The following is a summary of the main topics covered during the question and answer session:
Ardeshir Amir Arjomand on the goals of the Green Movement
While emphasizing the peaceful nature of the Green movement, Ardeshir Amir Arjomand stated that the goal of the movement is to continue peaceful resistance with an emphasis on human rights. Amir Arjomand reiterated that even though the ruling government seeks to radicalize and suppress the movement through violent acts such torture, rape and repeated violations of human rights, it is vital that we remain true to the nonviolent nature of the Green movement.
To this end, Amir Arjomand emphasized that we must effectively use the innovation of our youth, stating: "Our youth analyze our movement better than I do and their creativity and talent is a great source of pride. We must utilize a variety of tactics and not fear trying out new tactics, taking advantage of the new climate created by the ruling government. We believe that a stable democracy will only be achieved through non violent resistance and as such we have no other choice but to succeed."
Ardeshir Amir Arjomand on Social Networks
While emphasizing the importance of social networks, Amir Arjomand stated: "No regime is sustainable without the support of a significant portion of the population. We must create awareness amongst a large segment of our society. We must establish social networks designed to foster the exchange of ideas and open discussions. This phenomenon has occurred in many other countries as well. Firstly, we must mobilize public opinion. Secondly, we must specify the people's demands and lastly force the opposing group [ruling government] to suffer setbacks. Our strategy should be to weaken their position and reduce their resources particularly their armed forces. We are witnessing the delegitimization of this government. We must look into new methods of resistance such as sit-ins and strikes. The inefficiencies of the ruling government are gradually emerging and today we are witnessing the confessions by some within the government regarding these inefficiencies."
Ardeshir Amir Arjomand on the definition of democracy
We define democracy as the rule of the majority while guaranteeing the rights of the minority and support for human rights. The classic and common view encompasses the separation of religion and state. Our goal is to establish democracy in a specific context as we are dealing with a distinct population. Even if we assume that the "prerequisite for any positive event in our country is the complete separation of religion and state", under the current [socio-political] climate it is not very realistic.
Ardeshir Amir Arjomand on Whether or Not the Constitution of the Islamic Republic is Democratic
When asked whether the existing Constitution of the Islamic Republic of Iran is democratic, Amir Arjomand responded: "If you ask me as an expert whether the existing Constitution in Iran is completely democratic, my answer is that it is not. What the Green Movement says, however, is that our movement is within the framework of the Constitution. The Coordination Council for the Green Path of Hope has never claimed that the current Constitution is fully democratic or that everyone must believe in it. We must remember however, that the current Constitution was voted on and ratified by the people of Iran. The Coordination Council's desire is that the democratic elements of the current Constitution, such as the elements addressing the rights of our citizens be implemented, in order to pave the road for achieving democracy. We must work on creating an environment in which everyone can collaborate on amending the Constitution. Unfortunately currently the conditions do not exist. Political activists must be cognizant of the conditions in Iran and what is currently possible and what can be achieved in the future. When the conditions are right the Constitution should and will be amended. The Green movement is pluralistic and it is our duty to define our common goals and demands."
Ardeshir Amir Arjomand on Mousavi and the Mass Executions in the 80s
I have repeatedly responded to questions regarding the executions that took place in 1988, for it is not an issue one should avoid. After the Islamic Revolution, a number of violent events took place, none of which can or should be justified. Our criticism however, should not be limited to the executions that took place in 1988. We must also take into consideration and also be critical of the events that preceded and followed these executions; our criticism should include all human rights violations. Though Mir Hossein Mousavi was prime minister during the aforementioned period, he was neither part of the Judiciary. According to Mousavi's own statements, at the time, he was unaware of these events and even when he found out, he asked that an investigation committed be formed to look into the events. In and of itself however, this request does not suffice. I asked Mr. Mousavi directly why he did not resign once he became aware of these events. Apparently, although he had resigned, he was still actively working. I told Mr. Mousavi that his response was not adequate and that he would need to provide a more precise and clear explanation of the events. It goes without saying that at a more opportune moment, Mr. Mousavi should and will speak in more detail about the events that took place in the 80s. Clearly as a nation, we have come to the realization that we must be open to criticism. However, all criticism must be just and fair and made taking into consideration the political and social climate of the time. A revolution took place with both positive and negative aspects. It goes without saying that we must critique our past and everyone should participate in this important national dialogue. Let us also be reminded that many of those who today demand answers to the events that took place in the 80s, are themselves part of the violence and as such must also be open to criticism. Perhaps the events that took place after the rigged elections two years ago opened the eyes of our nation, forcing us to confront the facts on events we fled from in the past. A nation can never move towards peace and national reconciliation unless past mistakes are accepted and corrected.
Ardeshir Amir Arjomand on the Role of the Iranian Diaspora
With regards to what role the Iranian diaspora should play in promoting the Green movement, Mir Hossein Mousavi's senior adviser said: "There are many ways in which the Iranian diaspora can help in the further development of the movement. First and foremost they must seek to fully understand the conditions inside Iran and have the will to stand with the people inside Iran. There is an entire nation inside Iran that needs our support. The most important role the diaspora can play is to understand the conditions of the people inside Iran and make sure that the actual demands of our people are heard across the globe. Given the highly oppressive nature of the government of Iran, another way the diaspora can help is to facilitate the free flow of information within the country.
Source: Kaleme: http://www.kaleme.com/1390/03/28/klm-62110/
امیرارجمند: جنبش سبز متکثر و خشونت گریز است
شنبه, ۲۸ خرداد, ۱۳۹۰
چکیده :اگر شما حجم خشونت اعمال شده در سرکوب را مقایسه کنید، خواهید دید که در ایران هرگز سابقه نداشته است. نیروهای مورد استفاده برای ایجاد خوف عظیم شاهد این مدعا ست. رهبران جنبش سعی کرده اند در موارد مختلف تاکید بر مبارزه بدون خشونت داشته باشد. این نوع مبارزه تجربه زیادی را پشت خود ندارد و به همین دلیل طولانی تر می شود. ...
مشاور ارشد میرحسین موسوی با تشریح ویژگیهای جنبش سبز و تاکید بر پرهیز از خشونت و حرکتهای رادیکالی و گزینش راههای مسالمت آمیز، جنبش سبز را یک جنبش متکثر خواند و گفت: وظیفه ما این است که قدر مشترک مطالبات را مشخص کنیم.
دکتر اردشیر امیرارجمند مشاور مهندس میرحسین موسوی و سخنگوی شورای هماهنگی راه سبز امید در دانشگاه ام.آی.تی سخنرانی و جلسه پرسش و پاسخ برگزار کرد.
به گزارش جرس به نقل از سایت خبرنگاران سبز، امیرارجمند تاکید کرد: آنچه در این مدت گذشت نشان داد ما جز برگزیدن راه مبارزه استراتژیک مسالمت آمیز نخواهیم داشت. جنبش سبز تجربه جدیدی برای ملت ما بود.جنبش سبز نشان داد که می تواند علیرغم شدت و وسعت مطالبات، به دنبال دسترسی فوری به دموکراسی نباشد.
وی با اشاره با راهپیمایی ۲۵ خرداد ادامه داد: اولین حرکت ما در برخورد با انتخابات یک راهپیمایی سکوت سه میلیون نفری بود.چالش ادامه یک مبارزه مسالمت آمیز با پرهیز از خشونت از همان اولین روز خود را نشان داد و عده ای از هموطنان ما در آن تظاهرات شهید شدند.
مشاور ارشد موسوی بر لزوم پرهیز از خشونت تاکید کرد و گفت: یکی از بنیادهای تعیین شده در بیانیه ها پرهیز از خشونت در کنار مسالمت آمیز بودن حرکت بود. پرهیز از خشونت و مبارزه مسالمت آمیز؛ ضرورت هایی را ایجاب می کند که بدون آنها حرکت ادامه پیدا نمی کند. یکی از این ضرورت ها قبول مدارا ست. به این دلیل بود که در کنار مبارزه مسالمت آمیز، حقوق بشر و مدارا مورد تاکید قرار گرفت و از دل آن تکثر در حامیان جنبش خارج شد.
چالشهای پیش رو
وی افزود: استواری بر این خط مشی کار ساده ای نیست. ما با دو چالش در این راه مواجه هستیم. چالش اول سرکوب طرف مقابل و تشویق مبارزان به برگزیدن راه های رادیکال بود. خشونت گرایی طرف مقابل نیروهای حساس و خصوصا جوانان را تحت تاثیر قرار می دهد تا مقابله به مثل کنند. قانع کردن این قشر برای ادامه حرکت مسالمت آمیز چیزیست که ما با آن مواجه هستیم. چالش دوم، طولانی شدن مبارزه است. طولانی شدن، حامیان مبارزه را به این فکر می اندازد که به دنبال راه های سریع تر باشند. زیرا صبر مبارزین تمام می شود.
ارجمند در ادامه گفت: در کشور ما نیروهای اقتدار گرا تلاش زیادی کردند تا با تشدید سرکوب و بستن راه های گفتگو طرف مقابل را به برگزیدن راه های خشن تر هدایت کنند. یکی از تمایلات آنان به خشونت کشاندن مبارزه است. آنان از امکانات مالی زیادی استفاده کردند تا نیروهای انسانی و فنی مقابله و سرکوب را فراهم کنند.
وی با اشاره به خشونت انجام شده طی دو سال گذشته گفت: اگر شما حجم خشونت اعمال شده در سرکوب را مقایسه کنید، خواهید دید که در ایران هرگز سابقه نداشته است. نیروهای مورد استفاده برای ایجاد خوف عظیم شاهد این مدعا ست. رهبران جنبش سعی کرده اند در موارد مختلف تاکید بر مبارزه بدون خشونت داشته باشد. این نوع مبارزه تجربه زیادی را پشت خود ندارد و به همین دلیل طولانی تر می شود. خوشبختانه این نوع مبارزه در حال انجام است و در حال ادامه پیدا کردن است و فواید این نوع مبارزه به تدریج در حال آشکار شدن است. آنچه که باعث شد جنبش علیرغم سرکوب شدید ادامه پیدا کند همین نوع استراتژی است.
ارجمند تصریح کرد: آنچه امروز به آن نیاز داریم قوه ابتکار جوانان ما ست. جوانان خیلی بهتر از من جنبش را تحلیل می کنند و این باعث افتخار ما ست. ما باید تاکتیک های متعددی را انتخاب کنیم و از امتحان تاکتیک های متعدد نترسیم و از جو ایجاد شده توسط طرف مقابل که موفق شدند و یا موفق نشدند نترسیم. ما معتقدیم که دموکراسی پایدار به جز طریق مبارزه مسالمت آمیز تحقق پیدا نخواهد کرد. بنابراین ما چاره ای نداریم. ما باید موفق بشویم.
شبکه های اجتماعی
مشاور ارشد موسوی با تاکید بر لزوم گسترش شبکه های اجتماعی ادامه داد: هیچ نظامی بدون تکیه به بخش قابل توجهی از مردم نمی تواند پایدار بماند. ما باید بخش زیادی از مردم را آگاه کنیم. شبکه های اجتماعی را مشخص کنیم و آنان بتوانند مطالبات خود را مشخص کنند و آن را مطرح کنند. این موضوع در بسیاری از کشورهای دیگر هم اتفاق افتاده است. در اینجا ما باید با بسیج افکار عمومی ابتدا مشرعیت زدایی کنیم. دوم خواست های مردم را مشخص کنیم. سوم طرف مقابل را دچار فرسایش کنیم. استراتژی ما ریزش در نیروهای طرف مقابل بخصوص در نیروهای مسلح آنان است. امروز مشروعیت زدایی صورت گرفته است. ما به دنبال راهکارهای جدیدی مثل تحصن و اعتصاب هستیم. ناکارآمدی حکومت به تدریج در حال ظهور است و ما امروز با اعتراف بخشی از حکومت به ناکارآمدی مواجهیم.
وی به تحولات منطقه پرداخت و گفت: وضعیت ایران با تونس، مصر یا لیبی یکی نیست. دلیل موفقیت سریع در تونس یا مصر وابستگی ارتش به آمریکا بود. در مصر ارتش حتی اجازه دخالت لباس شخصی ها را هم نداد. خنثی کردن نیروی نظامی در ایران روش دیگری را می طلبد و آن نشان دادن اشتباه بودن راه حکومت است. هیچ کس نمی تواند برای ایران نسخه واحد لیبی و مصر را تجویز کند. مشکلات تازه در مصر خود را نشان می دهند. این قبیل مشکلات در ایران بسیار بزرگتر خواهد بود.
مشاور ارشد موسوی سرکوب و خشونت گسترده حاکمیت را یکی از دلایل زنده بودن جنبش سبز دانست و در مقایسه این حرکت با انقلاب سال ۵۷ گفت: برخی از مطالبات آن سال با مطالبات امروز یکی است. مردم بلوغ بیشتری پیدا کرده اند و می دانند چه چیزی می خواهند و چه چیزی نمی خواهند.
وی ادامه داد: آنچه در تونس رخ داد با آنچه در ایران ۱۹۷۹ رخ داد یکسان نیست. علیرغم رفتن مبارک و بن علی سیستم حکومتی این کشورها تغییر نکرده است. در حالی که در ایران تغییرات ریشه ای تر بود.
امیرارجمند در مورد برداشت از دمکراسی گفت: منظور ما از دموکراسی حکومت اکثریت با حفظ حقوق اقلیت است. دیدگاه کلاسیک رایج این است که حکومت دموکراتیک از نهاد دین جدا ست. ما قصد ایجاد دموکراسی در یک بستر مشخص داشته و با یک مردم مشخص سر و کار داریم. ولی فرض این که «پیش شرط هرنوع اتفاق مثبتی در کشور، جدایی کامل نهاد حکومت از دین است» با واقع بینی کامل همراه نیست.
خشونت توجیه پذیر نیست
وی در خصوص اعدامهای سال ۶۷ ادامه داد: در خصوص اعدامهای سال۶۷ مکررا پاسخگو بوده ام و نمی توانستم به آن نپردازم. بعد از انقلاب وقایعی رخ داده و همراه با خشونت هایی بوده که توجیه پذیر نیست و طبیعت خشونت گرای انقلاب هم نمی تواند این وقایع را توجیه کند. تنها اعدام های سال۶۷ نیست که باید نقد کنیم. وقایع قبل و بعد از آن را نیز باید قبول کرد و به نقد گذاشت. آقای مهندس موسوی در آن هنگام نخست وزیر بوده و عضو قوه قضائیه نبوده اند. بنا به گفته خودشان بی خبر بوده و حتی تقاضای تشکیل هیات تحقیق داده بودند. ولی این تقاضا نیز کفایت نمی کند. من این سوال را از مهندس موسوی پرسیدم که با توجه به اینکه مطلع نبودید، چرا پس از اطلاع استعفا ندادید؟ ایشان ظاهرا استعفا داده بودند ولی همچنان سر کار بودند. من به ایشان گفتم پاسخ شما به اندازه کافی قانع کننده نیست و باید پاسخ قانع کننده تری بدهید. ایشان باید قطعا در هنگامی که معذوریت های فعلی را نداشت، پاسخ روشن تری بدهد. ولی باید یک مسئله را به فال نیک گرفت و آن اینکه جنبش پذیرفته است که باید گذشته را نقد کند و من امیدوارم این نقد منصفانه باشد. انقلابی واقعی شده که با همه خوبی ها و بدی ها باید به نقد گذاشته شود.
وی در ادامه گفت: ولی خیلی از کسانی که امروز مطالبه گر وقایع دهه ۶۰ هستند خود جزئی از خشونت هستند و آنان نیز باید بپذیرند که نقد شوند. شاید اتفاقاتی که بعد از انتخابات افتاد، چشم همه ما را باز کرد و وقایعی که قبلا از آن می گریختیم، را با ما مواجه کرد. هیچگاه هیچ ملتی نمی تواند به راه صلح برود مگر آنکه خطاهای قبلی را قبول کند و در راه اصلاح آن پیش برود.
مشاور ارشد موسوی در رابطه با نقش ایرانیان خارج از کشور در پیشبرد جنبش افزود: کارهای زیادی از دست ایرانیان خارج از کشور برای پیشرفت جنبش بر می آید. اول اینکه شرایط داخل کشور را بشناسند و اراده این را داشته باشند که همراه مردم داخل کشور باشند. یک ملتی در داخل ایران وجود دارد که باید به آن کمک کرد. مهمترین چیز این است که وضع و موقعیت مردم داخل کشور را بشناسند و مطالبات واقعی مردم داخل کشور را به گوش جهانیان برسانند. کار دیگر این است که به تسهیل جریان اطلاعات آزاد در کشور کمک کنند.
امیرارجمند در مورد قانون اساسی اظهار داشت: اگر به عنوان یک متخصص از من بپرسید که قانون اساسی ایران دموکراتیک هست؟ پاسخم به شما منفی خواهد بود! اما آنچه جنبش سبز می گوید این است که حرکت ما در چارچوب قانون اساسی است. شورای هماهنگی هرگز ادعا نکرده که قانون اساسی دموکراتیک است و همه باید به آن اعتقاد داشته باشند. ولی این قانون در زمانی به رای مردم ایران گذاشته شده و مورد تائید مردم ایران قرار گرفته است. بخشی از آن که مربوط به حقوق مردم است باسد اجرا شود تا راه برای احقاق دموکراسی فراهم شود. در شرایطی که همه امکان فعالیت داشته باشند باید مسئله اصلاح قانون اساسی نیز مطرح شود. ولی در شرایط حاضر این شرایط فراهم نیست. وظیفه ما این است که قدر مشترک مطالبات را مشخص کنیم. این جنبش یک جنبش متکثر است
No comments:
Post a Comment