After 9 days of hunger strike in a statement published from prison, the 12 political prisoners on hunger strike at Evin announced that they have ended their hunger strike. The complete content of their statement is as follows:
In the name of God,
To the honorable nation of Iran,
The regret and sorrow over the unexpected and surprising death of Hoda Saber was a heavy and unbearable burden for his prison mates. A hunger strike was the bare minimum act of protest towards this disastrous occurrence; something that Hoda Saber himself engaged in after the innocent martyrdom of Haleh Sahabi.
As Hoda Saber's prison mates, the hunger strike was on the one hand a calling by our conscience and a means to fulfill our moral obligations and on the other hand our outcry and rage against the injustice towards Hoda Saber and Hale Sahabi, two responsible, Muslim citizens who were killed while upholding their ideals and aspirations.
Our hunger strike was a collective act of protest against the institutionalization of injudiciousness, lies and hypocrisy in segments of the ruling government.
We 12 political prisoners at Evin's ward 350 announced the launch of a hunger strike on Saturday June 18th, 2011 with the hope that our cry of protest would reach the outside world, becoming an obstacle against a government intent on violating the rights of its citizens.
During the time we were on hunger strike, many of our prison mates at Evin's ward 350 expressed their willingness to join the hunger strike; many skipped meals and fasted and in their own way demonstrated their solidarity with those of us on hunger strike. We would like to express our unwavering gratitude to our dear prison mates for their support and encouragement that further confirmed the legitimacy of our actions.
The behavior by the authorities and the fact that we were summoned to the judiciary during our hunger strike only further demonstrates the clear lack of responsibility, accountability and of course the inefficiency and weakness of our judicial system. The recent events were once again a means to test and demonstrate that the life of a prisoner is of little to no importance to the judicial and security officials.
Our dear compatriots,
This hunger strike also demonstrated the vast support from the nation of Iran and our civil society. This support was just as important as the hunger strike itself and demonstrates that the Green movement of the nation of Iran is alive and dynamic.
The wave of support and solidarity with this hunger strike showed the public consciousness and disagreement with the violation of the rights of political prisoners. It also proved that the challenges associated with the rights of political prisoners and their freedom continue to be one of the priorities and demands of our nation.
We would express our thanks and gratitude to all those who supported us during this hunger strike, particularly the families of Saber and Sahabi, the great Ayatollahs and religious, political and national figures, political parties and groups, human rights activists and organizations, media outlets, journalists, doctors and lawyers who sent us their kind messages of support, demonstrating their concern for our health and well being and requesting that we put an end to our hunger strike.
We are also forever grateful to our dear friends at Rajai Shahr prison for joining us on this hunger strike and would like to express our thanks to our suffering families and all our compatriots outside the country who patiently stood along side us showing their unwavering support.
In response to the kind and loving messages we have received from the aforementioned, while expressing our respect and thanks, we announce that we ended our hunger strike on the evening of Sunday June 26th, 2011. Without a doubt, this will not be the end of civil protests against the human rights violations and injustices that have occurred and the protests of the Green nation of Iran will continue until we have achieved freedom and access to our full rights as individuals and as a society at large.
(Our gratitude to Emadeddin Baghi and Mohammad Javad Mozafar who participated in the initial days of the hunger strike and were replaced with other prison mates when they were released from prison)
Signatories:
Bahman Ahmadi Amoui
Hassan Asadi Zeidabadi
Mohsen Aminzadeh
Emad Bahavar
Ghorban Behzadiyan Nejad
Mohammad Davari
Khosro Dalirsani
Feyzollah Arabsorkhi
Abolfazl Ghadyani
Mehdi Karimiyan Eghbal
Mohammad Reza Moghiseh
Abdollah Momeni
Explanation by Kaleme: Mr. Mozafari continued his hunger strike after being granted furlough from prison. However because all telephone calls to Evin's ward 350 were banned, the hunger strikers were not aware of this fact.
Source; Kaleme: http://www.kaleme.com/1390/04/06/klm-63258/
چکیده :رفتار مسوولان در طی این مدت و در جریان احضار ما به مراجع قضایی نشانه ای روشن از بی مسوولیتی و عدم پاسخگویی و البته نا کارآمدی و ضعف دستگاه قضایی کشور است. جریانات اخیر بار دیگر آزمونی بود تا نشان دهد که جان انسان و حیات یک زندانی تا چه حد در نظر مسوولان و مقامات قضایی و امنیتی بی ارزش و فاقد اهمیت...
کلمه: دوازده زندانی سیاسی اعتصاب کننده در بند ۳۵۰ زندان اوین با صدور بیانیه ای ضمن اعلام پایان اعتصاب غذای خود نوشته اند: اکنون ما اعتصاب کنندگان در پاسخ به پیام های محبت آمیز و ضمن ابراز احترام و تشکر از ایشان، اعلام می داریم که شب یکشنبه ۵ تیرماه ۱۳۹۰ به اعتصاب غذای خود پایان داده ایم. بدون شک این پایانی بر اعتراض های مدنی نسبت به نقض حقوق بشر و مظالم صورت گرفته نخواهد بود و اعتراض مردم سبز ایران تا دستیابی کامل به حقوق و آزادی های فردی و اجتماعی خود ادامه خواهد داشت.
آنها ضمن تشکر از خانواده های صابر، سحابی و شامخی از همه حامیان این اقدام از جمله آیات و مراجع عظام دینی و شخصیتهای مذهبی،سیاسی و ملی ،احزاب و گروه ها ، فعالان و نهادهای مدافع حقوق بشر ،اصحاب رسانه ،روزنامه نگاران ،پزشکان و وکلا سپاسگزاری کرده و اضافه کرده اند: «سپاس فراوان خود را از حمایت عملی دوستان عزیزمان در زندان رجایی شهر و اقدامات هم وطنان خارج از کشور و خانواده های دردمندمان که همواره صبورانه حمایت خویش را از ما دریغ نورزیده اند ، اعلام می داریم.»
متن کامل این بیانیه که در اختیار کلمه قرار گرفته، به شرح زیر است:
به نام خدا
ملت شریف ایران
تاثر و تالم ناشی از مرگ ناباورانه شهید هدی صابر برای هم بندیان وی بسیار سنگین و غیر قابل تحمل بود. اعتصاب غذا حداقل اقدامی بود که در اعتراض به آن فاجعه اسف بار به ذهن ما خطور می کرد، همان اقدامی که صابر خود در اعتراض به شهادت مظلومانه خانم هاله سحابی انجام داه بود.
اعتصاب غذا از یک سو پاسخی بود به ندای وجدان و ادای تکلیف اخلاقی ما به عنوان هم بندان هدی صابر و از سوی دیگر فریاد اعتراض و خشم ما بود علیه ظلمی که بر صابر و پیش از او بر هاله سحابی رفت، آن دو شهروند مسوول و مسلمان پاکی که در راه آرمانهای خود جان باختند.
اعتصاب غذای ما یک اقدام جمعی اعتراضی بود علیه بی تدبیری، کبر و دروغگویی نهادینه شده در بخش هایی از حاکمیت کشور.
ما دوازده تن از زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین، اعتصاب غذای خود را روز شنبه ۲۸ خرداد ماه ۱۳۹۰ با اعلام عمومی آغاز کردیم، به این امید که صدای اعتراض مان به گوش همگان رسیده و تبدیل به مانعی بر سر راه حاکمان برای نقض حقوق زندانیان شود.
در طول مدت اعتصاب غذا، بسیاری از هم بندیان ما در بند ۳۵۰ برای پیوستن به اعتصاب اظهار تمایل کردند و بسیاری با گرفتن روزه و یا نخوردن وعده های غذایی به نوعی همراهی و همدلی خود را با جمع اعتصاب کنندگان ابراز داشتند. حمایت و همراهی هم بندان عزیز مشوق و موید اقدامات ما بوده است که لازم می دانیم سپاس بیکران خود را به آنان تقدیم کنیم.
رفتار مسوولان در طی این مدت و در جریان احضار ما به مراجع قضایی نشانه ای روشن از بی مسوولیتی و عدم پاسخگویی و البته نا کارآمدی و ضعف دستگاه قضایی کشور است. جریانات اخیر بار دیگر آزمونی بود تا نشان دهد که جان انسان و حیات یک زندانی تا چه حد در نظر مسوولان و مقامات قضایی و امنیتی بی ارزش و فاقد اهمیت است.
هموطنان عزیز
وجه دیگر اعتصاب غذا، حمایتهای وسیع و گسترده ای بود که از سوی مردم و جامعه مدنی ایران صورت گرفت. این اقدامات به همان اندازه اعتصاب غذا حایز اهمیت و ارزش بوده و نشان از زنده بودن و پویا بودن جنبش سبز مردمی ایران دارد.
موج حمایت و همراهی ها با این اعتصاب نشان داد که وجدان عمومی جامعه از مظالمی که در حق زندانیان سیاسی می رود متاثر است و مساله نقض حقوق زندانیان سیاسی و لزوم آزادی آنان، هم چنان به عنوان یکی از اولویتهای ملی و در صدر مطالبات مردمی قرار دارد.
لازم می دانیم از همه حامیان این اقدام به ویژه خانواده های صابر،سحابی و شامخی حضرات آیات و مراجع عظام دینی و شخصیتهای مذهبی،سیاسی و ملی ،احزاب و گروه ها ، فعالان و نهادهای مدافع حقوق بشر ،اصحاب رسانه ،روزنامه نگاران ،پزشکان و وکلا که با ارسال پیام های محبت آمیز و اقدامات دلگرم کننده طی این مدت دغدغه ها و نگرانی های شان را نسبت به وضعیت سلامتی ما بیان داشته و خواستار خاتمه اعتصاب غذا بوده اند تشکر و قدر دانی کنیم .
همچنین سپاس فراوان خود را از حمایت عملی دوستان عزیزمان در زندان رجایی شهر و اقدامات هم وطنان خارج از کشور و خانواده های دردمندمان که همواره صبورانه حمایت خویش را از ما دریغ نورزیده اند، اعلام می داریم.
اکنون ما اعتصاب کنندگان در پاسخ به پیام های محبت آمیز پیش گفته و ضمن ابراز احترام و تشکر از ایشان، اعلام می داریم که شب یکشنبه ۵ تیرماه ۱۳۹۰ به اعتصاب غذای خود پایان داده ایم. بدون شک این پایانی بر اعتراض های مدنی نسبت به نقض حقوق بشر و مظالم صورت گرفته نخواهد بود و اعتراض مردم سبز ایران تا دستیابی کامل به حقوق و آزادی های فردی و اجتماعی خود ادامه خواهد داشت.
امضا کنندگان: (ضمن قدردانی از آقایان عماد الدین باقی و محمد جواد مظفر که در روزهای اول اعتصاب همراه ما بودند و با آزادی ایشان دو تن دیگر از دوستان جایگزین آنها شدند)
بهمن احمدی امویی
حسن اسدی زید آبادی
محسن امین زاده
عماد بهاور
قربان بهزدایان نژاد
محمد داوری
خسرو دلیر ثانی
فیض الله عرب سرخی
ابولفضل قدیانی
مهدی کریمیان اقبال
محمد رضا مقیسه
عبدالله مومنی
توضیح کلمه: آقای مظفر پس از مرخصی از زندان نیز به اعتصاب غذای خود ادامه داده اند که به دلیل قطع ارتباط تلفنی، زندانیان اعتصاب کننده از این مساله مطلع نبوده اند
