Tuesday, May 31, 2011

Photo Report | Despite Their Absence, Activists Celebrate Nasrin Sotoudeh & Abdollah Momeni's Birthdays With Their Families

May 31st 2011 - Change For Equality (Maryam Zandi):  On Monday May 30th, on the occasion of the birthdays of incarcerated human rights lawyer Nasrin Sotoudeh and incarcerated student leader and pro democracy activist Abollah Momeni [also long time spokesperson for Alumni Association of Iran, Advar-e Tahkim Vahdat) a number of women's rights activists including activists from the One Million Signature Campaign, Mothers for Peace and the Mothers of Laleh Park [Mourning Mothers of Iran] and members of the Iranian Bar Association met with Sotoudeh and Momeni's families to commemorate their birthday.

It has been reported that during this celebration, Abdollah Momeni's wife, Fatemeh Adineh-Vand informed those present of her recent visit with her husband stating: "With flowers and a birthday cake in hand, we visited with Mr. Momeni today, Monday May 30th, on the occasion of his birthday.  He asked that we hide the flowers so that no one in prison would realize that it was his birthday. Abdollah insisted that I attend this commemoration today in order to congratulate Mrs. Sotoudeh's family in person and express his hope that next year we will all celebrate this day together."

While stressing the importance of such heartwarming meetings for the families of political prisoners, Mrs. Sotoudeh's family expressed their continued hope for her immediate release from prison.  Mousa Khandan stated: "Those who are in prison look to their friends for support and spiritual strength.  It is the spirit of each and every one of her friends and supporters that fuels Nasrin's patience and strengthens her resolve."

Reza Khandan, Sotoudeh's husband discussed her recent trial at the Iranian Bar Association and said: "The trial has been postponed and will resumed once Sotoudeh and her lawyers have been provided with the necessary court documents and have had the opportunity to review the details of the case." Reza Khandan's mother who has been at his side supporting him and the children during these difficult past few months also expressed hope that Nasrin would return home as soon as possible.

Despite their absence, there was much talk in this intimate gathering regarding the relentless efforts by these two hard working civil activists and the participants honored Sotoudeh and Momeni by recounting personal experiences of  their activism. The visit ended with Nima and Mehraveh, Nasrin Sotoudeh's children cutting her birthday cake.

Pictures Courtesy of Raha Askarzadeh


















دیدار فعالان کمپین با خانواده مومنی و ستوده: جشن تولدی این سوی دیوارهای زندان
10 خرداد 1390 - - نسخه قابل چاپ


تعییر برای برابری - مریم زندی - نهم اردیبهشت ماه همزمان با سالروز تولد نسرین ستوده و عبدالله مومنی، فعالان جنبش زنان از جمله فعالان کمپین یک میلیون امضا، مادران صلح و مادران عزادار(پارک لاله) و اعضای کانون وکلا با خانواده های این دوفعال جنبش زنان و دانشجویی دیدار کردند و سالروز تولد آنان را گرامی داشتند.

در این دیدار "فاطمه آدینه وند" همسر عبدالله مومنی خبر از ملاقات خود با همسرش را داد و گفت : امروز دوشنبه كه با گل و شيريني براي تولد مومني به ديدار او رفتم. خيلي اصرار داشت كه حتما گل را پنهان كنم و كسي در زندان متوجه نشود كه تولدش است. عبدالله تاکید داشت كه حتما به اين جا بيايم و تولد خانم ستوده را به خانواده او تبريك بگويم و آرزو كرد كه سال ديگر همه گي در كنار هم این روز را جشن بگيريم.

خانواده این زندانی جنبش زنان با امید به آزادی هر چه سریعتر نسرین ستوده، این دیدارها را باعث دلگرمی خانواده زندانیان دانستند. موسی خندان در این جمع گفت: «كسي كه داخل زندان است، به پشتوانه معنوي دوستانش امكان استقامت می یابد. اين روحيه تك تك دوستان باعث صبر و استقامت ايشان شده است.»

رضا خندان همسر نسرین ستوده درباره دادگاه نسرین درکانون وکلا توضیح داد و گفت :« به پرونده نسرين به دليل اين كه از محتويات پرونده نه خود او و نه وكيلش مطلع نبودند فعلا رسیدگی نشده است و بعد ازاینکه محتویات پرونده در اختیار آنها قرار بگیرد به این پرونده رسیدگی خواهد شد». مادر رضا خندان که چند ماهی به یاری پسرش و بچه ها شتافته است ارزو کرد که نسرین زودتر به خانه اش برگردد.

در این جمع صمیمی با آنکه این دو فعال سخت کوش جنبش های مدنی حضور نداشتند اما سخن درباره آنان و تلاش هایشان فراوان بود. هریک از حاضران جای خالی آنان را با بیان گوشه ای از مشاهدات یا تجربیات شان از روش، منش و فعالیت این دو زندانی مدنی ایران پر کردند.

زهره تنكابني، فخری شادفر، ناهید جعفری، جلوه جوهری، ناهید کشاورز، مینو مرتاضی، ژیلا بنی یعقوب، دلارام علی، فریده ماشینی، مریم زندی، رها عسگری زاده، گیتی ستوده، حامد توسلی، آرش نصیری،منصوره بهکیش، رزا قره چولو، هر یک سخنانی را درباره نسرین ستوده و تاثیر مقاومت او گفتند.

در پایان این دیدار نیما و مهراوه فرزندان نسرین ستوده کیک تولد او را بریدند.
عکس : رها عسگری زاده

Monday, May 30, 2011

Incarcerated Human Rights Lawyer Nasrin Sotoudeh: "My Dearest Nima: I Am Knitting You a Large Clown Doll"

May29th, 2011 - Change for Equality: Coinciding with her birthday, the website Equality for Change is publishing a letter that Nasrin Sotoudeh, incarcerated human right's lawyer wrote to her 3 year old son Nima right before their face to face meeting last week.

The content of Sotoudeh's letter to her son Nima is as follows:

 
Hello my dearest Nima,

They took the diary I had written for you when they raided our house. After a one week hunger strike, I was finally able to recover some of the personal belongings of you and your sister, but unfortunately since my arrest, I had not had the opportunity my dearest son to write in your diary. Now that I have been transferred to the general ward [at Evin] and have access to pen and paper, I have decided to once again fill the pages of your diary.

Will an iota of the violated rights of my two children and the rights of so many other mothers who have endured imprisonment, ever be compensated for? 


My dearest, I have been behind bars for approximately nine months now. During this time, when ever the opportunity arose for us to briefly meet face to face, you seemed so happy. Your sweet chatter hardly gave your sister a chance to say a word and I found myself turning my gaze back and forth to listen to you speak.  I recall how excited you were every time I bought you a chocolate. What you feared  most were the visitations from behind a cabin window. Ever since my transfer to the general ward, we have had three such visitations; after each visitation, you have left distraught. When our visitation time ends and the curtain comes down, you panic and begin screaming. I understand your manly pride. Although feminist wish to deny a man's pride, I saw how this time you stood a little farther away, folding  your arms, standing sideways, glancing at me through the corner of your eyes as though you were angry. All the female political prisoners present on that day noticed your pride, saying that you paid no attention to them. They don't know you like I do.  They don't know the degree of your sweet nature.  You were just overwhelmed, because it has been a few weeks since we had last had the opportunity to meet face to face and in person.

I am knitting you a large clown doll. It is my motherly love that constantly draws me to your doll every time I have a moment to spare. 

I am knitting you a rather large clown doll.  Though it takes over my study time, it is my motherly love that constantly draws me to your doll every time I have a moment to spare. I'm a little worried about how it will turn out, but hope that you will like it.

It is the hope that my children and the children of my beloved land will someday experience better days that helps me  endure these difficult days of separation from you, your sister and your father. I have nevertheless asked myself over and over again whether any of my dreams will ever become a reality. I have asked myself whether an iota of the violated rights of my children and the rights of so many other mothers who have endured imprisonment, will ever be compensated for. Of course every mother endures prison with this hope.


Maman Nasrin
Evin Prison
Female Prisoners Ward

Source: Equality for Change: http://we-change.org/spip.php?article7916

نیمای عزیزم : دارم برايت يك عروسك دلقك بزرگ مي‌بافم...
8 خرداد 1390 - - نسخه قابل چاپ

تغییر برای برابری - همزمان با سالروز تولد مدافع صادق و آموزگار ایستادگی مان نسرین ستوده، نامه ای را که نسرین قبل از ملاقات حضوری اخیر برای نیما نوشته بود به چاپ می رسانیم. یکی از ویژگی های نسرين ستوده که ستودنی است ثبت تاریخ اکنون است برای فرزندان آینده .او برای کودکانش خاطرات دوران كودكي شان را ثبت می کرد تا هنگامی بزرگسالي در اختبارشان بگذارد. هنگام تفتیش خانه نه تنها به این کار بزرگ او ارج ننهادند که دفاتر خاطرات کودکانش را هم هنگام تفتيش خانه با خود بردند. نسرين در نامه‌اي كه برای نیما نوشته است در این باره توضیح داده است.

نيماي عزيزم، سلام
بعد از آنكه دفترچه خاطراتت را در تفتيشي كه از خانه كرده بودند بردند و من موفق شدم بعد از يك هفته اعتصاب غذاي 5 روزه برخي از وسايل تو و خواهرت را بگيرم و از زماني كه بازداشت شدم موفق به نوشتن خاطرات براي تو پسر عزيز دلم نشدم. اما حالا كه به بند عمومي آمده‌ام و خودكار و وسايل در اختيار دارم تصميم گرفته‌ام بنويسم.
*
آيا ذره‌اي از اين تضييع حقوق دو كودك خردسال من و همه‌ي مادراني كه زندان را تحمل كرده‌اند، جبران مي‌شود؟*

عزيزم! من نزديك 9 ماه است كه بازداشت شده‌ام، در اين ميان، دفعاتي كه مي‌توانستم تو را حضوري ببينم خيلي خوشحال بودي و شيرين زباني مي‌كردي و به خواهرت اجازه نمي‌دادي صحبت كند و تند تند رويم را برمي‌گرداندي تا با تو صحبت كنم. وقتي برايت يك شكلات يا پاستيل مي‌خريدم خيلي كيف مي‌كردي. اما هميشه از ملاقات كابيني گريزان بودي. از وقتي كه به بند عمومي منتقل شده‌ام 3 بار به ملاقات كابيني آمده‌اي و هر بار با ناراحتي برگشته‌اي. مخصوصا وقتي زمان تمام مي‌شود و پرده پايين مي‌آيد دچار وحشت مي‌شوي و جيغ مي‌زني. خيال نكن غرور مردانه‌ات را درك نمي‌كنم. هرچند فمينيست‌ها مي‌خواهند غرور مردانه را انكار نمايند اما ديدم كه اين بار چگونه كمي دورتر ايستادي و آرنج‌ات را بغل كردي و يك‌وري و چپ‌چپ و با حالتي قهر‌گونه نگاهم كردي. همه‌ي زنان زنداني سياسي متوجه غرور تو شده‌اند و همه مي‌گويند اصلا به ما محل نمي‌گذارد. نمي‌دانند تو تا چه پايه خوش اخلاقي. اما فكر مي‌كنم چند هفته‌اي كه ملاقات حضوري نداشته‌اي تو را كلافه كرده است.

*
دارم برايت يك عروسك دلقك تقريبا بزرگي مي‌بافم. عشق مادري مدام وادارم مي‌كند تا هر گاه كه بيكار مي‌شوم به سراغ عروسكت بروم.
*
دارم برايت يك عروسك دلقك تقريبا بزرگي مي‌بافم. البته وقتم را مي‌گيرد. وقت مطالعه‌ام را مي‌گيرد. اما عشق مادري مدام وادارم مي‌كند تا هر گاه كه بيكار مي‌شوم به سراغ عروسكت بروم. كمي نگران و بي‌تابم كه آيا خوب در مي‌آيد يا نه، ولي اميدوارم خوب شود.
مي‌داني به چه اميدي، روزهاي سخت دوري از تو، خواهرت و پدرت را سر مي‌كنم. به اميد روزهايي بهتر براي كودكانم و همه‌ي كودكان سرزمينم. اما بارها از خود پرسيده‌ام آيا ذره‌اي از رويايم به حقيقت خواهد پيوست؟ و آيا ذره‌اي از اين تضييع حقوق دو كودك خردسال من و همه‌ي مادراني كه زندان را تحمل كرده‌اند، جبران مي‌شود؟ به هر حال هر مادري به اين اميد زندان را تحمل مي‌كند.
اوين
بند زنان زنداني سياسي

Sunday, May 29, 2011

Nasrin Sotoudeh's Letter to Her Husband Khandan: "I Object to these Sentences, With or Without a License to Practice the Law"

May 29th, 2011 - Feminist School: At the request of the judicial authorities, Nasrin Sotoudeh was summoned from Evin prison today May 29th, 2011 to attend a court hearing at the Iranian Bar Association concerning the revocation of her license to practice the law. According to reports received by the Feminist School, however, her court hearing was rescheduled.

While awaiting her court hearing, Sotoudeh wrote a letter to her husband Reza Khandan. The content of Sotoudeh's letter is as follows:

My dear Reza,

Much has been said about the loneliness associated with prison. I want to share prison life with you, for it somehow takes you off guard.  Can you imagine the environment that the new generation has created in prison? The same surprising environment that currently exists outside prison is also pervasive within these prison walls, creating a new form of existence both within our society and behind bars. This existence is at times happy and upbeat, at times calm and demure, at times watchful and analytical, but always tolerant and willing to compromise; a tolerance that will eventually lead us to achieve our goals.  You know better than anyone that much like running water that over time creates fissures in rocks, it is our tolerance and flexibility that will be eventually remove the obstacles from our paths.

My dear Reza, everyone ponders about their freedom while in prison. Although my freedom is also important to me, it is not more important than the justice that has been ignored and denied. Like many other prisoners, I too dream of going on a trip with my family, or to walk freely under the rain, to gaze upon the trees in the alley, or to spend the afternoon with my kids in a park.  Do you remember by the way, the joy with which the three of us greeted you every afternoon when you came home from work?  We were a happy family and despite the threats by my interrogator during that first interrogation session when he threatened to obliterate me and my husband from the face of this earth, we remain happy; for my interrogator did not realize that happiness lies within an individuals heart. It goes without saying that I would like to have all these things and that they are all important to me, but nothing is more important than those hundreds of years of sentences that were rendered to my clients and other freedom seeking individuals, accused of crimes they had not committed. Though I had the privilege of representing only a few, I will continue to object to their unjust sentences regardless of whether or not I have a license to practice the law.

They are holding a trial in order to revoke my license to practice the law; a license that I always tried to use with honor. Even if my license is taken from me by a government some day, they cannot strip me of my honor; and that is all I need.

My beloved Reza, as long as such unjust sentences exist and the Revolutionary Court continues to render such shocking rulings, with or our without a license to practice the law, I will continue to object these sentences, for one does not need a license in order to object to unjust sentences.  Tell them they can revoke my license if they wish to do so, but don't strip me of my right to justice.  

Evin Prison
Ward for Female Political Prisoners
May 2011 [Khordad 1390]

Source: Feminist School http://on.fb.me/jfuUp3


نامه نسرین ستوده به همسرش در آستانه ابطال پروانه وکالت: من بي‌پروانه‌ي وكالت يا با پروانه، به اين احكام
معترضم

مدرسه فمینیستی:  امروز 8 خردادماه 1389 نسرین ستوده با توجه به درخواست مراجع قضايي مبني بر تعليق پروانه وکالت اش، از زندان اوین  به محل دادگاه انتظامي کانون وکلا اعزام شد( سایت زنان ایران). اما بنا به گزارش های رسیده به مدرسه فمینیستی، امروز دادگاه وی تجدید و به وقت دیگری موکول شد. نسرین ستوده در آستانه برگزاری این دادگاه دل نوشته ای برای همسر خود ، رضا خندان به نگارش درآورده است که در زیر متن کامل آن را می خوانید:

رضاي عزيزم !

مي‌گويند زندان است و دلتنگي‌هايش، مي‌خواهم برايت بگويم زندان است و غافلگيري‌هايش. نمي‌تواني تصور كني نسل جديد چه فضاي جديدي را در زندان ايجاد كرده است؟ همان فضاي غافلگير كننده‌اي كه در بيرون است، در رگ‌هاي زندان جريان دارد و اين، حيات جديدي را به جامعه و زندان مي‌بخشد! اين زندگي گاه شاد است و سرحال، گاه آرام و سر به زير گاه نظاره‌گر و تحليل‌گر، اما در همه حال متحمل و اهل مدارا، و تحمل همان است كه آنها را به هدف مي‌رساند. زيرا تو خودت بهتر مي‌داني كه آنچه مي‌تواند سنگ را شكاف دهد و سختي‌ها را از جلوي راه بردارد انعطاف و تحمل آب است.

عزيزم !

هركس در زندان به آزادي‌اش فكر مي‌كند. من هم آزادي‌ام برايم مهم است. اما مهم‌تر از آن عدالتي است كه ناديده گرفته مي‌شود. معلوم است كه رويايم مثل هر زنداني يك مسافرت رفتن با خانواده است يا قدم زدن آزادانه در زير باران بهاري، نگاهي به درخت كوچه يا با بچه‌ها يك عصر را در پارك گذراندن. راستي يادت هست چگونه وقتي عصرها به خانه مي‌آمدي هر سه با شادماني به استقبالت مي‌آمديم؟ ما خانواده خوشبختي بوديم ولي برخلاف تهديد بازجويم كه در اولين جلسه‌ي بازجويي گفت تو و شوهرت را از حيّز انتفاع ساقط مي‌كنم، هنوز هم خوشبختيم، زيرا نمي‌دانم چرا آقاي بازجو نمي‌دانست خوشبختي در دل آدمي وجود دارد. همه‌ي اينها را دوست دارم. معلوم است كه همه‌ي اينها برايم مهم است. اما مهم‌تر از آن صدها سال حبسي است كه براي موكلانم و ديگر آزاديخواهان به جرم ناكرده صادر شده است تعدادي از آنها و فقط بعضي از آنها موكلم بوده‌اند و چه پروانه‌ي وكالت داشته باشم يا نداشته باشم به احكام ناعادلانه‌ي آنها معترضم.

مي‌خواهند دادگاهي برپا كنند تا پروانه‌ي وكالتم را ابطال كنند. البته پروانه‌ي وكالتي دارم كه سعي كرده بودم ضميمه‌ي شرافتم باشد. اگر روزي پروانه‌ي وكالت را حكومتي از من بگيرد، شرافتم را كه با هيچ حكمي نمي‌تواند بگيرد. همان مرا بس.

تا زماني كه اين احكام غير عادلانه به حيات خود ادامه مي‌دهد و تا زماني كه دادگاه انقلاب به صدور احكام اعجاب انگيز خويش ادامه مي‌دهد، عزيزم، من بي‌پروانه‌ي وكالت يا با پروانه، به اين احكام معترضم.اعتراض به احكام ناعادلانه نياز به پروانه‌ي وكالت ندارد. به آنها بگو پروانه‌ام را از من بگيريد، عدالت را نه؟

اوين
بند زنان زنداني سياسي
خرداد90

Saturday, May 28, 2011

An Urgent Call to English Speaking Green Activists: Please Participate in the Comprehensive Green National Survey

As per the suggestion of one of the supporters of the Green Movement, the “Comprehensive Survey for a Green Khordad” has been translated into English in order to facilitate the participation of all Iranians, including those who are not fluent in Farsi, in the decision making processes within the Green Movement. 

This survey is designed to provide you with a platform to express your opinions, utilizing your knowledge of the current situation in Iran to define what you believe should be the objectives of the Green Movement and the various tools and methods necessary to achieve these objectives.

Upon completion of the deadline for the survey, the results will be published and shared with the various Green groups and activists. We are hopeful that this action will lead to a higher level of cooperation with our dear Iranian compatriots who reside outside Iran, particularly amongst the reformists whose hearts continue to beat for Iran. The deadline for participating in the survey is 24:00 (GMT) on May 31st. We ask therefore that you take a few minutes and join your compatriots in participating in the decision making processes for the Green Movement of Iran.

Link for participating in the Survey: https://www.surveygizmo.com/s3/554775/80fe3159ae46


Link for Apple & Android phones: https://www.surveygizmo.com/s3/554775/80fe3159ae46




Link for V2: Mobile (simple) phones: https://www.surveygizmo.com/s3/554775/7e2605e6e7e2

Iran belongs to every single one of us and all those whose hearts continue to beat for their homeland….

Respectfully Yours,

25 Bahman

" به پیشنهاد یکی از همراهان 25 بهمن  امروز متن "نظرسنجی بزرگ خرداد سبز" را به انگلیسی منتشر می کنیم. این نظرسنجی گامی نو به سوی جلب مشارکت تمامی ایرانیان دوستار وطن برای شرکت فعال در تصمیم سازی برای جنبش سبز می باشد. در این نظرسنجی می توانید با رجوع به مطالعات خود و آشنایی که از وضعیت فعلی ایران دارید درباره هدف تان از اعتراض، چگونگی برگزاری آن، ابزار رسانه مفید و... اظهار نظر کنید. پس از اتمام مهلت شرکت در نظرسنجی نتایج آن منتشر و نیز به گروهها و فعالان سیاسی سبز ارسال خواهد شد.  امیدواریم این عمل باعث ارتباط فعالتر ایرانیان عزیز مقیم خارج کشور-بالاخص نسل دومی ها- که قلبشان برای وطن می تپد باشد. مهلت شرکت در نظرسنجی تا  ساعت 24 روز 31 می به وقت گرینوچ خواهد بود. پس به خیل عظیم هموطنان خود پیوسته و در تصمیم گیری برای جنبش سبز ایران زمین مشارکت کنید."

لینک شرکت در نظر سنجی:
https://www.surveygizmo.com/s3/554775/80fe3159ae46

لینک برای موبایل اپل: https://www.surveygizmo.com/s3/554775/80fe3159ae46

لینک برای ای پد:
https://www.surveygizmo.com/s3/554775/681d872fc961

لینک برای تلفن آنروید:
https://www.surveygizmo.com/s3/554775/7e2605e6e7e2


ایران متعلق به همه ماست و سلام بر هر آنکه قلبش برای میهن می تپد...

با سپاس
بیست و پنجم بهمن

Friday, May 27, 2011

Mehdi Karroubi "I Remain Steadfast in My Positions and if Freed Some Day Will Continue to Publish the Same Statements"

Friday May 27th, 2011 - Jaras: More than 100 days have passed since the illegal house arrest of Mehdi Karroubi and his wife. During this time, in an effort to portray their condition as normal, media outlets affiliated with the ruling government have published contradictory reports regarding their circumstances.

Mehdi Karroubi's eldest son Hossein Karroubi has denied these false reports maintaining that his father was allowed access to fresh air "for the first time" last week when taken to the courtyard of his residential complex in the presence of security agents.

Hossein Karroubi also spoke of the increased pressure on him and his family since the start of his father's illegal house arrest stating: "It has been approximately three months since security agents confiscated and removed my children's academic reports from their school.

In content of the interview Fatemeh Shojai, Jaras reporter conducted with Hossein Karroubi regarding the latest update on the circumstances of his parents is as follows:

It has been close to 100 days since the illegal house arrest of Mr. Karroubi and his wife. Can you please provide us with an update on the latest condition of your mother and father?

As my mother explained to Saham News during the brief period her house arrest was lifted, the conditions were very difficult prior to the Persian New Year. After the new year however, their conditions slightly improved. For example, they were provided with a television on April 4th, though the programs are not really worth watching. Mr. Karroubi only seriously follows a program by the name of "Mokhtar Nameh", or watches some of the news programs on "Seda va Sima" [the national television station Islamic Republic of Iran Broadcasting IRIB].  A few days ago security agents also provided my mother with a few books recommended by my father Haj Agha, such as the Divaneh Hafez [collection of poems or "ghazal" by renowned Persian Poet Hafez Shirazi], Mowlana [renowned Persian Muslim poet, jurist, mystic & Sufi also known as Rumi] and Parvin Etesami [20th century Persian poet]. In addition to reciting the Koran, Mr. Karroubi has also been able to fill his days reading these books. It is worth mentioning that last week, security agents finally accompanied my father to the complex's court yard for the first time since his house arrest, providing him access to fresh air.

Half of the units in the complex where my parents reside belong to other individuals. It goes without saying that since the illegal house arrest of my parents and as a result of subsequent behavior by security agents, these honorable people have been deprived of the right to live in their homes.  To this end, my father had requested that my mother look into finding a new home so that by moving they could possibly put an end to the rights of the other home owners being further deprived. My mother first found a place near 7 Tir Square, but the Ministry of Intelligence officials did not agree because of the location. My mother is now looking to find another place. The main challenge she faces is that many of the existing home owners are unwilling to provide permission for entrance into their homes.  Though the home owners are in no way opposed to Mr. Karroubi and his wife living in their building, they do oppose the around the clock presence of more than 20 security agents in their complex. The home owners are uncertain as to what will happen to their property [given the past defacing and destruction of Mr. Karroubi's current residential complex] and whether or not they would be allowed to rent their property or have access to it if Mr. Karroubi and his wife were to move in. I am still hopeful that my mother will be able to find a new place in the next few days.  As for having access to a telephone, I must reiterate that Mr. Karroubi has been denied  all communication. He has no access to newspapers, books or anything else. There has of course been no issue with buying food. As far as visitation goes, all children except for myself have had the opportunity to meet with him once.

It looks as though government affiliated media outlets insist upon publishing lies regarding the leaders of the Green Movement and their spouses. The latest of such bizarre claims on the condition of their house arrest was made by the website "Nedaye Enghelab Eghdam".  In your opinion, what are the underlying reasons for creating such a false climate?

Unfortunately one cannot expect anything different from the media outlets feeding on our public funds. What expectation can we truly have of media outlets that refuse to publish a word about the hundreds killed in Syria, or obscenely take hostage the identity of the Green Martyrs issuing fake identity cards and claiming that they are Basiji martyrs? What can we expect of media outlets that approach the families of our martyrs promising them benefits and cash given to martyrs with the goal to convince them to reject their principles and the main issue at hand? The supposed news published by these media outlets has long been discredited and is void of meaning.

Have you and your brothers been restricted in any way during this time? There was a time when you recounted that your children no longer felt secure to attend school. Has the pressure on your family continued?

During the time you are referring to, they raided my house and approximately 13 security agents were stationed in our home. At the time, my children were even denied access to their school books. After our friends from the Intelligence Ministry graciously left our house, they moved on to my children's school and approximately 3 months ago confiscated and removed my children's academic records from the school premises. At the time, I sent them a message and will reiterate that message here, that if they refuse to return my children's academic records I will have no recourse but to write a letter of complaint to the Supreme Leader. Childish and unacceptable behavior such as accosting Karroubi's grandchildren after mistreating Karroubi himself is reminiscent of the security organizations under Stalin's regime. This government has stooped so low as to use my two school children to exert pressure on me, an act that was not even performed by the Savak [ intelligence service under the Shah's regime] against the armed guerrilla forces during the reign of the Shah. It goes without saying that this type of action by security institutions is not a sign of their strength, but rather only further illustrates their weakness.

Where are your parents at this time?

As indicated previously, my father Haj Agha is at home and has never been allowed to leave the house even for a few minutes. My mother however was allowed to leave the house once to receive medical treatment and a second time to look into a new place to live. 

When and  under what circumstances were your family members allowed to last visit with them?

My family members were the last to visit with Mr. Karroubi. However, because my wife refused a physical body search by the security agents, she was prevented from visiting with my father. My wife told the security officer: "Given that the visit is taking place in the presence of four female and male security officers, why is there a need for a physical body search? What can I give him in the presence of so many security officers? Let us not forget that this is Mr. Karroubi's house and you are the ones who have seized it. You have no right to perform a body search on me." As a result of my wife's refusal, my children were only allowed to meet with Mr. Karroubi. In this meeting my father told his grandchildren: "I firmly stand behind my previous positions and if I am freed some day I will continue to publish the same statements and give the same type of interviews."  
 
It has been reported that there was no movement at your father's residence and the lights were off for a long period of time. Have any clear answers been provided regarding their whereabouts and circumstances during those early days?

As indicated at the time, my father was never removed from his house. The security agents had closed and covered the windows in order to ensure that there was no light emanating from the house. As a result, it looked as though our loved ones were no longer in their house. The security agents had even turned off all lights in the parking lot and corridors. My parents' endured very difficult conditions during those early days. In time we will reveal the offensive behavior by the security agents towards them.

Thank you for the time you have given Jaras. We look forward to the release of the leaders of the Green Movement.

Source; Jaras http://www.rahesabz.net/story/37481/

حسین کروبی:  پدرم دسترسي به هيچ‌گونه وسيله ارتباطي ندارد
فاطمه شجاعی

جرس: صد روز از حصر خانگی مهدی کروبی و همسرش می‌گذرد و در این مدت اخبار ضد و نقیضی درباره شرایط وی از سوی رسانه‌های دولتی منتشر می‌شد که تلاش می‌کردند، شرایط وی را شرایطی عادی جلوه دهند.

اما حسین کروبی، فرزند ارشد آن‌ها این اخبار را کذب می‌داند و حتی اعلام می‌کند که پدرش هفته‌ی گذشته "برای اولین بار" توسط ماموران امنیتی به هواخوری مجتمع محل سکونت‌شان برده شده است.

حسین کروبی همچنین از فشارهایی که پس از آغاز این حصر بر وی و خانواده‌اش آمده می‌گوید و خبر می‌دهد که "نزدیک به سه ماه است  ماموارن امنیتی پرونده‌های تحصيلی فرزندانم را از مدرسه ضبط کرده و با خود برده اند."

خبرنگار جرس درباره آخرین وضعیت مهدی و فاطمه کروبی، با پسر ارشد آن‌ها به گفت‌وگو نشسته است که در پی می‌آید:

در حال حاضر نزديک به صد روز از حصر آقاي کروبي و همسرشان مي‌گذرد؛ ممکن است درباره آخرين وضعيت پدر و مادرتان توضيح دهيد؟

قبلا همان‌طور که مادرم در مصاحبه با سايت سحام نيوز گفته بودند شرايط  پيش از عيد نوروز بسيار سخت بود. ولي بعد از عيد نوروز شرايط کمي بهتر شده.  به اين معنا که از 15 فروردين نيروهاي امنيتي تلويزيوني را در اختيار قرار دادند. البته برنامه هاي تلويزيون که ديدن ندارد، تنها آقاي کروبي سريال مختارنامه را جدي پيگيري مي کردند و يا اينکه از برخي برنامه هاي خبري صدا و سيما استفاده می‌کنند. چند روزي هم هست که مادرم توانسته اند چند کتاب شعري که حاج آقا به ايشان سفارش داده بودند مانند ديوان اشعار حافظ و مولانا و پروين اعتصامي را با هماهنگي ماموران امنيتي برايشان تهيه کنند و اکنون آقاي کروبي به غير از قرآن و مفاتيح، صاحب اين کتاب ها شدند و اوقات خود را با اين ها سپري مي کنند. جالب هست که بدانيد هفته گذشته نيز براي اولين بار، ماموران پدر را براي هواخوري به حياط مجتمع برده بودند.
نيمي از واحدهای مجتمع مسکوني که پدر و مادرم در آن‌جا ساکن هستند متعلق به افراد ديگر است و طي اين مدت حقوق آنان به دليل اين رفتار نيروهاي امنيتي ضايع شده بود، به همين دليل پدرم درخواست کردند که مادرم خانه اي را تهيه کنند که از اين منزل به منزل ديگري نقل مکان کنند تا بيش از اين حقوق مالکان ديگر ضايع نشود.  مادرم ابتدا ساختماني را در حوالي ميدان هفت تير فراهم کردند،  ولي مورد موافقت وزارت اطلاعات قرار نگرفت. آن هم به دليل موقعيتش که در هفت‌تير هست. اکنون مادرم مجددا دنبال مکان ديگري هستند؛ اما مشکل اساسي اين هست که مالکان حاضر به اجاره و رهن دادن منزل‌شان نمي‌شوند. اين عدم موافقت مالکان از جهت آقاي کروبي و همسرش نيست بلکه به خاطر 20 مامور امنيتي است که شبانه روز در منزل باید حضور داشته باشند. مالکان نمي دانند و مطمئن نیستند که چه بلايي بر سر ملک ممکن است بيايد و جرات رهن و اجاره دادن ملک خود را ندارند. بنده اميدوارم مادرم تا چند روز آينده بتوانند اين محل جديد را تهيه و انتخاب کنند. در مورد تلفن نيز بايد بگويم آقای کروبی به هيچ عنوان دسترسي به هيچ‌گونه وسيله ارتباطي ندارند. نه روزنامه و نه کتاب و نه چيز ديگري. البته مشکلي براي خريد مواد آذوقه نيست. در مورد ملاقات ها هم هرکدام از فرزندان به غير از من توانسته‌اند يک مرتبه ديدار داشته باشند.

به نظر مي آيد رسانه‌هاي جريان حکومتي همچنان علاقه زيادي به انتشار اخبار دروغ  و مشکوک در مورد رهبران جنبش سبز و همسرانشان دارند، به صورت مشخص و در آخرين مورد سايت نداي انقلاب اقدام به انتشار اخبار عجيبي از وضعيت ايشان در حصر کرد. چه دليلي براي چنين فضا سازي هايي مي بينيد؟

متاسفانه از رسانه‌هايي که از پول بيت‌المال دارند ارتزاق می‌کنند هيچ جاي تعجبي نيست. وقتي که در سوريه صدها نفر کشته شده اند و کلمه‌ای اين رسانه ها نمي گويند و يا با کمال وقاحت شهيد دزدي مي کنند و شهداي جنبش سبز را به عنوان شهداي بسيج مصادره کرده و براي آنها کارت بسيج جعلی صادر می‌کنند و حتي به خانواده‌ها مراجعه مي کنند و قصد دارند با دادن وعده استفاده از مزاياي بنياد شهيد، پول نقد و غيره آنها را تطمیع و  خانواده ها را از تکذيب اصل ماجرا و موضوع بازدارند؛ ديگر از  اين رسانه ها و اخبارشان چه انتظاري بايد داشت و اخبار اينها هيچ گونه اعتبار و ارزشي ندارد.

در اين مدت، براي خودتان و برادرتان نيز محدوديتي پيش آمده است؟ يادم مي آيد روزهايي  شما گفته بوديد حتي امنيت به مدرسه فرستادن فرزندتان را هم نداريد؛ آيا فشارها و مزاحمت‌ها همچنان ادامه دارد؟

بعد از اينکه در همان ايام به منزل من ريختند و حدود ۱۳ روز در خانه ام مستقر بودند و حتي فزرندانم در اين ايام دسترسي به کتاب‌هاي مدرسه شان نيز نداشتند؛ دوستان اطلاعاتی زحمت کشيدند و از منزل شخصي من خارج شدند و به دنبال آن با مراجعه به محل تحصيل فرزندانم ،حدود سه ماه است که پرونده هاي تحصيلي فرزندانم را از مدرسه ضبط کرده و با خود برده اند. بنده هم پيغام دادم و مجددا از همين طريق پيغام مي‌دهم که اگر پرونده هاي فرزندانم را برنگردانيد به رهبري نامه مي نويسم و برخي موارد را با ايشان مطرح مي کنم. چون اين‌طور کارهاي زشت و کودکانه فقط توسط سازمان امنيت استالين صورت مي گرفت و اين براي حاکميت زشت است که بعد از رفتن سراغ خانواده مهدي کروبي حالا به سراغ نوه هاي وي نيز بروند. کار حکومت به کجا رسيده که از دو فرزند مدرسه اي من جهت  فشار بر من دارند استفاده مي کنند؟  کاري که ساواک حتي يک مورد با چريک‌های مسلح هم انجام نداد. اين اقدامات نهادهاي امنیتی نشان از قدرت آنها نيست، بلکه نشان از ضعف آن‌ها است.

در حال حاضر پدر و مادرتان کجا هستند؟
  
همانطور که طي اين مدت گفته شد حاج آقا در منزل هستند و هرگز نتوانستند از منزل حتي براي دقايقي خارج شوند ولي مادرم براي درمان و براي تعويض منزل از خانه خارج شده اند.

 آخرين بار که يکي از اعضاي منزل يا دوستان آنها را ملاقات کرده‌اند کی و تحت چه شرايطي بوده است؟
  
آخرين ديدار با آقاي کروبي توسط خانواده من صورت گرفت اما متاسفانه به دليل اينکه ماموران خواسته بودند همسرم را بازرسي بدني کنند و ايشان اعتراض کرده بودند، از ملاقات همسرم با پدر جلوگيري به عمل آورده بودند. همسرم به بازرسان گفته بود "وقتي ديدار در حضور چهار ماموران امنيتي خانم و آقا صورت مي‌گيرد ديگر چه جاي بازرسي بدني و اين‌که من چه چيزي را مي‌توانم به ايشان در حضور اين تعداد نيرو امنيتي منتقل بکنم؟ از طرف ديگر اين‌جا منزل آقاي کروبي هست و شما منزل ايشان را تصرف کرده ايد و حق نداريد مرا بازرسي بدني کنيد." لذا تنها فرزندانم با ايشان ديدار داشتند. در همان ديدار پدرم به فرزندانم گفته بودند: "من اگر آزاد بشوم همان بيانيه‌ها و همان مصاحبه ها را انجام خواهم داد و بر مواضع قبلي خودم محکم ايستاده ام".

 گفته شد که مدت‌ها چراغ منزل‌شان خاموش بود و هيچ تحرکي در منزل مشاهده نمی‌شد. آيا مشخص شد که در آن روزها ايشان در کجا و تحت چه شرايطي بوده‌اند؟

همان‌طور که در همان زمان گفته شده بود ايشان را از منزل خارج نکرده بودند و نيروها پنجره ها را بسته و روي آنها را پوشانده بودندکه هيچ نوري از منزل خارج نشود. لذا هيچ گونه علامتيکه مبني بر حضور اين عزيزان در منزل باشد وجود نداشت و ما تصور مي کرديم هيچ کسي در منزل نيست. حتي ماموران چراغ هاي پارکينگ و راهرو ها را نيز خاموش کرده بودند. پدر و مادرم آن روزها در شرايط خيلي سختي بوده اند و به موقع گفته خواهد شد که چه رفتارها و برخوردهاي  زشتي را اين افراد با اين دو بزرگوار انجام داده اند.

با تشکر از وقتی که در اختیار جرس قرار دادید و با امید آزادی رهبران جنبش

Incarcerated Political Activist Mostafa Tajzadeh Briefly Hospitalized - انتقال مصطفی تاج زاده به بیمارستان

Friday May 27th, 2011 - Tahavole Sabz reports that on Monday after numerous requests to prison authorities by Mostafa Tajzadeh's family, he was finally transferred to a hospital for an MRI and CT Scan of his neck and the surrounding area. Though the aforementioned medical procedures had been recommended by physicians long ago, Tajzadeh had been denied treatment until Monday.

According to Tahavole Sabz, upon completion of the MRI and CT scans at the hospital's radiology department, the neurologists diagnosed Tajzadeh with severe osteoarthritis, resulting in pressure on the spinal cord.

The physicians recommended around the clock use of a medical neck brace, use of medical pillow and mattress, swimming, access to adequate sunlight and at least ten sessions of physiotherapy. It goes without saying that although Tajzadeh would need to be on medical furlough in order to take advantage of such treatment, to date, no steps have been taken by prison officials to facilitate his medical treatment.  While at the hospital, Tajzadeh reportedly also complained of extreme toothache, something that he has been suffering from for quite some time. However, given that the hospital did not have a dental facility and they did not have access to a judges order to take him to a dentist, Tajzadeh was returned to prison upon completion of the recommended tests and diagnosis.

It should be noted that the medical expenses for Tajzadeh's recent departure from prison and access to medical facilities was incurred by his family and after months of coordination and relentless inquires and requests by the family to the prison authorities.

In other news, in an effort to pray for his health and the health of other political prisoners, Tajzadeh's family attempted to hold a Koran prayer session at the house of his martyred cousin on the anniversary of the birth of Hazrat Fatemeh Zahra [the daughter of prophet Mohammad]. The prayer session was unfortunately interrupted by security agents who initially prevented a number of family members and friends from entering the host's house. Upon coordination with other security agencies, the problem was reportedly resolved and the prayer session eventually took place and the participants were allowed to pray to God and the prophet's daughter Hazrat Zahra in peace and quiet.

The heavy presence of security agents and police officers in front of and around the martyr's house led to anxiety and fear amongst the neighbors, shop keepers and pedestrians in the area. The bewilderment of the passers by took place while one of the security agents video tapped the faces of all participants entering the prayer session.

 Source: Tahavole Sabz http://tahavolesabz.com/item/26183

آخرین گزارش از وضعیت جسمی‌ مصطفی تاجزاده

روز دوشنبه سرانجام پس از پی گیری های مکرر خانواده سید مصطفی تاجزاده ماموران زندان او را برای انجام ام ار آی و سی تی اسکن در ناحیه گردن که که با وجود توصیه پزشکان تا بحال با آن موافقت نشده بود، به بیمارستان بردند.

به گزارش تحول سبز، در بخش رادیولوژی بیمارستان پس از معاینه پزشک متخصص مغز و اعصاب اقدام به انجام ام آر آی و سی تی اسکن شد که تشخیص دکتر، آرتروز شدید بود که بر روی نخاع فشار وارد می آورد.

دستورات پزشک مبنی بر استفاده شبانه روزی از گردن بند طبی، استفاده از تشک و بالش طبی، رفتن به استخر و استفاده کافی از نور آفتاب و نیز انجام حداقل ده جلسه فیزیو تراپی نشانگر آن است که تاجزاده باید بتواند از مرخصی برای معالجات خود استفاده کند که در این زمینه هنوز اقدامی نشده است. تاجزاده به محض ورود به بیمارستان از دندان درد شدید که مدتی‌ است او را آزار میدهد هم شکایت داشت که چون بخش دندان پزشکی در بیمارستان نبود ماموران به دلیل نداشتن حکم قضایی حاضر به بردن او به دندان پزشکی نشدند و پس از انجام آزمایشات مجددا ایشان را به زندان بازگرداندند.

لازم به ذکر است که برای این خروج از زندان و استفاده از امکان پزشکی با هماهنگی خانواده و هزینه شخصی خود ایشان ماه ها تلاش و پی گیری صورت گرفته است.


همچنین خانواده تاجزاده به نیت سلامت ایشان و دیگر زندانیان سیاسی اقدام به برگزاری مراسم ختم قرآن و دعا در روز ولادت زهرای مرضیه در منزل پسرعموی شهید او کردند

که متاسفانه با ایجاد مزاحمت ماموران امنیتی مواجه شد. ماموران که در ابتدا مانع حضور تعدادی از میهمانان از اقوام و بستگان و آشنایان در منزل شهید شدند و آن ها را بازگرداندند ساعاتی بعد با هماهنگی های به عمل آمده با نهادهای دیگر امنیتی اعلام کردند که مشکلی برای برگزاری نیست.

بااین همه شرکت کنندگان در این مراسم معنوی با ذکر نام خدا و ائمه معصومین و بویژه دخت یگانه پیامبر رحمت وبرکت، در آرامش کامل موفق به ختم قران و قرائت دعای مخصوص آن و ادعیه دیگر شدند.

حضور نیروهای امنیتی و پلیس در مقابل منزل شهید و تمام منطقه خاشیه ای ان موجب بهت و حیرت همسایگان، کسبه و عابران شده بود. این در حالی‌ بود که در تمام این مدت یکی‌ از مأمورین مشغول فیلم برداری از چهره شرکت کنندگان در مراسم بود

IMPORTANT:Calling on All Green to Participate in Final Phase of Green National Poll مهم: دعوت از سبزها برای مرحله نهایی مشارکت

May 27th, 2011 - According to the 25 Bahman Facebook, the first phase of the Green National Poll has now been completed with 10,000 participants providing more than 5000 comments (over 30,000 sentences posted) regarding the key challenges facing the Green movement. The results of this poll will be published within the next 24 hours.

With the 2nd anniversary of the rigged elections fast approaching, the 25 Bahman Facebook is now calling upon the Green to participate in the 2nd phase of this initiative and provide suggestions for names for the demonstrations planned for the 18th, 22nd, 23rd, 25th, and 30th of Khordad by tomorrow 12:00pm. 

The final results will be published on May 30th, 2011. Please provide your input at the following sites:

25 Bahman Facebook Page: http://on.fb.me/mOn5Sl
25bahman@gmail.com

PLEASE PARTICIPATE & SHARE WITH AS MANY PEOPLE AS POSSIBLE

Source: FB Page بیست و پنج بهمن  http://on.fb.me/mOn5Sl


مهم: دعوت از سبزها برای مرحله نهایی مشارکت سبز

دعوت کردیم بیایید درباره هدف مان از اعتراض، شیوه برگزاری تظاهرات و... صحبت کنیم. نظرسنجی کنیم تا خودمان راهی را که خواهیم پیمود مشخص نماییم. با آغوش باز پذیرفتید... خواهش کردیم به هم نسلی های خود اعتماد کنید، قبول کردید و آمدید تا با هم برای آینده تصمیم بگیریم . آمدید و بیش از 10000 برگه نظرسنجی را کامل کردید. بیش از 5000 کامنت ( افزون بر 30000 جمله) درباره مسائل مهم پیش روی جنبش را مانند یک عضو-رهبر نگاشتید. مطمئن باشید نظرات شما به گروهها و عزیزان سبز ارسال شده و فردا پس از ساعت 24 که نظرسنجی بزرگ خرداد به اتمام می رسد نیز نتایج نهایی فرستاده خواهد شد. این عزیزان نیز با روی گشاده پذیرفتند و یاری کردند تا این مشارکت مردمی شکل جدی تر و اجرایی تری به خود بگیرد.


اکنون زمان پیمودن آخرین مرحله این برنامه ریزی مشترک و بزرگ فرا رسیده است. در این مرحله پیشنهاد ما این است که برای هر کدام از روزهای مهم خرداد نامی پیشنهاد کنیم. آن نامها را به رای همه بگذاریم و سپس با هم ازسه روز دیگر در فضای مجازی، سطح شهر، با تلفن، اس ام اس، همه جا و با تمامی ابزاری که در اختیار داریم شروع به اطلاع رسانی همه جانبه کنیم.  تا روزی که برنامه احتمالی برای روزهای اعتراض خیابانی اعلام شود. مطمئن باشید این بار ما برای آینده خودمان تصمیم خواهیم گرفت. "رای من کو" اسم شبی بود که با آن آغاز کردیم و اکنون با گسترش شبکه های مردمی مجازی در روزگار سانسور و زندان این راه را ادامه می دهیم با هم تمرین می کنیم و تصمیم می گیریم.
پس اینک شما:


خلاصه برنامه نهایی:
قدم اول: اتمام نظرسنجی بزرگ خرداد در ساعت 24 روز هفتم خرداد و آغاز جمع بندی نظرات بلافاصله پس از پایان مهلت. اگر هنوز در این نظرسنجی شرکت نکرده اید می توانید تا فردا این کار را انجام دهید و دوستان دیگر را به شرکت در آن دعوت کنید.
قدم دوم: تا فردا ساعت  12 ظهر اسامی پیشنهادی خود را در ذیل این پست یا لینک وب ارائه شده برای روزهای 18، 22، 23، 25 و 30 خرداد اعلام یا به آدرس ما ایمیل کنید. پس از جمع آوری پیشنهادها، سه نام برتر برای هر روز از فردا ظهر تا  روز نهم خرداد به رای فیس بوکی و تحت وب اعضا گذارده خواهد شد. ما این لحظات را زندگی کرده ایم و پاره ای از تاریخ زندگی ما هستند. چه  کسی نزدیکتر از ما به این روزها؟ چه کسی چون ما می تواند برای چنین روزهای بزرگی نامی انتخاب کند؟ دقت کنیم که انتخاب نام علاوه بر اینکه بهانه است برای یادآوری این روزها، ما را در امر آگاهی بخشی و برنامه ریزی منظم برای اطلاع رسانی یاری خواهد کرد.
سوم: 9 خرداد روز نهایی است که در آن بخشی از نتایج نظرسنجی بزرگ خرداد و اسامی روزهایی که انتخاب کرده ایم اعلام می شود. از همان روز کار خود را برای اطلاع رسانی آغاز خواهیم نمود.


دوستان، این برنامه ریزی بزرگترین اتفاق جنبشی-شبکه ای مردمی در ماههای اخیر است که از مرحله تعیین هدف تا برنامه ریزی و اجرا در آن بوسیله شبکه مردمی انجام می شود. بیایید اهمیت این مساله را به همراهان و دوستان دیگر توضیح دهیم و همه برای موفقیت آن از همین الان با تمام ابزاری که داریم بکوشیم. موفقیت این طرح شروع راهی تازه در مشارکت مردمی سبز خواهد بود، راهی که در راستای شعارهای سران جنبش و روایت اصیل مردمی آن قرار دارد.


 نامی برای روزهای 18، 22، 23، 25 و 30 خرداد انتخاب کنیم:
پیشنهادهای خود را در همین صفحه به صورت کامنت بنویسد، یا به لینک ذیل مراجعه کنید و یا به آدرس زیر ایمیل کنید. ما تمامی کامنت ها را یکجا جمع آوری خواهیم کرد:
25bahman@gmail.com
لینک تحت وب برای نوشتن نظر: http://dayofprotest.com/archives/4167

Thursday, May 26, 2011

Young Reformists Request an End to the Hunger Strike by Political Prisoners at Rajai Shahr Prison

Translator's Note: Dear activists, we need to generate awareness regarding the hunger strike by a number of political prisoners at Rajai Shahr prison - a hunger strike that began on alternate days on April 10th and has turned into a unlimited hunger strike since May 23rd.  We must act as their voice and ensure that their minimum demands have been met.  Please share thank you.

Thursday May 26th, 2011 - A group of young reformists have published a statement requesting that the political prisoners at Rajai Shahr prison in the city of Karaj end their hunger strike. 

The request comes at the heals of a hunger strike by these political prisoners on alternate days that began on Sunday April 10th, 2011 and their decision to resume an unlimited hunger strike beginning on Monday May 23rd, 2011.

It has been reported that Mehdi Mahmoudnia, Isa Saharkhiz, Rasoul Badaghi and Keyvan Samimi are amongst the political prisoners participating in the resumed hunger strike. The aforementioned political prisoners relaunched their hunger strike as a result of increased pressure on the families of political prisoners, being banned from telephone privileges and with the goal to generate solidarity amongst citizens for these hunger strikes.

The complete content of the letter is as follows:

To our dear incarcerated brothers at Rajai Shahr prison,

We have heard your message from behind bars. Resorting to a hunger strike as a means to convey a message is without a doubt one of the most brutal circumstances for any human being to find themselves in. Now that your message has been heard, we ask that you end your hunger strike in order to avoid further suffering by your pure souls and ensure that your concerned families are not further distressed.  Like you, we are fully aware that humanity, morality and religion have long been dead within our society; they have no qualms about harming you both physically and psychologically, if anything they may even find it pleasant.  For it is in their nature to prefer that you are half dead rather than powerful and able to persevere and endure.

We ask that you put an end to your hunger strike in the name of Iran and for the sake of your children, wives and families. It is our duty to echo your pained and injured voices until your minimum demands and human rights have been met by the ruling government- but we must also continue to pursue your demands in a manner that does not cause irreparable damage to your precious lives.

Signed by: A Group of Young Reformists

Source: Kaleme http://www.kaleme.com/1390/03/05/klm-59244/

درخواست جوانان اصلاح طلب برای پایان اعتصاب غذای زندانیان رجایی شهر



پنجشنبه, ۵ خرداد, ۱۳۹۰
چکیده :ما از شما می خواهیم که به اعتصاب غذایتان پایان دهید و بیش از این به وجود پاکتان و خانواده های دلنگرانتان آسیب نرسانید، ما و شما نیک می دانیم مدتهاست انسانیت، اخلاق و دین در بین این جماعت مرده است و از آسیب جسمی و روحی شما عزیزان باکی ندارند و چه بسا خوشایند آنان باشد....

جوانان احزاب اصلاح طلب با صدور پیامی خواستار پایان اعتصاب غذای زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج شدند.
به گزارش کلمه، این درخواست در حالی منتشر می شود که زندانیان سیاسی رجایی شهر از ابتدای اردیبهشت ماه اعتصاب غذای متناوب خود را آغاز کرده بودند و از روز دوم خرداد دست به اعتصاب غذای سراسری زدند.

بنابراین گزارش مهدی محمودیان،عیسی سحر خیز، رسول بداقی و کیوان صمیمی از جمله زندانیان شرکت کننده در این اعتصاب هستند.آنها مسایلی چون فشار روزافزون بر خانواده های زندانیان سیاسی و قطع تلفن ها را از دلایل اعتصاب خود عنوان کرده و هدف آن را همبستگی مردم با این اعتصاب ها دانسته اند.

جوانان احزاب اصلاح طلب در بخشی از پیام خود برای پایان دادن به این اعتصاب غذا آورده اند:ما و شما نیک می دانیم مدتهاست انسانیت، اخلاق و دین در بین این جماعت مرده است و از آسیب جسمی و روحی شما عزیزان باکی ندارند و چه بسا خوشایند آنان باشد.
متن کامل این پیام به شرح زیر است:
براداران عزیز در بندمان در زندان رجایی شهر

ما پیام شما عزیزان دربندمان را شنیده ایم، روی آوردن به اعتصاب غذا به عنوان راهی برای رساندن یک پیغام بدون تردید نشان از ددمنشانه ترین شرایطی دارد که یک انسان می تواند در آن گرفتار شود. اکنون پیغام شما شنیده است. ما از شما می خواهیم که به اعتصاب غذایتان پایان دهید و بیش از این به وجود پاکتان و خانواده های دلنگرانتان آسیب نرسانید، ما و شما نیک می دانیم مدتهاست انسانیت، اخلاق و دین در بین این جماعت مرده است و از آسیب جسمی و روحی شما عزیزان باکی ندارند و چه بسا خوشایند آنان باشد. که این خوی آنهاست و نیمه جان شدن شما را خوشتر می دارند از توانتان برای ایستادگی و استقامت.

ما از شما می خواهیم که بخاطر ایران، به خاطر فرزندان و همسران و خانواده هایتان به اعتصاب غذایتان پایان دهید . ما وظیفه خود میدانیم تا واداشتن حاکمیت به برآوردن حداقلی از حقوق انسانی شما پژواک صدای دردمند و زخمی تان باشیم و برای رسیدن به مطالبات برحقتان از راهی دیگر که آسیب های جبران ناپذیر بر جان پرارزش شما وارد نکند ادامه دهیم.
جوانان احزاب اصلاح طلب

Wednesday, May 25, 2011

Nasrin Sotoudeh & 11 Other Female Political Prisoners Allowed Visitation with their Families on Mother's Day

Wednesday May 25th, 2011 - On Tuesday May 24th on the occasion of Mother's Day in Iran, 12 female political prisoners were allowed face to face visitation with their families.  Nasrin Sotoudeh, Bahareh Hedayat and Mahdiyeh Golroo were three of the prisoners finally afforded this right.

Approximately two years after the wave of arrests and incarcerations of civil and political prisoners, for the first time a group of female political prisoners were finally allowed to meet face to face (without cabins, telephones or glass barriers) with their families. 

The meeting took place collectively in one of Evin prison's visitation halls, where female political prisoners were allowed to meet face to face with their families after months of incarceration.  Bahareh Hedayat, Nasrin Sotoudeh Mahdiyeh Golroo were finally allowed to sit with their families around one table after 13, 9 and 3 months respectively. Leyla Tavasoli was another one of the female political prisoners allowed visitation with her family on Tuesday.

Reza Khandan, Nasrin Sotoudeh's husband told Deutsche Welle the following regarding this face to face visit: "With the exception of a few court hearings where we saw Nasrin accidentally, we had not had a real, face to face visitation with her for 9 months. Finally after 9 months we were able to see her up close."

32 female political prisoners are currently being held in a 40 to 50 meter hall at Evin's Quarantine Methadone Ward [reserved for criminals and drug addicts].  "Nasrin says that after 8 additional female political prisoners were transferred from Gharchak prison in Varamin to this ward, the space has become even tighter and some prisoners are now forced to sleep on the floor", explains Khandan.

Sotoudeh also informed her husband that the female prisoners have been holding specialized classes. According to Khandan "The he ladies have begun holding classes depending on each person's area of specialty. My wife for example, has been holding classes on citizen's rights, a class that has been welcomed by others."

Source: http://www.dw-world.de/dw/article/0,,15105859,00.html

نسرین ستوده به زندانیان حقوق شهروندی آموزش می‌دهد

روز سه‌شنبه سوم خرداد به مناسبت روز مادر در ایران به ۱۲ زندانی سیاسی زن اجازه داده شد تا با خانواده‌هایشان ملاقات حضوری داشته باشند. نسرین ستوده، بهاره هدایت و مهدیه گلرو از جمله این زندانیان بودند.

بعد از گذشت نزدیک به دو سال از موج دستگیری و بازداشت فعالان سیاسی و اجتماعی، برای اولین بار به طور دسته‌جمعی به برخی از زندانیان سیاسی زن اجازه داده شد تا بدون کابین و شیشه و تلفن با خانواده‌های خود ملاقات کنند.

ملاقات به طور جمعی در یکی از سالن‌های ملاقات زندان اوین انجام شده. تقریبا تمامی این زندانیان پس از ماهها توانستند با خانواده‌هایشان حضوری دیدار کنند. بهاره هدایت پس از ۱۳ ماه، نسرین ستوده بعد از ۹ ماه و مهدیه گلرو پس از سه ماه توانستند با خانواه‌هایشان دور یک میز ملاقات کنند. لیلا توسلی از دیگر زندانیان سیاسی زن بود که روز سه‌شنبه با خانواده خود ملاقات حضوری داشت.

رضا خندان همسر نسرین ستوده درباره این دیدار به دویچه‌وله گفت: «۹ ماه بود که نتوانسته بودم جز در برخی جلسات دادگاه و به طور اتفاقی نسرین را حضورا ملاقات کنم. بالاخره بعد از ۹ ماه توانستم او را از نزدیک ببینم».

در حال حاضر ۳۲ زندانی سیاسی و عقیدتی زن در سالنی ۴۰ تا ۵۰ متری در بند قرنطینه اوین نگهداری می‌شوند. رضا خندان به نقل از نسرین ستوده می‌گوید، پس از انتقال هشت زندانی سیاسی از قرچک ورامین به این بند، فضا بسیار تنگ‌تر شده به طوری که برخی از زندانیان "کف خواب" هستند یعنی مجبورند روی زمین بخوابند.

نسرین ستوده همچنین از برگزاری کلاس‌های تخصصی برای دیگر زندانیان گفته. به گفته‌ی آقای خندان: «خانمها به  تناسب تخصصی که در رشته‌های مختلف دارند به عنوان استاد در رشته خودشان تدریس می‌کنند. خانم من در زمینه حقوق شهروندی کلاس‌ها‌یی را برای سایر زندانیان برگزار می‌کند که می‌گفت با استقبال خوبی مواجه شده است».
میترا شجاعی
تحریریه: مصطفی ملکان

Tuesday, May 24, 2011

Unpublished Remarks by Mir Hossein Mousavi to Women's Rights Activists: "We Must Persevere Until We Bring About Change"

Monday May 23rd, 2011 - 100 days have passed since the illegal house arrests of Mir Hossein Mousavi, Zahra Rahnavard, Mehdi Karroubi and Fatemeh Karroubi.  During this time, the leaders of the Green movement and their spouses have been illegally denied all contact with the nation of Iran, while facing a myriad of unfounded accusations and allegations. The Green activists and enthusiasts have nevertheless remained steadfast in their support, eagerly awaiting any news from Mir Hossein Mousavi and other key figures within the Green movement.

Kaleme is proud to release the unpublished statements made by Mir Hossein Mousavi when he and his wife Zahra Rahnavard met last year with a group of women's rights activists representing a variety of viewpoints in commemoration of the birth of Hazrat Zahra. The statements made by Zahra Rahnavard were published last year. Today after approximately one year and in honor of National Women's Day and Mothers Day, the statements made by Mir Hossein Mousavi during a meeting that took place with women's activists last year are being published for the first time.

While extending his congratulations to women on the occasion of International Women's Day and Mothers Day, Mir Hossein Mousavi reiterated that in his opinion there are no differences between women and men seeking to achieve freedom and democracy and as such we should all work together when taking steps towards this important goal.

Mousavi stated: "I believe that women have played and will continue to play a pivotal role within the Green Movement. The Women's Movement is part of the Green movement and the destiny of the Green Movement and all movements seeking freedom and justice is interlinked with that of the women's movement.  The challenges facing women and the issues associated with women's rights within Iran cannot be resolved unless they become a public issue. There must be no segregation between women and men. Gender segregation is the root cause of the discrimination and the challenges we face today. We cannot have an open and fair society unless we resolve the challenges facing women today."

Gender discrimination imposed in the name of Islam...

Mousavi continued: "The developments of the past year resulted in the rebirth of women and the youth, establishing a new identity for themselves. Their preoccupations and their worlds have also changed. This rebirth brought with it a certain amount of anguish and pain, particularly because our current government structures and legal framework is incompatible with this redefined identity.  This is  a matter we must address.  Women face many serious obstacles in our society - obstacles that have been created in the name of Islam and family values and are based on gender biases and the challenges associated with our legal frameworks. 

Mousavi stated: "We have yet to provide a clear road map for a society in which women are able to obtain their rights. When we speak of women's rights, freedom for women, or eliminating gender discrimination, we must do so by providing a framework for women that draws their attention to effects of the elimination of such discrimination in relation to our customs, heritage, fundamental values and political and social challenges.  We must paint a picture of a society that includes all segments of our population, encouraging a social movement that motivates more women to become active and involved."

The challenges facing women effects both women and men

While emphasizing that the challenges facing women in Iran is not gender specific and effects both women and men Mousavi added: "Thankfully, men and women are intertwined and it is only when we view them as one that we can resolve the challenges they face.  It goes without saying that there is a vast amount of experience in the world regarding this matter. The fate of the Green Movement and the Women's Movement in Iran will remain intertwined. I doubt that the Green Movement can achieve its ideals without women accompanying the movement every step of the way. The reverse is also true; in other words if we are unable to create changes in the current political climate, the challenges women face [in Iran] will not be resolved."

A "Hejab Vice Squad" designed to influence & divert public opinion

Mir Hossein Mousavi explained that in his opinion the recent positioning by the ruling government and their attempts to enforce the Islamic dress code [hejab] are mainly designed to influence and divert public opinion. When asked about the Green  Movement's strategy regarding the recent positions by the Friday Prayer Imams regarding Hijab and its supposed relationship with earthquakes* and the recent resurgence of the Hejab Vice Squad, Mousavi responded: "Events are occurring in our society and decisions are being made, that appear not only not to resolve our problems, but are instead designed to create differences amongst us.  It goes without saying that our country is prone to experiencing earthquakes. Take Tehran for example that is situated on an fault. Earthquakes can be very dangerous and the government must undoubtedly devise measures to address the risks associated with earthquakes, rather than turn them into dreams and create an association with Hejab. This is exactly how they try to keep people's minds busy creating discord amongst people."

The current climate is not compatible with our Constitution and respect for human dignity

Mousavi added: "The recent insurgence of the Hejab Vice Squad is not focused on enforcing the Hejab, but rather designed to influence and divert public opinion. The Green Movement seeks justice, freedom and the execution of our laws - objectives that if achieved will result in many other challenges being resolved.  If we are pained by the measures [taken by the ruling government] it is because the current climate is neither compatible with our Constitution nor does it respect human dignity. Although their measures have failed they nevertheless seek to keep our minds occupied.  Though we should continue to be critical of such initiatives, we must refrain from making an issue out of them and keep our focus on the real issues at hand. In other words, we must be careful not to fall into their trap.

Aligning the activities of the women's movement with that of the Green Movement

Mir Hossein Mousavi also addressed a number of questions regarding the One Million Signature Campaign to Change Discriminatory Laws. While referring to the human chain formed last year from Tajrish to Rahahan Square as a sign of national unity Mousavi continued: "In my opinion that day symbolized the essence of the Green Movement. In the past year we offered the slogan of national reconciliation, not only appropriate for national unity but also necessary for resolving the challenges we face.  There are some who do not benefit from national reconciliation. If we look in the segments of our society such as the families of prisoners we will find groups and movements that did not exist prior to the Green Movement.  Some women were active in the Million Signature Campaign to change discriminatory laws and perhaps even faced accusations for operating independently. As a result of the colorful and open nature of the Green movement the Million Signature Campaign is now linked with the far reaching Green Movement and is no longer looked upon suspiciously. We must be grateful and view reconciliation, friendship and alignment of the various movements as one of our main goals."

The Green Movement opposes any move that would undermine our national unity

Mir Hossein Mousavi added: "We must define clear initiatives and define a framework on a national level designed to bring together the various ethnic groups within our society. The Green movement apposes any movement that would undermine our national unity."

When asked about the position of the various segments of society such as laborers, teachers, farmers, etc. within the Green Movement, Mousavi stated: "Our discussion of justice should not only be limited to judicial and legal justice. Our nation, particularly our laborers and farmers face many challenges and work under inhumane conditions. We must further expand our circle of influence to include these segment of our societyWe must at minimum have more compassion for and sympathize with our workers that has not been paid for six months and realize that the challenges they face will only be resolved through dialogue."

Mir Hossein Mosuavi reminded everyone of the importance of creating an environment within the Green Movement that is conducive to hearing the voices of all movements, reiterating the importance of making sure that the issues of the women's movement are also further raised within the Green Movement.

We must persevere until we bring out change

In response to a question by a women's activist who inquired how long we have to wait in order to achieve our goals, Mousavi stated: "We cannot assign a time frame when it comes to such matters. What is clear is that we must persevere until we have brought about change. If we continue to resist, express our demands and take steps towards achieving them, we will eventually reach our goals.  It is impossible to predict when this will happen. It will depend on the level of our persistence and effort.

Signs that the Green Movement is alive and well

With regards to the issue of hope Mousavi stated: "We must create hope on a national level. If we look back at the past year, some believed that the street protests were similar to those that took place in previous years in Shiraz, Zanjan, Eslam Shahr and Mashhad; movements that were stopped in a matter of one or two days.  Some believed that the street protests associated with the Green Movement could also be easily curtailed, but it was not the case. Even if the street protests have discontinued, it does not mean that the movement is no longer alive. The presence of women like yourself at such gatherings and the passionate commemorations for the martyrs of the Green movement such as the one held for Kianoosh Asa at the University of Science & Technology [Elm o Sanaat], demonstrate that the Green Movement is vibrant and continues to grow."

Mousavi reiterated: "In the past year, we have not suffered from blind radicalism, rather people have become aware of the fact that this is a non-violent movement - and this is a major area of strength for the Green Movement."

Mousavi concluded: "The Green Movement has thankfully always belonged to all our citizens. After years of policies and actions leading to a rift between various segments and ethnic groups within our society and years of policies in which some believed that it was to their benefit to create differences, creating a few insiders while sidelining many others, the Green Movement crossed all boundaries, creating alliances and friendships across the various segments in our society - and for this we must be grateful...."

Translator's Note: The reference here is to a statement made last year by Friday Prayer Imam of Tehran, Kazem Sedighi, who said  "women who don’t have a suitable appearance" (meaning women who do not fully observe the obligatory Islamic dress code, "hejab") attract young men and lead to the spreading of adultery in the Iranian society which -- according to the cleric -- increases the risk of earthquakes."


سخنان منتشر نشده میرحسین در دیدار با فعالان جنبش زنان: باید آنقدر بایستیم تا تغییر ایجاد شود

 دوشنبه, ۲ خرداد, ۱۳۹۰
چکیده :این سخنان مربوط به جلسه‌ای است که سال گذشته و در آستانه سالروز میلاد حضرت زهرا(س) ایراد شد که در آن زهرا رهنورد و میرحسین موسوی، میزبان جمعی از فعالان جنبش زنان از طیف های مختلف فکری بودند. موسوی و رهنورد در جلسه مذکور، ابتدا به سخنان این فعالان زنان گوش دادند و سپس هر دو، نگاهشان را به مسئله زنان، جنبش زنان و چگونگی پیوندش با جنبش سبز مطرح کردند. سخنان رهنورد در آن دیدار، سال گذشته منتشر شد، اکنون و پس از حدود یک سال به مناسبت فرا رسیدن روز زن، سخنان میرحسین موسوی در دیدار با فعالان زن برای نخستین بار منتشر می شود. ...

کلمه: صد روز از بازداشت خانگی میرحسین موسوی و زهرا رهنورد به همراه مهدی کروبی و فاطمه کروبی می‌گذرد. میرحسین و رهنورد، به مانند کروبی و همسرش، در این مدت به طور غیرقانونی از هرگونه ارتباط با مردم ممانعت شده‌اند و در حالی که امکان سخن گفتن با ملت از آنها سلب شده، آماج اتهامات و دروغ‌پراکنی‌های بسیاری قرار گرفته‌اند.

در این مدت، فعالان و علاقه‌مندان جنبش سبز نیز مشتاق دریافت کوچکترین خبری از این همراهان سبز خود بودند و با مشاهده کوچکترین نقل قول یا نوشتاری از میرحسین و دیگر رهروان بزرگ جنبش سبز، با جان و دل از آن استقبال می‌کردند.

اکنون «کلمه» سخنانی منتشر نشده از مهندس موسوی را منتشر می‌کند تا به اشتیاق مخاطبان برای خواندن سخنانی از میر محصور جنبش سبز، پاسخی – هرچند نه درخور – دهد.

این سخنان مربوط به جلسه‌ای است که سال گذشته و در آستانه سالروز میلاد حضرت زهرا(س) ایراد شد که  در آن زهرا رهنورد و میرحسین موسوی، میزبان جمعی از فعالان جنبش زنان از طیف های مختلف فکری بودند. موسوی و رهنورد در جلسه مذکور، ابتدا به سخنان این فعالان زنان گوش دادند و سپس هر دو، نگاهشان را به مسئله زنان، جنبش زنان و چگونگی پیوندش با جنبش سبز مطرح کردند.
سخنان رهنورد در آن دیدار، سال  گذشته  منتشر شد، اکنون و پس از حدود یک سال  به مناسبت فرا رسیدن روز زن، سخنان میرحسین موسوی در دیدار با فعالان زن برای نخستین بار منتشر می شود.
***
میر حسین موسوی در دیدار با فعلان جنبش زنان  که مناسبت روز زن و مادر گرد هم آمده بودند، ضمن  تبریک این روز  و  تاکید کرد که از نظر او، میان زنان و مردان برای کسب آزادی و تلاش برای رسیدن به دموکراسی فرقی وجود ندارد و باید همه با هم در این راه گام بردارند.

موسوی گفت: “من اعتقاد دارم در جنبش سبز، زن ها نقش اساسی داشته اند و دارند. جنبش زنان بخشی از جنبش سبز است و سرنوشت جنبش سبز با همه جنبش های آزادی خواه و عدالت طلب از جمله جنبش زنان پیوند خورده است. مسئله زن و حقوق زنان در کشور ما نمی تواند حل شود، مگر اینکه به یک مسئله همگانی تبدیل شود و نباید بین مردان و زنان تفکیکی باشد. این تفکیک جنسیتی، ریشه تبعیض ها و حل نشدن مسئله است. نمی توانیم جامعه ای آزاد و عادلانه داشته باشیم، مگر اینکه مسائل زنان در آن حل شده باشد.”

به باور موسوی، اینکه زنان فقط درباره حقوق زنان فعالیت کنند، یکی از ضعف های جنبش است.

تعصبات جنسیتی که به اسم اسلام تحمیل می شود…

موسوی ادامه می دهد: “با توجه به تحولات یک سال اخیر، زنان و جوانان خود را به شکل تازه ای درک کرده و هویت جدیدی برای خود تعریف کرده اند. مشغولیات ذهنی و دنیاهایشان عوض شده است، بنابراین احساس درد و رنج ناشی از این تولد جدید هم به وجود آمده است. به دلیل این که ساختارهای حکومتی، قانونی و عرفی ما با این انسان جدید سازگار نیست. این مسئله را باید بررسی کرد. خیلی چیزها هست که به اسم اسلام و تامین بنیان های خانواده تحت تاثیر تعصبات جنسیتی مسائل حقوقی و قانونی مطرح بوده و الان به صورت مانع جدی برای زنان در جامعه وجود دارد.”

موسوی می گوید: “هنوز درباره جامعه ای که زن در آن حقوقش را به دست آورده باشد، نتوانسته ایم دورنمای روشنی ارائه دهیم. وقتی درباره حقوق و آزادی زنان صحبت می کنیم، یا از رفع تبعیض جنسیتی صحبت می کنیم، جا دارد که تاثیرات این رفع تبعیض را به صورت دورنمایی برای زنان ترسیم کنیم تا در آن حس شود که تکلیف سنت ها، میراث، ارزش های بنیادین و مسائل سیاسی و حقوقی چه می شود. در کل جامعه ای را در نظر بگیریم که همه اقشار در این جامعه به چه شکلی در خواهند آمد. این تصویرسازی می تواند انگیزه ی خوبی برای حرکت در جامعه ایجاد کند و زنان بیشتری را به صحنه بیاورد.”

مسئله زنان، هم مسئله زنان است و هم مسئله مردان

مسئله زنان ایران، هم مسئله زنان است و هم مسئله مردان. موسوی با بیان این جمله می افزاید: “خوشبختی زن و مرد به هم تنیده است و در یکی دیدن آنهاست که می توانیم این مشکلات را حل کنیم. تجربیات وسیعی در دنیا در این باره وجود دارد.”

موسوی می افزاید: “در آینده نیز سرنوشت جنبش زنان و جنبش سبز به هم پیوسته است و فکر نمی کنم جنبش سبز به آرمان هایش برسد بدون آنکه زنان قدم به قدم با آن گام بردارند. برعکس آن نیز صادق است، یعنی اگر نتوانیم در سطح سیاسی تحولی ایجاد کنیم، وضع زنان متحول نخواهد شد.”

گشت های ارشاد برای منحرف کردن ذهن هاست

میرحسین موسوی معتقد است که موضع گیری های اخیر حاکمیت درباره جمع آوری بدحجابی، بیشتر جنبه انحراف اذهان  را دارد. او در پاسخ به این سوال که استراتژی جنبش سبز درباره مواضع امامان جمعه درباره حجاب زنان و ارتباطش با زلزله و یا فعالیت مجدد گشت ارشاد چیست، می گوید:” اتفاقاتی در جامعه در حال وقوع است و تصمیماتی گرفته می شود که به نظر می رسد قبل از اینکه مشکلی را حل کند؛ به دنبال ایجاد اختلاف است. مثلا کشور ما زلزله خیز است و بخشی از تهران روی گسل زلزله است و البته خیلی هم خطرناک است و باید جلویش را بگیریم و شایسته است که دولت این کار را بکند؛ نه اینکه آن را به یک خواب و یا عاملی مثل حجاب زنان نسبت دهد. این همان نقطه انحرافی قضیه است که می خواهند مردم را با این حرفها مشغول و انشقاق ایجاد کنند.”

وضع ما با قانون اساسی و کرامت انسانی و حیثیت انسانی سازگاری ندارد
او می افزاید: “حتی گشت ارشاد هم معطوف به جمع کردن بی حجابی نیست، بلکه بیشتر برای منحرف کردن ذهن ها است. جنبش سبز دنبال عدالت و آزادی و اجرای قانون است که اگر به آنها برسیم، خود به خود مسائل درونش هم حل می شود. علت اینکه ما با اقداماتی روبه‌رو هستیم که دارد ما را رنج می دهد، به این دلیل است که وضع ما با قانون اساسی و کرامت انسانی و حیثیت انسانی سازگاری ندارد. می خواهند ذهنمان را مشغول کنند، در حالی که این اقدامات شکست خورده است. به همین دلیل نباید آن را به مسئله عمده تبدیل کنیم. هرچند باید از چنین طرح هایی انتقاد کنیم، اما این دلیلی نشود که ما مسائل اساسی را فراموش کنیم. باید مراقب باشیم تا گیر طرح آنها نیفتیم.”

پیوند فعالیت های جنبش زنان با جنبش سبز

مهندس موسوی همچنین بخشی از سخنانش را به پاسخ به سؤالی درباره کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین نابرابر اختصاص داد. او ابتدا به زنجیره سبز انسانی سال گذشته که از میدان تجریش تا میدان راه آهن شکل گرفت، به عنوان نمادی از آشتی و وحدت ملی اشاره کرد و سپس ادامه داد: “آن روز را نماد خوبی برای جنبش سبز می دانم. سال های گذشته شعار آشتی را مطرح کردیم که این شعار خوبی برای وحدت ملی است و مشکلات ما را حل و حتی برملا می کند. عده ای سودشان در عدم آشتی است. الان در قالب هایی مثل خانواده زندانیان، گروهها و حرکت هایی ایجاد شده اند که قبل از جنبش سبز امکان آن نبود و دور هم جمع نمی شدند. جنبش زنان هم چنین جنبشی است. بخشی از  زنان در قالب کمپین یک میلیون امضا برای رفع تبعیض، فعالیت هایی را انجام می دادند که شاید چون جداگانه فعالیت می کردند، حتی مورد اتهام هم قرار می گرفتند؛ اما با تنوع و رنگارنگی داخل جنبش، امروز با یک حرکت جمعی و گسترده سبز پیوند خورده است، بدون اینکه نگاه توام با سوء ظن نسبت به این جنبش وجود داشته باشد. ما باید این را قدر بدانیم. آشتی و دوستی و نزدیک کردن جنبش ها به همدیگر، باید هدف عمده برای همه ما تلقی شود.”

جنبش سبز با هر نوع حرکتی که وحدت ملی را خدشه دار کند مخالف است

میرحسین موسوی می افزاید: “باید در سطح ملی اقدامات روشن تری برای دور هم جمع کردن اقوام و قومیت ها داشته باشیم و دورنمایی برای آن توصیه کنیم. جنبش سبز با هر نوع حرکتی که وحدت ملی را خدشه دار کند، مخالف است.”

همچنین موسوی درباره جایگاه اقشار مختلف اعم از کارگران، معلمان، کشاورزان و … در جنبش سبز می گوید: “بحث عدالت را نباید به عدالت حقوقی و قضایی منحصر کنیم، بلکه باید گسترده تر ببینیم. ملت ما به خصوص در میان کارگران و کشاورزان مشکلات زیادی دارند و شرایط آنها واقعا غیر انسانی است. ما باید دایره فکرمان را باز کنیم و درباره این اقشار فکر کنیم. کارگری که شش ماه است حقوق نگرفته است؛ باید حداقل با او بیشتر اظهار همدردی کنیم و حل مشکلات این اقشار هم در گرو تک صدایی نیست.”

او یادآوری کرد که جنبش سبز مطالبه محور است و حرف همه جنبش ها در آن باید شنیده شود، و این الزام می کند که مسائل جنبش زنان در داخل جنبش سبز بیشتر باید مطرح شود.

آنقدر باید بایستیم تا تغییر ایجاد شود

موسوی در بخش دیگری از این گفت و گو، در پاسخ به یکی از فعالان حقوق زنان که پرسید تا چه زمان باید صبر کنیم تا به نتیجه نسبتا مطلوب برسیم، می گوید: “در این مورد نمی توان زمان بندی کرد، بلکه فقط می توان گفت آنقدر باید مقاومت کنیم و آنقدر باید بایستیم تا تغییر ایجاد شود. در آینده هم اگر ما مقاومت کنیم و مدام مطالباتمان را مطرح کنیم، قدم به قدم به آنها نزدیک خواهیم شد. اما نمی توان گفت چه موقع این محقق می شود و این بستگی به مقاومت ما دارد.”

نشانه های زنده بودن جنبش سبز

اما امید موضوع دیگری بود که در این دیدار مطرح شد و موسوی درباره اش گفت: “امید باید در سطح ملی ایجاد شود. با نگاهی که به یک سال گذشته داریم، عده ای تصور می کردند آمدن به خیابان شبیه تحرکات شهری سالهای قبل در شیراز و زنجان و اسلامشهر و مشهد است؛ حرکت هایی که ظرف یکی دو روز جمع می شد. عده ای فکر می کردند حرکت خیابانی جنبش سبز جمع می شود، اما نشد. جمع شدنش در سطح خیابان ها به معنای تمام شدن جنبش نیست و حضور خود شما زنان در این جلسه نشان دهنده زنده بودن جنبش سبز است و یا برگزاری مراسم پرشور برای شهیدی مثل کیانوش آسا در دانشگاه علم و صنعت و دیگر شهدا، حاکی از گسترش و زنده بودن این جنبش است.”

موسوی تاکید می کند: ما در یک سال گذشته دچار رادیکالیزم کور نشده ایم و مردم پی برده اند که راه ما مسالمت آمیز است، و این یک نقطه قوت مهم است.

او در نهایت می گوید: “جنبش سبز متعلق به همه مردم بوده است و این ویژگی اش را باید قدر بدانیم. بعد از مدت ها که در کشور ما، سیاست ها و اقدامات منجر به جدایی اقشار جامعه و قومیت ها و … از هم می شده و سعی می کرده جامعه را جدا کند و نفعش را در این می دیده که اختلافات وجود داشته باشد و عده ای اندک را خودی و در وسط و بقیه را دیگری و در حاشیه تلقی کند؛ جنبش سبز تمام این مرزها را کنار گذاشته و دوستی ایجاد کرده است. این را باید قدر دانست