Translator's note: I dedicate this translation to Ali Tavakoli whose FaceBook Page is no longer active. May God protect him.....
Friday Janauary 7th, 2011 - Two days ago, security agents from the Ministry of Intelligence in Shiraz raided the residence of the Tavakoli family, destroying the furniture and confiscating all books, pamphlets, computers and CDs in the house. Ali Tavakoli, Majid Tavakoli's brother was also summoned to the Investigation Office at the Intelligence Ministry and released after five hours of interrogation.
Tavakoli's mother describes the events as follows: "They [government officials] tell us not to give interviews. When we comply with their demands and call to inquire about my son's well being, they refuse to provide us with answers and even hang up on us. How then are we supposed to get heard? How do we inform people about what they [the government] have made us endure? Tactics such as attacking the residence of a mother whose son is behind bars is in itself a form of torture."
It is worth mentioning that Majid Tavakoli, Bahareh Hedayat and Mahdiyeh Golroo were recently summoned to the prosecutor's office and a new case was filed against them charging them amongst other things with publishing lies against the regime. Tavakoli is said to have been put under extreme pressure to take a stance against the leaders of the Green movement and to deny the alleged letters attributed to him in support of the Green movement.
In a recent interview with Jaras Mrs. Tavakoli spoke of the recent raid by Intelligence Ministry agents, the summoning of her son Ali Tavakoli to the Intelligence Ministry and the latest news regarding Majid. The content of the interview is as follows:
Mrs. Tavakoli can you elaborate on the recent raid of your house by agents?
They were from the Intelligence Ministry. They ransacked the house and took many of the personal belongings of my sons.
Did they explain the reason behind this raid and this type of behavior?
No. We don't understand why they came to our house or why they destroyed our house. This act felt like a form of psychological torture. I don't understand why they behave in this manner.
Was your son Ali also summoned to the Intelligence Ministry?
Yes. They released my son after interrogating him for five hours.
What was your son interrogated about?
They asked my son why he had visited with Mr. Mehdi Karroubi and Mr. Abdollah Nouri and other similar questions.
What is the latest news on your son Majid who remains incarcerated?
Majid is currently in Rajai Shahr prison in Karaj. Since it is very far from Shiraz and his father and I are both ill, we can unfortunately not visit with him. His brother Ali has has been allowed to visit with him twice. It has been thirteen months since I last saw my Majid's face.
Are you able to speak with Majid by phone?
Yes, that is if they [prison officials] allow it. Majid usually calls himself, but it's not like seeing him in person so I can't really tell what his physical condition is. He also doesn't say much on the phone in order not to upset me. I can tell however, that he is in good spirits by his voice. Thank god for that.
Temporary leave of absence from prison is the right of every prisoner. Has your son been afforded this right?
Every prisoner has rights and Majid should also be allowed temporary leave from prison, however to date he has not been allowed to take advantage of this right.
Mrs. Tavakoli you sound very sad and down. Can you speak to us about your desires as a mother?
I haven't had the opportunity to see my Majid since he has been in prison. I have been deprived of seeing my son for thirteen months. His father who suffers from disc pain has seen him once and his brother Ali has been allowed to visit with him twice. Unfortunately because we are sick and because of the long distance (16 hour trip) we are unable to visit with him personally.
I hope they understand how it feels for a mother not to see her son for thirteen months. Rather than treat us this way and put us through all this psychological torture, I expect the authorities to put themselves in my shoes as a mother and to release my son. They told me not to give any interviews and out of respect for them I complied. I said nothing of my pain and yet they respond in this manner and with such cruelty.
Did they ask you not to inform anyone about your incarcerated son?
Yes. They [government officials] tell us not to give interviews. When we comply with their demands and call to inquire about my son's well being, they refuse to provide us with answers and even hang up on us. How then are we supposed to get heard? How do we inform people about what they [the government] have made us endure? Tactics such as attacking the residence of a mother whose son is behind bars is in itself a form of torture."
How man agents were present during the raid of your residence? How did you feel at the time?
Four individuals arrived at our house. I was in a state of shock when they attacked our residence. I kept praying to Imam Hossein and Fatemeh Zahra. I was reminded of the Karbala desert. I wasn't sure what to say. My thoughts at the time were only with Imam Hossein and Zeiynab Kobra. I was reminded of their innocence and their sense of exile.
What was their reaction to your distressed state?
Nothing. They continued ransacking our home and then told my son to go to the Intelligence Ministry. I had no news of him and kept praying to God. There was nothing I could do. I kept asking God to save us. When my son Ali finally called and said he was on his way home, I felt a little better.
Mrs. Tavakoli, we would like to take advantage of this opportunity to allow the voice of a mother to be heard by our nation and those responsible for our country. We ask that you please share your thoughts with us....
I expect all prisoners to be freed. I also expect my Majid to be freed so he may come back home to us. My Majid is not to blame. He has not committed any crime. He should not be behind bars. Majid only gave a speech. These gentlemen insist that they did not incarcerate anyone because of giving a speech, but my Majid is in prison for exactly this reason.
A sick mother who is defenseless is left with nothing but counting the moments until she can once again see the face of her child. I ask the authorities to do everything in their power to enable this mother to see her son one more time while she is still alive. I am sick and in pain and though I endure it all, I am unable to endure being away from my Majid. What can I do if I am unable to tolerate my son's suffering? If anyone hears me, please do everything in your power to allow me to see my son's face one more time before it's too late...
Thank you for giving us so much of your time.
Source: Jaras http://www.rahesabz.net/story/30481/
مادر مجید توکلی: تا دیر نشده کاری کنید تا چهره فرزندم را ببینم
مژگان مدرس علوم
جرس: دو روز پیش ماموران وزارت اطلاعات شیراز به منزل پدری مجید توکلی فعال دانشجویی دربند حمله کرده و ضمن تخریب وسایل منزل تمامی کتب، جزوات، کامپیوتر و سی دی های موجود در منزل را به همراه خود بردند. همچنین علی توکلی، برادر مجید توکلی، به دفتر پی گیری وزارت اطلاعات احضار شد و پس از پنج ساعت بازجویی، آزادش ساختند.
مادر مجید توکلی در شرح ماجرا می گوید: " به ما می گویند مصاحبه نکنید وقتی هم که ما مصاحبه نمی کنیم و زنگ می زنیم تا حال پسرم را بپرسم جوابی نمی دهند و تلفن را به روی ما قطع می کنند. خوب ما پس چه جوری صدایمان را به گوش مردم برسانیم که اینها این بلاها را به سرمان درمی آورند. این برخوردها و ریختن به خانه یک مادر که فرزندش هم در زندان است و نمی تواند او را ببیند یک شکنجه است."
گفتنی است اخیرا مجید توکلی به همراه بهاره هدایت و مهدیه گلرو به دادستانی احضار شده بودند و پرونده جدیدی برای ایشان به اتهام نشر اکاذیب و .. باز شده بود. در جریان این احضار توکلی به شدت تحت فشار قرار گرفته است تا بر علیه رهبران جنبش سبز موضع گیری کند و نیز نامه های منتسب به وی در حمایت از جنبش سبز را تکذیب کند.
جرس به همین مناسبت با خانم توکلی در خصوص یورش ماموران به منزل و بازجویی فرزندش علی و همچنین آخرین اطلاع ازوضعیت مجید توکلی به گفتگو پرداخته که متن آن در پی می آید:
خانم توکلی با خبر شدیم که عده ای مامور به منزلتان حمله کردند و وسایل را بازرسی کردند. می توانید در این خصوص برایمان صحبت بفرمایید؟
از وزارت اطلاعات آمده بودند و تمام وسایل منزل را به هم ریختند و خیلی از وسایل شخصی بچه ها را با خودشان بردند.
علت این برخوردها را توضیح ندادند؟
نخیر، ما نمی دانیم برای چی آمده بودند و چرا تمام وسایل خانه را به هم ریختند. این کارشان برای ما شکنجه روحی و روانی بود، نمی دانم چرا این برخوردها را با ما می کنند؟
علی پسرتان هم به دفتر وزارت اطلاعات احضار شده بود؟
پنج ساعت از پسرم بازجویی کرده بودند که بعد از آن آزادش کردند.
بازجویی ایشان در چه موردی بوده است؟
سوالات مربوط به این بوده که چرا پسرم به دیدار آقای کروبی و آقای عبدالله نوری رفته است و از این قبیل سوالات..
چه اطلاعی از آخرین وضعیت پسرتان مجید که الان در زندان است، دارید؟
مجید الان در زندان رجایی شهر کرج است که چون مسافت زیاد است و من و پدرش هم که بیمار هستیم و نمی توانیم برویم مجید را ببینیم. فقط برادرش علی دو بار توانسته بود او را ملاقات کند. الان سیزده ماه است که من نتوانسته ام روی مجید را ببینم.
تماس تلفنی دارید؟
بله اگر بگذارند، مجید خودش تلفن می زند اما خوب چون ملاقات نیست نمی دانم وضعیت جسمی اش چطور است. خودش هم برای اینکه من ناراحت نشوم از پشت تلفن چیزی نمی گوید.
اما ماشالله از نظر روحی "خیلی" خوب است و تلفنی که صحبت می کنیم این را می فهمم.
مرخصی حق طبیعی یک زندانی است. آیا فرزندتان توانسته از این حق خود استفاده کند؟
هرزندانی حق و حقوقی دارد و مجید هم باید مرخصی داشته باشد. اما نمی تواند از حقش استفاده کند.
خانم توکلی صدایتان خیلی گرفته و غمگین است. می توانید بعنوان یک مادر از خواسته هایتان صحبت کنید؟
از آن موقعی که مجیدم زندان رفته، من نتوانسته ام او را ببینم یعنی سیزده ماه است که من روی مجید را ندیده ام پدرش هم که دیسک کمر دارد یکبار رفته او را دیده و برادرش هم دوبار به ملاقاتش رفته است. خوب مسافت زیاد است و شانزده ساعت باید در راه باشیم و چون مریض هستیم نمی توانیم.
امیدوارم اینها حس مادرانه من را درک کنند که سیزده ماه است که فرزندم را ندیده ام. انتظار دارم که مسئولین حال من مادر را درک کنند و فرزندم را آزاد کنند نه اینکه این برخوردها را با ما انجام دهند و این بلاها را که یک شکنجه روحی و روانی مضاعف است را بر سرمان بیاورند. به من گفتند که مصاحبه نکنم من هم به آنها احترام گذاشتم و صحبت نکردم. از دردهایم هیچی نگفتم اما آنها جواب من را اینگونه می دهند و ظلم می کنند.
به شما گفتند در خصوص وضعیت فرزند دربندتان اطلاع رسانی نکنید؟
بله به ما می گویند مصاحبه نکنید وقتی هم که ما مصاحبه نمی کنیم و زنگ می زنیم تا حال پسرم را بپرسم جوابی نمی دهند و تلفن را به روی ما قطع می کنند. خوب ما پس چه جوری صدایمان را به گوش مردم برسانیم که اینها این بلاها را به سرمان درمی آورند. این برخوردها و ریختن به خانه یک مادر که فرزندش هم در زندان است و نمی تواند او را ببیند یک شکنجه است.
چند نفر بودند که ریختند منزلتان و آنجا را بازرسی کردند و شما آن زمان چه حالی داشتید؟
چهار نفر بودند و من که آن موقع که اینها ریختند خانه، شوک بهم وارد شده بود و فقط می گفتم یا امام حسن یا امام حسین یا فاطمه زهرا... و یاد صحرای کربلا افتاده بودم و نمی دانستم چه بگویم فقط فکرم آن موقع پیش امام حسین و زینب کبری بود و یاد مظلومیت و غربت آنها افتاده بودم...
آنها وقتی حال شما را دیدند عکس العملشان چه بود؟
هیچی، به کار خودشان ادامه دادند. بعد هم که پسرم را گفتند برود اطلاعات، من اصلا ازش خبری نداشتم فقط یا خدا خدا می کردم. کاری که از دستم بر نمی آمد فقط از خدا می خواستم ما را نجات دهد تا وقتی که پسرم زنگ زد و گفت دارد می آید خانه، یک کمی حالم بهتر شد.
خانم توکلی می خواهیم از این تریبون صدای یک مادر را به گوش مردم و مسئولین برسانیم. هر صحبتی دارید بفرمایید؟
من انتظارم این است که همه زندانیان "آزاد" شوند و مجید من هم به خانه برگردد. مجید من هیچ گناه و خلافی مرتکب نشده که در زندان باشد. مجید یک سخنرانی کرده که آقایان می گویند ما کسی را بخاطر سخنرانی و انتقاد زندان نکرده ایم اما مجید من الان برای این در زندان است.
یک مادر بیماری که نمی تواند هیچ کاری کند و نمی تواند پسرش را ببیند فقط لحظه شماری می کند که چهره فرزندش را ببیند. من از مسئولین می خواهم که هر کاری می توانند انجام دهند تا این مادر تا زنده است بتواند فرزندش را ببیند. من الان مریضم و درد می کشم تمام اینها را تحمل می کنم اما دوری مجیدم را نمی توانم تحمل کنم. چکار کنم نمی توانم ناراحتی و درد فرزندم را تحمل کنم. هر کسی صدای من را می شنود تا دیر نشده هر کاری می تواند برای من مادر انجام دهد.
با تشکر از فرصتی که در اختیار مان قرار دادید
No comments:
Post a Comment