Monday March 23rd, 2011 - Behnoud Ramazani 2nd term student at Nooshiravani University of Technology in Babol was killed on the night of Chaharshanbe Souri (Festival of Fire) at the hands of Basiji forces in Tehran. The body of this martyred student was eventually delivered to his family two days after his death under the condition that he be buried outside of Tehran. The two initial forensic reports describe the cause of death as "multiple blows to the head by a hard object". The final cause of death however, was declared to be the result of the explosion of a hand grenade. Since security forces banned any burial ceremonies for Ramazani in Tehran, this martyred student born in 1992 was finally buried on Friday March 18th in his native village of Gharakhil in the province of Ghaem Shahr.
The following interview was given to Daneshjoo News by one of Ramazani's close friends who was with him at the time of his death:
Can you please provide us with back ground information on Behnoud?
Behnoud was born in the village of Gharakhil in the province of Ghaem Shahr. As a result of an employment opportunity for his mother, Behnoud and his mother moved to Dubai when he was in forth grade. He lived in Dubai until his second year in high school and became fluent both in Arabic and English. His family moved to Tehran and Behnoud enrolled at Dr. Shariyati High School in Tehran Pars, a neighorhood where he also lived. After high school Behnoud enrolled at non profit community college by the name of Salam. At the time, Behnoud studied from morning til night and kept saying: "I'll study for an entire year. I will bear the hardship and all will be well when I enter university." Something strange happened when he took his university entrance tests. I would have sworn that he could have ranked amongst the top 1000 or less in the entry exams, but his watch was not working, it was slow on the day of the entrance exam and as a result he was forced to skip the physics tests and although he was strong at physics, in the end he ranked 3300th and was accepted at the Mechanics Faculty at Nooshiravan University of Technology in Babol. He chose this university because most of his relatives went there. Behnoud's family are very religious. I know his father and although he is religious he by no means supports this government.
Explain to us Behnoud's beliefs if you will.
We both believed that everything should be based on humanity. Neither of us were particularly religious. In our discussions we had come to the conclusion that we want behave like decent human beings without harming anyone. Whenever we had discussions, we came to the conclusion that in this country we will never be able to do the things we like. There were always obstacles and problems. There were always people who wouldn't allow us to live how we liked to. All in all, it was impossible to do anything here. Our thought was to study for four years and then leave the country. Behnoud and I had differing political views. Behnoud was completely against the current ruling government. He always watched the programs on satellite, even though I personally disliked some of these programs. There were times when we had lots of discussions. We would for example argue every day for two weeks in a row. We would discuss how we should change this corrupt regime. We would talk about how lives would have to be sacrificed. My friend and I would explain that we were not willing to die for this cause. We wondered whether people would stand by us and follow in our path if we paid such a price. What if we paved the way and they people did not follow? Behnoud did not agree with our analysis and would say: "You may be right, but in the end lives have to be sacrificed, there has to be bloodshed...".
What were Behnoud's thoughts on the Green movement and the events that occurred after the elections? Did he participate in the post election demonstrations?
We argued a lot regarding this issue. We weren't really preoccupied with Mousavi and the others. We were completely against the ruling government. Our hearts were 100% with the people of Iran. Behnoud wanted to attend all the demonstrations, but my friend and I wouldn't allow him to attend. He wanted for us all to participate in the demonstrations together because we were all supportive of the people's movement. Until the day of Ghods and Ashura Behnood kept insisting that we attend the demonstrations. I kept saying "Let it go my brother. They are going to kill everyone now." At first they were not as brutal, but later anyone who showed up was named a Mohareb (enemy of God), arrested without a trial and killed.
Can you explain what happened to Behnoud on Chaharshanbe Souri (Festival of Fire)?
A few days before Chaharshanbe Souri (the Festival of Fire) we organized material and we built a few hand grenades. After Chaharshanbe Souri we went to the 22nd Square in Narmak where a number of our friends live. We had put the hand grenades in our car. We were going to wait and see; if the time was right and others were using hand grenades, we had planned to use ours too.
What was the security atmosphere like at that square? Did you witness any demonstrations or people chanting slogans?
The security atmosphere in Tehran was undoubtedly tense. At around 4:00pm when we left Iran Pars square you saw security agents every step of the way. We later went to Narmak, because that neighborhood has approximately 150 to 200 squares and even if they placed 10 agents at every square they would need to deploy tons of agents. In any event, there were lots of motor cycle riding security agents watching the neighborhood on bikes. We didn't witness any particular political protests in the square. We had no intention of holding political rallies, not because we were against the idea of protesting, but rather because we saw Chaharshanbe Souri as a night for happiness, celebrations and festivities.
At around 6:00pm a number of motorcycle riding agents filled the square. Those in front were fully equipped Basijis, followed by special security forces who were covered and also well equipped. We ran away and about fifteen minutes later we returned to the square. At around 8:00pm the security agents once again attacked the square. The 22nd Square was very busy. There were approximately 40 - 50 of us young men in the square. Later on in the night when the crowd dispersed and Behnoud and I were standing with a few others in the middle of the square, we noticed that a group of motorcycle riding agents had entered the main street. They revved their motorcycles and drove towards us causing us to flee. After a few seconds I turned around and saw a boy with a short beard running away. At first I didn't think he was a Basiji. Then I heard a women at the end of the street shouting: "They have killed someone! The Basijis attacked and killed someone!" Initially, I had no idea that it was Behnoud she was talking about. I saw two of the neighborhood boys running after the Basiji, who jumped into a White Samand with the license plate 44-Iran-246S61 and fled the scene.
Was the boy you saw a Basiji? What was he wearing?
Yes I'm sure he was a Basiji. I don't recall exactly what he was wearing, but I think he was in plain clothes. When someone has been killed no one runs away. If anything people come to see what has happened so that they can help. Unless you have killed someone you don't run away. Behnoud had not moved even 10 steps from his location. A few of our friends who had witnessed what happened, explained that apparently they first hit Behnoud from afar with an electric shocker ( I must say that I am sure of this fact) and later Behnoud slipped. When I went to stand above him, I saw that Behnoud's body and face were black and bruised. He had not even shed a drop of blood. Reports by certain sites that his body was cut up in pieces are completely false. His pants were burning and looked like coal so we took his pants off. His jacket was completely ripped. We then called an ambulance.
Why were his pants burning? Did he have a hand grenade in his pant pocket?
I don't know why his pants were burning, but I am sure of one thing, there was no hand grenade in pant pocket. I might have done something like that because I'm stubborn, but Behnoud was smarter than that. He would never do something like that. These small hand grenades generally don't cause much harm, let alone kill anyone. Once in the past, one exploded in front of Behnoud, resulting in his face being covered with smoke.
What happened to the special security forces?
I first ran after the Basiji. When I returned, I no longer saw any other security forces. Those present said they had all ran away. In general the Basijis and the special security forces were together.
What did they do with Behnood's body?
I saw Behnoud's body. Later the forensic experts confirmed the details in their report. The bone in his right thigh was crushed. One of his testicles had exploded. His right or left hand was broken. His neck was broken, but an injury to the spinal cord does not lead to death. The cause of his death was the heavy blows to his head. It is unclear what caused the head trauma that led to the rupturing of an artery in his brain and cerebral hemorrhaging. He was taken to the Alghadir hospital by ambulance where he was declared dead.
What is your last word? What are your expectations of the authorities in Iran and the international community?
Let me clearly state that those responsible in Iran will do nothing. They are happy with things as they stand; both those in high positions of power and those who are in the lower ranks who know they could do something but don't want to create headaches for themselves. The citizens are left holding the short end of the stick with no one to turn too. What can you expect of the likes of Rafsanjani who first stepped forward but then retreated and instead engaged in flattery? I have absolutely no expectations of the authorities. When it comes to the international community I really don't know what to say. They just talk but we see no action. They keep publishing resolutions that only lead to someone like Ahmadinejad to laugh at us. These resolutions only increase the pressure on us and not on the likes of Ahmadinejad. Let them understand that by publishing resolutions the price of gas only goes up for us. Our life becomes more difficult. They on the other hand are unscathed. I had better not embark on discussing this issue, as it will take me until tomorrow. I feel sorry for the international community because all they seem to do is talk.
Thank you for providing us with your time.
Source: Daneshjoo News http://www.daneshjoonews.com/optinion/30-articls/6460-1390-01-01-21-14-47.html
مصاحبه با یکی از دوستان نزدیک بهنود رمضانی دانشجوی شهید چهارشنبه سوری
دوشنبه, ۰۱ فروردين ۱۳۹۰
دانشجونیوز: بهنود رمضانی قراء دانشجوی ترم دو دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل در شب چهارشنبه سوری در شهر تهران و توسط نیروهای بسیجی به شهادت رسید. پیکر این دانشجو بعد از دو روز به شرط دفن در خارج از تهران تحویل خانواده اش داده شد. دو گزارش اولیه ی پزشکی قانونی به "مرگ بر اثر ضربات متعدد شی سخت به سر" اشاره کرده اما درنهایت مرگ بر اثر ترکیدن نارنجک اعلام شد. نیروهای امنیتی با پاره کردن تصاویر این دانشجو اجازه ی برگزاری هیچگونه مراسمی در شهر تهران را ندادند و درنهایت پیکر این دانشجو متولد 1371 در روز جمعه 27 اسفند در زادگاهش در روستای قراخیل از توابع شهرستان قائم شهر دفن شد.
دانشجونیوز مصاحبه ای با یکی از دوستان نزدیک بهنود رمضانی که درهنگام حادثه همراه وی بوده انجام داده که در زیر می آید:
ابتدا در مورد وضعیت خانوادگی بهنود توضیح دهید.
بهنود در روستای قراخیل از توابع قائم شهر متولد شد. در چهارم دبستان برای مادرش فرصت کاری در دوبی پیش آمد که به دوبی مهاجرت کردند که تا سوم راهنمایی در دوبی بودند که بهنود به دلیل زندگی در سن کم در این شهر به زبانهای انگلیسی و عربی کاملا مسلط شده بود. بعد به تهران مهاجرت کردند و بهنود در دبیرستان "دکتر شریعتی" در فلکه دوم تهران پارس اسم نویسی کرد. که منزلشان همچنان در همانجاست(فلکه دوم تهران پارس). بعد به پیش دانشگاهی غیرانتفاعی "سلام" رفت. بهنود در این مقطع از صبح تا شب درس می خواند و می گفت: یک سال درس می خوانم و سختی می کشم بقیه اش که وارد دانشگاه شدم روال عادی طی می شه. در هنگام کنکور دادن هم داستان عجیبی پیش اومد. من قسم می خوردم که رتبه اش زیر هزار می شود ولی هنگام کنکور ساعتش کُند کار کرد ولی از کار نیفتاده بود و باعث شد بهنود تستهای فیزیک را ول کند و درنهایت فیزیک را با اینکه مسلط بود 30% بزند و با رتبه 3300 در رشته مکانیک دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل قبول شد. دلیل اینکه این دانشگاه را انتخاب کرد این بود که می گفت بیشتر اقواممان در این دانشگاه هستند. خانواده بهنود مذهبی هستند و من پدرش رو که می شناسم فردی مسلمان مذهبیه ولی اصلا طرفدار دولت نیستند.
در مورد اعتقادات بهنود توضیح دهید.
ما مبنامون این بود که همه چیزمان براساس انسانیت باشد. افراد مذهبی نبودیم. در بحثهای مختلفی که می کردیم به این نتیجه رسیده بودیم که طوریکه می خواهیم زندگی کنیم فقط انسان باشیم و کسی را اذیت نکنیم. می گفتیم در این دنیا آدم باشیم و درست زندگی کنیم. در شادیهایی که می کردیم همیشه سعی می کردیم کسی را اذیت نکنیم. همیشه در بحثهایی که می کردیم به این نتیجه می رسیدیم که در این کشور ما آنطور که می خواهیم نمی توانیم کارهایمان را انجام دهیم. همیشه یک سری مشکلات وجود داشت. همیشه یک سری از آدمها نمی گذاشتند. اصلا اینجا نمی شود کاری کرد. ما باید 4 سال اینجا درس بخونیم بعد بگذاریم برویم خارج از کشور. از نظر سیاسی من با بهنود فرق داشتم. بهنود کاملا مخالف سیستم حاکم بود. همیشه شبکه های مختلف ماهواره ای رو می دید درحالیکه شخصا از برخی از این شبکه ها خوشم نمی اومد. گاهی بحثهای ما با بهنود بالا می گرفت و مثلا دوهفته هرروز بحث می کردیم.
بحث می کردیم که برای عوض شدن این سیستم فساد باید کارهایی بکنیم. باید یک سری خونها داده شود. من و دوستم می گفتیم که ما حاضر نیستیم خون بدهیم. اگر الآن ما برای مردم خون بدهیم آیا مردم پشت ما می آیند؟ اگر ما جلو برویم و مردم یکهو پشت ما را خالی کنند چه؟ ولی بهنود موافق نبود و می گفت: درست می گین ولی بالآخره باید خون داده شود.
نظر بهنود درمورد جنبش سبز و وقایع بعد از انتخابات چه بود؟ آیا بهنود در تظاهراتها شرکت می کرد؟
در این مورد خیلی بحث می کردیم. ما کاری به موسوی و سایر افراد نداشتیم. ما کاملا مخالف سیستم حاکم بودیم. بهنود کاملا پایه حضور در تمام تظاهراتها بود ولی من و دوستم نمی گذاشتیم برود. ولی خودمان 100% دلمان با مردم بود.
بهنود در تظاهراتها شرکت نمی کرد چون من و دوستم نمی گذاشتیم ولی بهنود می گفت با هم شرکت کنیم و ما واقعا خیلی طرفدار حرکت مردم بودیم. تا زمانیکه داستان به روز قدس و ... عاشورا رسید بهنود اصرار زیادی می کرد که شرکت کنیم. من می گفتم: داداش ول کن، دیگه الآن می ریزن همه رو می کشن. چون اوائل زیاد کاری نداشتن ولی بعدش می گفتن هرکی بیاد مفسد فی الارض و محارب و بدون دادگاه می زنند می کشتند.
در مورد اتفاقی که افتاد توضیح دهید.
ما سه چهار روز قبل از چهارشنبه سوری موادی برای ساخت نارنجک دستی تهیه کردیم و چندتا نارنجک ساختیم. بعد در چهارشنبه سوری به میدان 22 محله نارمک که محله ی چندتا از دوستان بود رفتیم. نارنجکها را در اتومبیل گذاشتیم و قرار شد اگر وقت شد و دیدیم یک سری دارند نارنجک می زنن ما هم نارنجک بزنیم.
جو امنیتی به چه شکل بود؟ آیا در آن میدان کنش اعتراضی مثل شعار دادن دیدید؟
جو امنیتی که وحشتناک بود. از ساعت 4 بعد از ظهر که از فلکه دوم تهران پارس حرکت کردیم که آن قسمتها را کاملا قُرُق کرده بودند و قدم به قدم مامور بود. بعد به نارمک رفتیم چون آن محله 150 تا 200 میدان دارد و اگر بخواهند برای هرکدام 10 مامور هم بگذارن نیروی خیلی زیادی نیاز است. به هرحال نیروهای امنیتی به صورت دسته های موتور سوار دائما گشت می زدند.ما در آن میدان اعتراض سیاسی خاصی ندیدیم و خودمان هم قصد سیاسی نداشتیم. نه اینکه موافق اعتراض نباشیم بلکه معتقد بودیم که در آن شب خاص صرفا باید شادی کنیم.
حدود ساعت 6 یک دسته از مامورهای موتورسوار ریختند داخل میدان. این دسته ها طوری بودند که کسانی که جلو بود بسیجیهایی کاملا با تجهیزات بودند ولی در ترکشان نیروهای یگان ویژه کاملا پوشیده و مجهز بودند. بعد ما فرار کردیم و یک ربع بعد برگشتیم داخل میدان. حدود ساعت 8 مامورها مجددا حمله کردند و داستان قبلی تکرار شد. میدان 22 خیلی شلوغ شده بود و فقط حدود 40-50 پسر جوان در این میدان بودیم. بعد آخر شب که میدان خلوت و مردم متفرق شده بودند و من به همراه بهنود و 2-3 نفر دیگر داخل میدان ایستاده بودیم و صحبت می کردیم که دیدیم دسته موتورسوار وارد خیابان اصلی پایین میدان شده و گاز خلاصی می دهند و یکباره شروع به حمله کردند که من فرار کردم. بعد از چند ثانیه برگشتم دیدم که یک پسر با ریشهای کوتاه که من ابتدا فکر نمی کردم بسیجی باشد مشغول فرار است. بعد دیدم که یک خانم در پایین خیابان داد می زند: آی کشتند، بسیجیها ریختند و کشتند. ابتدا که اصلا فکر نمی کردم بهنود کشته شده باشد. دیدم دو تا از بچه های آن محل آن پسر بسیجی را دنبال می کنن و فریاد می زنند که این زده کشته. من هم دنبالش دویدم که دیدم پسر بسیجی پرید و سوار یک سمند سفید به شماره پلاک 44ایران-246س61 شد و فرار کرد.
آن پسر بسیجی بود؟ چه لباسی داشت؟
بله مطمئنم بسیجی بود. لباسش را دقیقا به خاطر ندارم و فکر می کنم که لباس شخصی داشت. در آن شرایط که کسی کشته شده هیچکسی فرار نمی کند بلکه می ایستد که ببیند چه اتفاقی افتاده و کمک کند مگر اینکه خودش کشته باشد.
بهنود از محلی که بود 10 قدم هم حرکت نکرده بود. یکی دو تا از دوستان که صحنه را دیده بودند تعریف می کردند که ظاهرا ابتدا بهنود را با شوک الکتریکی سیمی از راه دور زده بودند(که کاملا مطمئن نیستیم) بعد هم بهنود لیز می خورد. من برگشتم بالای سر بهنود دیدم که بدن و صورتش سیاه و کبود شده و یک قطره خون هم از او خارج نشده بود و اینکه برخی سایتها نوشته اند که بدنش تکه تکه شده کاملا کذب است. قسمتی از شلوارش می سوخت و شبیه ذغال شده بود که شلوار را خارج کردیم. کاپشنش کاملا پاره شده بود. بعد زنگ زدیم به آمبولانس.
شلوارش چرا می سوخت؟ آیا نارنجک در جیب شلوار بود؟
نمی دانم چرا سوخت ولی مطمئنم که نارنجک در جیبش نبود. شاید من بخاطر کله شقی در جیبم می گذاشتم ولی بهنود زرنگتر از این حرفها بود و به هیچ وجه این کار را نمی کرد و کاملا توجیه بود. اصولا این نارنجکهای کوچک آسیب جدی نمی زند و کسی را نمی کشد. یکبار قبلا جلوی بهنود منفجر شده بود که فقط جلوی صورتش را دود پوشاند.
نیروهای یگان ویژه چه شدند؟
من بعد از اینکه بسیجی را دنبال کردم و برگشتم هیچ نیرویی ندیدم که بچه ها می گفتند زدند و فرار کرند. کلا بسیجیها و یگان ویژه با هم بودند.
چه اتفاقی برای پیکر بهنود افتاده بود؟
من پیکر بهنود را دیدم و بعد گواهی پزشکی قانونی هم جزئیات را تایید کرد. استخوان ران پای راستش خرد شده بود. یکی از بیضه هایش ترکیده بود. دست چپ یا راستش شکسته بود. گردنش شکسته بود که حتی با شکستن گردن، فرد قطع نخاع می شود و نمی میرد بلکه علت مرگ ضربات سختی بود که به سرش وارد شده بود. معلوم نیست با چه چیزی به سرش ضربه زدند که باعث شده بود رگهای مغز پاره شود و خونریزی مغزی کند. بعد با آمبولانس به بیمارستان الغدیر بردیم که گفتند تمام کرده.
حرف آخر؟ چه انتظاری از مسئولین کشور و مجامع بین المللی دارید؟
در مورد مسئولین بگویم که مسئولین این کشور هیچ کاری نمی کنند و اصلا نمی خواهند کاری کنند و راضی به این وضعیت هستند. چه آن بالایی ها که قدرت دارن و راضی اند و چه پایینیها که با خود می گویند که من امکاناتم را دارم و چرا باید خودم را به دردسر بیندازم. این وسط فقط مردم هستند که مشکلات گریبانگیر آنهاست و هیچ کسی هم کاری نمی کند. چه انتظاری از امثال آقای رفسنجانی دارید که ابتدا جلو آمد و بعد کشید کنار و مشغول تملق شد. از مسئولین هیچ انتظاری ندارم.
درمورد جامعه جهانی واقعا نمی دانم چه بگویم. فقط نشسته اند و حرف می زنند و هیچ کاری نمی کنند. فقط قطعنامه صادر می کنند که یکی مثل احمدی نژاد بنشیند و به ما بخندد، چرا که با این قطعنامه ها به ما فشار وارد می شود نه احمدی نژاد. این رو بفهمند که با قطعنامه صادر کردن قیمت بنزین برای ما بالا می رود. بدبختی زندگی برای ما بیشتر می شود و به آنها آسیبی نمی رسد که اگر بخواهم صحبت کنم تا فردا طول می کشد. برای جامعه جهانی متاسفم همه فقط حرف می زنند.
با تشکر از اینکه وقتتان را در اختیار دانشجونیوز قرار دادید
No comments:
Post a Comment