June 4th, 2011 - Deutsche Welle: The websites affiliated with Iran's Green movement reported that coinciding with the calling by The Coordination Council for the Green Path of Hope, a number of political prisoners at Rajai Shahr prison had also published a statement calling upon the nation of Iran to once again create an epic uprising, standing tall with the leaders of the Green Movement on the 2nd anniversary of the rigged elections [June 12th, 2011 - 22 Khordad 1390]. Mehdi Mahmoudnia, Rasoul Badaghi, Isa Saharkhiz and Keyvan Samimi are the political prisoners at Rajai Shahr prison who reportedly signed this statement.
On Tuesday May 31st, 2011, The Coordination Council for the Green Path of Hope published a statement calling upon Iranian citizens to participate in a "silent protest" on June 12th 2011 from 6:00 - 8:00pm in the sidewalks from Vali Asr Square to Vanak Square- the calling emphasized that the protest take place in utter silence.
The calling by the Coordination Council was met with a variety of reactions from social activists both within Iran and abroad. In an interview with Deutsche Welle, Amir Arjomand, senior adviser to Mousavi and Spokes Person for the Coordination Council for the Green Path of Hope, responded to questions regarding the various viewpoints on the protest organized for June 12th, 2011.
There has been some criticism regarding the recent calling for a protest published on behalf of the Coordination Council for the Green Path of Hope. Namely, why the call to march in silence? Why prevent citizens from chanting slogans, and why the repeated emphasis on silence and closed lips during the protest designed for June 12th, 2011?
The 12th of June, 2011 will be the starting point for a variety of activities designed for the month of June. The June 12th protest is the first of such activities and won't be the last. We await feedback from a number of social networks in order to finalize decisions regarding the 13th and 14th and perhaps other days during the month of June.
The protest on June 12th will not be our last activity and depending on the level of receptiveness the methods used for future protests will be modified. We have always emphasized that marches are one of many civil rights tools at the disposal of our citizens.
A march is a means by which an indirect democracy can be transformed into a direct democracy. A march allows citizens to directly act against the violation of their rights by government institutions. This type of protest is however, only one of many methods of resistance and marches can be executed in a variety of different ways.
Taking into consideration the current conditions and climate, we must seek to select the most appropriate method to facilitate maximum participation. We tried a number of different types of marches in the past few months and it looks as though this type of protest may be more effective, provided that all companions and activists within the Green movement collaborate to ensure receptiveness, leading the path for further marches using other methods.
We must try a variety of different methods, for no one particular method is perfect or absolute. We have already witnessed how they [the ruling government] infiltrate the cities, create a state of emergency and without announcing martial law proceed to occupy the cities and in doing so prevent all forms of protests. This type of protest [a silent march], is a new method that may be instrumental and as such should be tested.
Some believe that given the recent rift within the rank and file in Iran's government, in other words those who support Ayatollah Khamenei versus those who support Mahmoud Ahmadinejad, a call by the Green Movement to protest at this time will only lead to reconciliation between these two factions. How do you respond?
This premise was brought up in a similar context with regards to the protests on the 25th of Bahman. Testing this premise demonstrated however, that we must continue on our path. Two groups in partnership with a number of other individuals were responsible for electoral fraud, a rigged election and stealing the people's votes. They later proceeded to collaborate in suppressing an entire nation and violating their basic rights. They used religion as a tool and now they are fighting amongst each other over who should monopolize power.
The rift between these gentlemen is over who should have ultimate control of power. Our main difference with them , however, is over what type of government should be implemented. We believe in a democratic government and as such we consider the rift between them [a rift stemming from control for ultimate power] one that is not in the interest of the people.
Our position remains unchanged. We also believe that given that these gentlemen are fighting over power, this rift will continue. Whether or not we hold rallies will therefore not make a difference in the dynamics of their relationship.
The problems they face are major and fundamental in nature and have been apparent for quite some time. Even if they take steps towards reconciliation, it won't take long before they find themselves facing problems again. This type of reconciliation won't last for it is not based on sound principles. Any attempt to set aside differences, should be based on sound principles such as the rights of our people and our nation's interests; a matter that is unfortunately not the focus of these gentlemen.
We believe that holding a protest will generate excitement and further invigorate our movement. The 12th of June is an important day. June is an important month and it must be commemorated.
Given your earlier statement, is it fair to interpret then that future callings for a marches by the Coordination Council for the Green Path of Hope will be different from the silent march announced for June 12th?
Most definitely. We have asked all social networks to provide their input and various viewpoints in order to establish the best methods moving forward. I am hopeful that all Green will participate, providing suggestions for new methods and tactics that will enable us to advance our cause and resolve the challenges associated with the past.
میرارجمند: «راهپیماییهای بعد از ۲۲ خرداد، راهپیمایی سکوت نخواهد بود»
وبسایتهای نزدیک به جنبش سبز ایران گزارش دادهاند، «همزمان با فراخوان شو
رای هماهنگی راه سبز امید؛ جمعی از زندانیان رجایی شهر نیز در بیانیه ای از مردم خواستهاند که رهبران سبز را تنها نگذاشته و در روز ۲۲ خرداد حماسهای دیگر بیافرینند.» مهدی محمودیان، رسول بداغی، عیسی سحرخیز و کیوان صمیمی چهار زندانی سیاسی زندان رجاییشهر این بیانیه را امضا کردهاند.
شورای هماهنگی راهسبز امید، سهشنبه ۱۰ خرداد ۱۳۹۰، با انتشار "فراخوان راهپیمایی سکوت ۲۲ خرداد" از شهروندان خواسته است، ظهر ۲۲ خرداد از ساعت ۶ تا ۸ در پیادهروهای میدان ولیعصر، حد فاصل میدان ولیعصر تا میدان ونک در سکوت مطلق راهپیمایی کنند.
با انتشار این فراخوان نظرات گوناگونی درباره راهپیمایی ۲۲ خرداد از سوی فعالان اجتماعی داخل و خارج از ایران مطرح شد. اردشیر امیرارجمند، مشاور ارشد میرحسین موسوی و سخنگوی "شورای هماهنگی راه سبز امید" در گفتوگو با دویچه وله به نقطه نظرات مختلف درباره فراخوان راهپیمایی ۲۲ خرداد پاسخ گفته است.
دویچه وله: از مدتی که فراخوان جدید راهپیمایی "شورای هماهنگی راه سبز امید" منتشر شده انتقاداتی به این فراخوان مطرح شده است. چرا در این فراخوان به راهپیمایی سکوت، عدم سر دادن شعار و لبان بسته اشاره شده است؟ تاکید چندباره روی سکوت و لبان بسته در فراخوان راهپیمایی ۲۲ خرداد به چه علت است؟
اردشیر امیرارجمند: ۲۲ خرداد آغاز یکسری فعالیتها در ماه خرداد خواهد بود. راهپیمایی ۲۲ خرداد اولین آن است و آخرین نخواهد بود. مجموعهی شبکههای اجتماعی باید نقطه نظرات خود را اعلام کنند تا تصمیماتی برای روزهای ۲۳، ۲۴ و شاید روزهای دیگری از ماه خرداد گرفته شود.
راهپیمایی ۲۲ خرداد آخرین فعالیت نخواهد بود. فرصت خواهد بود تا بر اساس ظرفیتهایی که ایجاد میشود نوع راهپیماییهای بعدی تغییر پیدا کند. ما همیشه روی راهپیمایی، به عنوان یکی از مصادیق حقوق شهروندی تاکید داشتهایم.
راهپیمایی وسیلهای است که دمکراسی غیرمستقیم را به دمکراسی مستقیم تبدیل میکند. در راهپیمایی مردم در مقابل عدم تضمین حقوقشان از سوی نهادهای حکومت، مستقیما وارد عمل میشوند. ولی راهپیمایی، تنها شیوهی مبارزه نیست و یک روش و یک شیوه از راهپیمایی هم، شیوهای منحصر بهفرد راهپیمایی نیست.
باید با توجه به شرایط و اوضاع و احوال، تلاش کرد مناسبترین روش را که بتواند بیشترین میزان مشارکت را جلب کند، انتخاب کرد. در چند ماه گذشته، روشهای دیگر راهپیمایی را هم آزمودهایم. به نظر میآید که این روش میتواند مشارکت خوبی را جلب کند. به شرطی که همهی دوستان و فعالان جنبش سبز همکاری کنند تا این روش ظرفیت ایجاد کند و در مقاطع بعد، راهپیماییها به نحو دیگری صورت بگیرند.
نباید از امتحان روشهای مختلف ابا داشت یا یک روش را مطلق انگاشت. دیدهایم که با تصرف شهر، ایجاد حالت وضعیت اضطراری در شهر و حکومت نظامی اعلام نشده، تمام فضای شهر را اشغال میکنند و میتوانند از راهپیماییها جلوگیری بهعمل بیاورند. این طریق (راهپیمایی سکوت) روش جدیدی است که میتواند راهگشا باشد و باید به آزمون گذاشته شود.
این روزها یک نظر دیگری درباره راهپیمایی مطرح شده که میگوید، وقتی اختلاف بین سران حکومت ایران یعنی طرفداران آیتالله خامنهای و طرفداران محمود احمدینژاد بالا گرفته است، حرکت جنبش سبز ایران باعث نزدیکی دو طیف درون حکومت خواهد شد. در این باره چه فکر میکنید؟
این مسئله درباره راهپیمایی ۲۵ بهمن هم به نوعی مطرح شد. اما آزمون ۲۵ بهمن نشان داد که ما باید راه و طریق خود را طی کنیم. دو گروه یا عدهای از افراد، با مشارکت یکدیگر تقلب انتخاباتی و مهندسی انتخاباتی انجام داده و رای مردم را دزدیدهاند. بعد هم با مشارکت همدیگر به سرکوب مردم اقدام کرده واز احقاق حقوق آنها جلوگیری کردهاند. همینطور از دین استفادهی ابزاری کردهاند. هماکنون آنها با همدیگر، بر سر انحصار قدرت اختلاف دارند.
دعوای این آقایان بر سر این است که چه کسی کل قدرت را در اختیار داشته باشد. اختلاف ما با آنها این است که روش حکومت چگونه باید باشد. ما روش دمکراتیک را مورد نظر داریم و به همین جهت هم فکر میکنیم که اختلاف آنها، اختلافی نیست که در جهت منافع مردم باشد.
مواضع ما نسبت به گذشته هیچگونه تغییری نکرده. فکر میکنیم اختلاف بین آقایان هم از آنجایی که بر سر قدرت است، پابرجا خواهد بود. اینکه تظاهرات انجام بدهیم یا ندهیم، در مسئله اختلاف بین آنها تفاوتی ایجاد نخواهد کرد.
آنها مشکلات اساسی و عمدهای دارند. قبلا هم مشخص شده بود، هر اقدامی که برای نزدیک شدن به هم انجام بدهند، به فاصلهی اندکی با مشکل مواجهه میشود. اینگونه نزدیک شدنها اصولی نیست و بر مبنای قوی استوار نیست. مبنای قوی باید بر مبنای حقوق مردم و منافع عالی کشور باشد که متاسفانه مورد توجه آقایان نیست.
بهنظر ما انجام تظاهرات شور و هیجان و پویایی جنبش را حفظ میکند. بیست و دوم خرداد روز مهمی است، ماه خرداد ماه مهمی است و حتما باید گرامی داشته شود.
پس با توجه به صحبتهای شما، میتوان اینگونه برداشت کرد که فراخوانهای دیگر راهپیمایی "شورای هماهنگی راه سبز امید" برای خرداد ماه، ممکن است به شکلی غیر از فراخوان راهپیمایی ۲۲ خرداد باشد؟
قطعا و یقینا همینطور است. ما از همهی شبکههای اجتماعی خواستهایم که همفکری کنند و نقطهنظراتشان را ارائه دهند تا بر اساس آن عمل شود. امیدواریم دوستان مشارکت کنند و روشها و تاکتیکهای جدیدی را پیشنهاد کنند که ما بتوانیم این مسئله را پیش ببریم و با معضلات قبلی مواجه نباشیم.
حسین کرمانی
تحریریه: مصطفی ملکان
No comments:
Post a Comment