Tuesday, September 28, 2010

Blogger Hossein Derakhshan Sentenced to 19 1/2 Years Prison

Tuesday September 28th, 2010 - Hossein Derakhshan, Iranian blogger was sentenced to 19 1/2 years prison today. The verdict was issued at Branch 15 of the Revolutionary Court presided over by Judge Salavati.  Derakhshan who was arrested in September 2008 and accused of "collaboration with hostile governments, propaganda against the Islamic regime, propaganda in favor of anti revolutionary groups, blasphemy and the management of obscene and vulgar websites", was sentenced to 19 1/2 years prison, banned for 5 years from journalism and political activities and ordered to return the sums of 30,750 Euro, 2900 dollars & 200 pounds.

Hossein Derakhshan a pioneer in blogging in Farsi, wrote a blog called " Editor: Myself" in which he talked about himself and the culture and politics of Iran both in Farsi and English. 

In a letter written to Sadegh Larijani, the head of Iran's Judiciary in March 2009, Azra Kiarashpour, Derakhshan's mother requested that he be released from jail on the occasion of Norooz (Iranian New Year).  In this letter, Ms. Kiarashpour also pointed out to the fact that her son had been in jail for over 500 days without being officially charged.  Derakhshan's first trial took place on June 23rd, 2010 in Tehran's Revolutionary Court.  According to reports by Derakhshan's sister, the court ended their session in early August, without issuing a verdict.

On September 19th 2010, the Farsi news site "Kamtarin" reported that the prosecutor for Branch 15 of the Revolutionary Court had requested the maximum penalty of execution for Derakhshan of Judge Abolghasem Salavati.  This news was immediately confirmed by the Derakhshan family and his mother conducted an interview with the same site and spoke of her son's predicament for the first time since his arrest. In this interview, Derakhshan's mother made reference to the helpfulness and assistance by the High Council of Iranian Affairs Abroad towar Derakhshan when he was abroad and before returning to Iran. This council is headed by Esfandyar Rahim Mashaei, responsible for Ahmadinejad's office.

Source: Daneshjoo News http://daneshjoonews.com/news/humanrights/3241-1389-07-06-12-37-25.html


محکومیت حسین درخشان به ۱۹ سال و نیم حبس تعزیری
سه شنبه, ۰۶ مهر ۱۳۸۹
حکم دادگاه حسین درخشان، وبلاگ نویس ایرانی امروز به متهم و وکیل وی ابلاغ شد که طی آن دادگاه وی را به 19 سال و نیم حبس محکوم کرد.


به گزارش مشرق، بنا بر این حکم که امروز از سوی شعبه 15 دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی صلواتی صادر شد، درخشان که در مهرماه 87 بازداشت شده است، به اتهام "همکاری با دول متخاصم، تبلیغ علیه نظام اسلامی، تبلیغ به نفع گروهک های ضد انقلاب، توهین به مقدسات و راه اندازی و مدیریت سایت های مبتذل و مستهجن"، به 19 سال و نیم حبس تعزیری، پنج سال محرومیت از عضویت در احزاب و فعالیت در رسانه ها و بازگرداندن وجوهی که دادگاه "اخذ شده" خواند، به مبلغ 30 هزار و 750 یورو، دوهزار و 900 دلار و 200 پوند انگلیس محکوم شد.

حسین درخشان از پیشتازان وبلاگ نویسی به زبان فارسی است و در وبلاگ خود به نام "سردبیر خودم" به زبان‌های فارسی و انگلیسی در مورد خودش و سیاست و فرهنگ ایران قلم می‌زد.

در اسفند ۱۳۸۸ عذرا کیارش‌پور، مادر حسین درخشان، طی نامه ای به صادق لاریجانی رئیس قوه قضاییه ایران خواستار آزادی درخشان به مناسبت عید نوروز شد.

وی در این نامه به سپری شدن ۵۰۰ روز از دستگیری وی بدون تفهیم اتهام رسمی نیز اشاره کرد. اولین جلسه رسمی دادگاه درخشان در تاریخ دوم تیر ۱۳۸۹ در دادگاه انقلاب تهران برگزار شد و طبق گفته های خواهر درخشان، دادگاه در اوایل مرداد و بدون صدور حکم به کار خود خاتمه داد.

28 شهریور ۱۳۸۹ سایت خبری فارسی "کمترین" گزارش داد دادستان شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب، از قاضی پرونده ابوالقاسم صلواتی برای درخشان درخواست اشد مجازات، یعین اعدام، را کرده است. این خبر به فاصله یک روز توسط خانواده درخشان تایید شد و مادر درخشان در مصاحبه ای با همان سایت برای اولین بار از زمان دستگیری درخشان با رسانه های خبری گفتگو کرد. وی در این مصاحبه به مساعدت شورای عالی امور ایرانیان خارج از کشور در مورد سفر درخشان قبل از ورود وی به ایران اشاره کرد. شورایی که ریاست آن را اسفندیار رحیم مشایی، رئیس دفتر محمود احمدی‌نژاد بر عهده دارد

Monday, September 27, 2010

Isa Saharkhiz Sentenced to 3 Years in Prison

Monday September 27th, 2010 - According to Jaras, Isa Saharkhiz, journalist and member of the Central Council for the Defense of Freedom of Press, was sentenced to 3 years prison.

As per Jaras, based on the verdict rendered today and presented to Mr. Faghihi, Saharkhiz lawyer, Saharkhiz who was arrested in June last year and has been incarcerated since was sentenced to 3 years imprisonment, banned from any political activities and involvement with the press for a period of 5 years, and banned from leaving the country for a period of 1 year.

Saharkhiz is currently incarcerated in Rajai Shahr prison in the city of Karaj and despite his illness and recommendations by doctors that he receive medical treatment, he has not been allowed temporary leave from prison as of yet.

Branch 15 of the Revolutionary Court handed down the maximum sentence under the Islamic Penal Code for insulting the leadership and propaganda against the regime (2 years and 1 year respectively).  In addition, Saharkhiz was banned for 5 years from any political activities or involvement with the press and will not be able to leave the country for a period of 1 year.


محکومیت سحرخیز به سه سال زندان

جرس: عیسی سحرخیز روزنامه‌نگار و عضو شورای مرکزی انجمن دفاع از آزادی مطبوعات به سه سال حبس محکوم شد.

به گزارش جرس، بر مبنای حکمی که امروز به فقیهی، وکیل سحرخیز ابلاغ شده، این روزنامه‌نگار که از تیرماه سال گذشته در حبس بسر می‌برد، به سه سال حبس، پنج سال ممنوعیت و محرومیت از فعالیت‌های سیاسی و مطبوعاتی و نیز یک‌سال ممنوع‌الخروجی محکوم شده است.

سحرخیز هم‌اینک در زندان رجایی‌شهر کرج در حبس است و تاکنون، با وجود بیماری و توصیه‌ی پزشکان، نتوانسته از هیچ مرخصی استفاده کند.

شعبه 15 دادگاه انقلاب، حداکثر مجازات در نظر گرفته شده در قانون مجازات اسلامی را برای توهین به رهبری و فعالیت تبلیغی علیه نظام (به ترتیب دو سال و یک سال) برای سحرخیز در نظر گرفته و آن را علاوه بر پنج سال ممنوعیت از فعالیت‌های مطبوعاتی و سیاسی و نیز یک‌سال ممنوع‌الخروجی از کشور، به وکیل او ابلاغ کرده است

Zahra Rahnavard - I Have No Direct Affiliation with the Kaleme Website & Reject All Forms of Censorship

September 25th, 2010 - Summary: Zahra Rahnavard: "I would like to state clearly and unequivocally that I have no direct affiliation with the Kaleme website. I personally believe that comments should never be censored, unless our objective is to glorify, idolize and worship - a tendency that has unfortunately existed throughout our country's long history. Criticism and guidance are both necessary and needed.  However, with regards to your last point in which you ask what will happen if Mousavi would come to power, my response is that the goal was never for Mousavi to come to power.  The objective was to make sure that the people come to power; that the people are ensured security; that the people obtain their rights. The intention was never then and will not be in the future to bring an individual to power once again, but to ensure that our society regains its legitimate and rightful power."

Kaleme: Khodnevis website has conducted a critical interview with Dr. Zahra Rahnavard. Nikahang Kowsar, the interviewer has written the following introduction: "Having a discussion with Ms Rahnavard is not an easy task.  From the first cell phone conversation, when the individual who answered said: "I wish I were Ms. Rahnavard." until the time I finally received written responses to our questions took approximately two months. Some of the questions by Khodnevis are related to events happening at that time. We wanted to have a question and answer session, but Zahra Rahnavard is known as one of the prominent and most direct individuals within the Green movement. In many ways she is not as dogmatic as Mir Hossein Mousavi and she welcomes all forms of criticism. Months ago, when we were attacked for asking questions regarding the revolution's past and in particular the "Imam's Golden Era", Ms. Rahnavard's comments in her interview with Roozonline were like a bucket of cold water extinguishing the blaze of criticism and the nagging of the opponents.  She had claimed that asking questions and criticism even by the media associated with the totalitarian rulers is useful and necessary. Naturally, many whose aim was to create an environment of silence chose to ignore this part of her comments.  It was around this same time that because of my activities, I was threatened by a group that called themselves "anonymous defenders" of the Green movement.  I brought this point up with Ms. Rahnavard through someone close to her and requested to talk to her. My first question to her was regarding this same issue.  My goal was to pose questions that many were seeking answers to, however, I would have preferred that this discussion had taken place over the phone so that I could also ask questions to her responses. Since that was not the case, many questions remain unasked, even after her response to the last question we sent to her. As such we ask that she responds to them at her convenience. We thank her for accepting our questions and for responding to them and we are hopeful that the communication lines will always remain open."

The content of the interview is as follows:

In the past few months, I have been threatened repeatedly by individuals who called themselves Green; individuals who have tried very hard to discredit me online, their behavior has ranged from insults, to slander, character assassination and most recently an attempt to eliminate my presence online due to my continued insistence to ask questions. Just recently, a few individuals even threatened to kill me. The coordinated effort was very interesting to me.  A few months ago one of the journalists involved with a Green media outlet threatened to make me regret all my activities online. According to a number of social activists who are affiliated with this reporter, a group of individuals are seeking to discredit me in order to stifle any questions begin asked, using my elimination as a means to scare others. In other words using me as an example for others. Do you have any remarks for this group? If they claim to be Green, then what is the difference between them and Ansar-e Hezbollah and other vigilante groups?

Criticism is both a blessing and an opportunity for the person being criticized.  Even the person criticizing can be criticized and should view the criticism as a form of opportunity. If we allow ourselves to criticize and be criticized, we will not only grow mentally and as individuals, but we will also avoid being self absorbed and more importantly from a political point of view, we will be able to protect ourselves from tyranny and dictatorships.  Said more simply, criticism of you, me, Mousavi, the Green movement, the people, only means that there is room for improvement for all of us.  Of course a cartoonist usually has their own specific style of criticism, often blended with sarcasm and a harsh tone.  Criticism from a humorist or comedian comes in one form; criticism from a poet comes in another and in the realm of literature, poetry and newspaper reporting, criticism has an even more different and specific tones. Once, Mr. Golagha criticized a poem I had written about the war. He made fun of the different ways in which I had used the word "Now". At the time I was upset with the ironic way in which my poetic technique was being criticized and as a result, I also responded to him critically. Now I realize that I was too severe and that I should have welcomed his criticism.  Of course it goes without saying, that back then there had been no coup and both I and other people were calmer than they are today. Perhaps your critics are making reference to your "Crocodile" cartoon [Here reference is made to a cartoon Nikahang Kowsar did of Ayatollah Mesbah Yazdi in which there was a play on words referring to Mesbah as "Temsah" or crocodile] and because they hold you in such high regard when it comes to justice and criticism that they expect you to also support the friends and companions who have protested against the despotic power. I however, tell these friends and critics who complain, of my own personal experiences. It is important that we all refrain from self indulgence and self worship and to welcome all forms of language, expression and criticism from the intellectual and artistic society.

Naturally, not everyone's memories of the revolution are the same as yours.  Many view the "Imam's Golden Era" differently. Many do not reflect positively on the Imam’s "ideals". Do you not believe that too much emphasis on these matters may lead to more divisiveness?

We all have different individual memories. We also have memories that are similar. Those years included dignity and glory and errors, mistakes and excesses. I have made this point consistently over the past 30 years.  There was room for expressing both the greatness associated with that era and criticizing the procedural short comings and fanaticism. As critical intellectuals, fully integrated in the university atmosphere and having expressed our disappointment, we must remember in our thoughts and beliefs that we only have 14 innocent, no more no less [reference here to Islam's 14 Imams].  As such no one should be viewed as "the absolute" power or omnipotent. Why not instead agree on our liberal and democratic values and principles? Why not focus on the rule of law and making the Constitution our common axis? This while emphasizing that no where in the world is any constitution considered a divine revelation and as such all Constitutions are reviewed and amended every so often. At the same time, we are a pluralistic nation, with a variety of tastes, thoughts, beliefs, races, cultures, and languages. We are a nation with an ability to reflect upon our rich history, with an intellectual maturity and strength of character that understands the importance of pursing our ideas. Why do you think that ideology can overcome the maturity of a nation?

A large segment of the middle class has a different view point regarding the revolution.  There is a large majority of the population that remains silent; the gray area of the population per say, and it seems that there is a need to work harder to attract that segment to the movement. Why have Mr. Mousavi's statements not had the desired impact on this segment of society? Why does it look as though Mr. Mousavi's main concern is the deteriorating level of support?

I believe that our entire 30 year experience at this juncture and after the 10th presidential election is once again being questioned through our criticism and our judgments.  Everyone is entitled to their opinion, point of view and preferences and they are also entitled to fight for achieving those ideals. We have come to the realization and conclusion today that the magnificent rainbow of unity within our nation is a kaleidoscope made up of many colors. This is a significant experience in and of itself. The plurality of this unity is philosophical and political, social and cultural. Within this kaleidoscope, why not allow for all colors to exist side by side? Why should Mousavi, a religious man and a supporter of Khomeini not be entitled to honestly wear his true colors? He has stated repeatedly that he stands with you, that he stands as one individual amongst the myriad of colors within the rainbow of our society; a rainbow that consists of a variety of thoughts, tastes, cultures, ethnic backgrounds and languages. This kaleidoscope consists of the most religious individuals and people with other beliefs and ideologies. Freedom and democracy include every color. Why not allow Mousavi, an individual who is both religious and friendly towards Imam Khomeini to remember him fondly? It goes without saying, however, that we Muslims have no more than 14 innocent (referring to the 14 Imams after Mohammad), and no one is considered the absolute power or omnipotent. While it goes without saying that anyone in the political or religious realm is open to criticism, we must also accept that Imam Khomeini led a revolution that resulted in the collapse of an authoritarian regime and an old and failing police state that was under foreign influence. A large segment of our society believes in Imam Khomeini and continues to support him.

What is your view on freedom of speech? How does Mir Hossein Mousavi view this subject? Many question what will happen when Mr. Mousavi comes to power, when the Kaleme website currently censors comments that are respectful in nature.

Both Mousavi and are strong believers in freedom of speech, freedom of thought and the freedom of press. This was the main reason we became involved in the 10th presidential elections.  Personally, I would have preferred to express my opinions regarding our nation's prosperity and freedom and political, international, economic and cultural issues outside the framework of the elections, however, as we are all aware, the events of the past year made it not possible. I would like to state clearly and unequivocally that I have no direct affiliation with the Kaleme website. I personally believe that comments should never be censored, unless our objective is to glorify, idolize and worship - a tendency that has unfortunately existed throughout our country's long history. Criticism and guidance are both necessary and needed.  However, in response to your last point in which you ask what will happen if Mousavi would come to power, my response is that the goal was never for Mousavi to come to power.  The objective was to make sure that the people come to power; that the people are ensured security; that the people obtain their rights. The intention was never then and will not be in the future to bring an individual to power, but to ensure that our society regains its legitimate and rightful power.

Even though many of the letters written by the Imam to Mr. Mousavi have been distributed amongst some people, the majority of people are still unaware of their content. It looks as though the experiences of 1988 and 1989 were unpleasant to say the least for Mr. Mousavi who was prime minister at the time. In other words, it looks as though he had less power. When the head of a government has insufficient power, he of course cannot be held responsible for many of the actions of his own government.  Why did Mr. Mousavi decide to come back to the political arena? Why did he come back,  even though he was aware that he did not have the support of the armed forces and many of the forces loyal to the past and that it would mean that in the event of victory, given the nature of the regime, his hands would be tied?

I don't believe that if Mousavi or Mr. Karroubi had become president in this past election, they would have not been successful in their presidency. Mainly because the Islamic Revolution was quickly derailed from its foundation. Many of the events and deviations that took place that led to the crisis that our country is facing right now stem from the rigged election and when this coup government came to power and their actions became apparent. I believe that these events are an important step for our nation in our quest for democracy, freedom and the rule of law. I am hopeful that these objectives will be realized through our peaceful reform movement.

Why is it so difficult to talk about the 80s? Understandably, a terrorist group had altered the environment within our society. Was it right however, to so easily eliminate so many prisoners from this group, in the summer of 1988? Is it feasible to accept that the Prime Minister at the time was unaware of these events? Doesn't the silence that followed these events, in a way translate into acceptance and agreement with the events that occurred?

Of course as you pointed out in your question, the crimes and terrorist acts of the group you referred to is not hidden to anyone. However, revenge by the opposing side was also a big mistake and cannot be disregarded nor accepted in any form. As has been stated repeatedly in the past, neither Mr. Khamenei nor Mr. Mousavi were aware of these crimes; nor were these acts within the scope of their responsibilities.  There has of course never been any justification, nor has there been silence. The events that occurred were outside the legal framework and acceptable human behavior. In the many question and answer sessions since, these events have always been denounced. It goes without saying that these events are permanent, dark stains on our history that will never be removed.

Have you ever gone to Khavaran [cemetery in south east of Tehran] to extend your condolences to the families of religious minorities, those who lost their loved ones in the 80s and have buried them there? If not, when do you intend to do so that perhaps the distances can be narrowed and the differences mended?

Mr. Kowsar, what exactly do you wish to convey? I wish you were in Iran and directly exposed to the police state and suffocation that exists in our country. Do you believe that I am idly sitting here in a rocking chair with a fruit juice in one hand, crossing my legs and leisurely reading Harry Potter books or memorizing lines from the story written about Hossein Kard Shabastari? Do you believe that you reside with the freedom seekers, while we are living without worries and conspiring with the criminals? Understand that it is not so; we are all part of one family. We have all had our family members or loved ones imprisoned; we have all endured pain and anguish; we have all endured torture and paid a high price; we have all sat dressed in black in our cemeteries and mourned the death of our martyrs and loved ones.  Why don't you come and pay a visit to Iran and be with us? Or at least read the biographies, become aware of our dire circumstances, of the electric batons we've endured, of the pepper spray in our eyes, of our injured lungs, of the interrogations in the streets, of character assassination of journalists and those involved in the digital world so that maybe then you can better understand what we are going through and in doing so not abandon the Green movement.



رهنورد:ارتباط مستقیم با کلمه ندارم/کامنت ها نباید سانسور شود

یکشنبه, ۴ مهر, ۱۳۸۹
چکیده : همین جا می‌گویم که من با «سایت کلمه» در ارتباط مستقیم نیستم و شخصا معتقدم نباید کامنت‌ها سانسور شود مگر اینکه شخص پرستی و فردپرستی و فرعون پروری باشد که همیشه در تاریخ کشور ما دیده شده است‌. اگر نقد و راهنمایی در کامنت‌ها باشد که چه بهتر. اما نکته آخر که گفتید اگر موسوی به قدرت برسد چه اتفاقی می افتد‌؟ از اول هم قرار نبود موسوی به قدرت برسد. نکته در همین جاست قرار بود مردم به قدرت برسند. مردم امنیت داشته باشند. مردم به حقوق خود برسند پس قرار نبود و نخواهد بود باز هم فردی به قدرت برسد.

کلمه : وب سایت خودنویس مصاحبه ای انتقادی با دکتر زهرا رهنورد انجام داده است . نیک آهنگ کوثر به عنوان مصاحبه کننده در مقدمه ای بر مصاحبه خود نوشته است : «گفتگو با خانم رهنورد به این راحتی‌های نیست. از نخستین تماس تلفنی با شماره موبایلی که فرد پشت خط گفت «ای کاش من خانم رهنورد بودم» تا زمان گرفتن پاسخ‌های کتبی سوال‌های‌مان تقریبا دو ماه سپری شد. بعضی از سوال‌های «خودنویس» مربوط به همان زمان است. می‌خواستیم به شکل سوال و جواب گفتگو کنیم، اما… زهرا رهنورد، به عنوان یکی از شاخص‌ترین و رک‌ترین سخنگوهای جنبش سبز شناخته می‌شود. در بسیاری از موارد، «محذورات» میرحسین موسوی را ندارد و از انتقاد به هر نوعی استقبال می‌کند. وقتی ماه‌ها پیش به خاطر طرح سوال‌هایی در باره گذشته انقلاب و «دوران طلایی امام» مورد حمله‌های بیشماری قرار گرفتیم، سخنان خانم رهنورد در گفتگوی‌شان با «روزآنلاین» آب سردی بود بر آتش مخالفان «نقد» و «نق». ایشان طرح سوال و انتقاد را حتی اگر موجب استفاده از سوی رسانه‌های حاکم توتالیتر هم بشود، مفید خوانده بود که طبیعتا بسیاری از تلاش کنندگان برای ایجاد فضای سکوت این بخش از سخنان ایشان را تا حد زیادی نادیده گرفتند. در همان روزها بود که به واسطه فعالیت گروهی از طرفداران جنبش یا کسانی که خود را مدافع «گمنام» جنبش می‌نامیدند، تهدید شدم. این نکته را از طریق یکی از نزدیکان خانم رهنورد با ایشان در میان گذاشتم و گفتم می‌خواهم با ایشان گفتگو کنم. سوال نخستین من هم از ایشان در همین باره بود. هدف من، طرح سوال‌هایی بود که بسیاری به دنبال جواب‌شان بوده‌اند، اما مایل بودم این گفتگو، تلفنی می‌بود تا بر اساس هر پاسخ‌شان، سوال بعدی را طرح می‌کردم. در نتیجه، بعد از پاسخ ایشان به آخرین سوال ارسالی، سوال‌های زیادی وجود دارد که از ایشان خواهش می‌کنیم هر زمان که مایل بودند پاسخ دهند. از ایشان به خاطر پذیرش گفتگو و پاسخ‌های‌شان ممنونیم و امیدواریم باب گفتگو همیشه باز بماند.»
متن کامل این گفت و گو به شرح زیر است :

- در طول ماه‌های اخیر بارها از سوی کسانی که خود را سبز می‌خوانند تهدید شده‌ام؛ کسانی در فضای آن‌لاین، تلاش گسترده‌ای برای حذف من کرده‌اند. از اهانت تا تهمت گرفته تا ترور شخصیت و اخیرا هم تلاش برای حذف کامل به دلیل تداوم پرسشگری. به تازگی هم [چند نفری] تهدید به مرگ را آغاز کرده‌اند . این هماهنگی برای من بسیار جذاب است. چند ماه پیش یکی از روزنامه‌نگاران دست اندرکار رسانه‌ای سبز، تهدیدم کرد که در فضای آنلاین کاری خواهد کرد که پشیمان شوم و پشیمانی هم سودی نداشته باشد. بنا به گفته تعدادی از فعالان اجتماعی که با این روزنامه‌نگار مرتبطند، گروهی تلاش می‌کنند با حذف و بدنام کردن من، فضا را بر پرسش‌گران تنگ کنند و حذف مرا برای ترساندن بقیه استفاده کنند. به عبارت دیگر، من مثالی برای بقیه باشم. آیا سخنی خطاب به
این گروه دارید؟ اگر اینها مدعی سبز بودنند، پس چه فرقی با انصار حزب الله و گروه های فشار دارند؟
*
نقد یک نعممت و یک فرصت برای نقد شونده است. حتی نقد یعنی اینکه نقد کننده هم نقد شود برای او نیز یک فرصت است . همه ما اگر خود را در معرکه نقد قرار دهیم هم رشد فکری و شخصی خواهیم داشت و هم از خود محوری و خودکامگی و نهایتا در بعد سیاسی از دیکتاتوری مصون خواهیم بود. به سخن واضح تر نقد بر شما، نقد بر من، نقد بر موسوی، نقد بر جنبش سبز، نقد بر مردم یعنی همه ما در معرکه نقد قرار بگیریم شانس اصلاحات است برای همه ما. البته یک کاریکاتوریست شیوه نقد خاص خود را دارد که از تند و تیزی و ریشخند مایه می‌گیرد. نقد یک فکاهی نویس به صورت دیگری است، نقد شاعرانه به صورت دیگر و در قلمرو ادبیات شعر و نقد روزنامه نگارانه هم شکل خاص خود را دارد. یک بار آقای گل‌آقا شعری را که درباره جنگ گفته بودم نقد کرد و واژگان “حالا و هلا” را به صورت‌های ریشخندی به کار برد و البته من در آن وقت ناراحت شدم که چرا به تکنیک‌های شعری من نقد طنز گونه می‌شود. من هم در جایی نیشی به او زدم. اما حالا فکر می کنم که تند رفته‌ام و باید از طنز ایشان استقبال می‌کردم. البته آن موقع کودتایی نشده بود و مردم و حقیر نسبت به حالا وضع آرام تری داشتیم. شاید منتقدین شما، شما را با “کاریکاتور تمساح‌”در سطح بالایی از حق طلبی و نقادی می‌بینند که آنقدر بر آشفته‌اند و از شما انتظار دارند که همچنان دوستدار رفیقان و همراهان و معترض به قدرت خودکامه باشید. اما من به همه دوستان منتقد و معترض از تجربیات خود می‌گویم. خوب است که همه ما از ” ان ربکم الا علا ” یعنی «فرعون گونه خود را پرستیدن» بپرهیزیم و در معرکه نقد وارد شویم و از زبان و بیان‌های تخصصی نقد در حوزه‌های فکری و هنری استقبال کنیم.
-

طبیعتا خاطره‌های بسیاری از مردم از دوران انقلاب با خاطرات شما متفاوت است. بسیاری «دوران طلایی امام» را جور دیگری می‌بینند بسیاری آرمان های «امام» را برنمی‌تابند به نظر شما تاکید زیاد بر همین چیزها عامل تفرقه نیست؟
*
همه ما خاطرات فردی مان با هم متفاوت است و در عین حال مشترکاتی هم دارد. آن سال‌ها، سالهای عزت و سر بلندی همراه با خطاها و اشتباهات و تندروی هاست. این سخن من طی سی سال گذشته است. از سویی تقدیس عظمت‌ها و از سویی نق زدن برای کاستی‌ها و تند روی‌ها. به عنوان یک روشنفکر منتقد که سر در چاه دانشگاه کرده و ناله‌های خود را در آنجا ضبط کرده، یادمان باشد در تفکرو باورهای مان چهارده معصوم داریم و نه بیشتر. پس هیچ فردی را نباید مطلق کرد اصلا چرا بر اصول و ارزش‌های آزادی‌خواهانه و دمکراتیک توافق نکنیم؟ بر قانون‌گرایی و اینکه چرا در این مقطع قانون اساسی را به عنوان محور مشترک خود نپذیریم. با این تکلمه که قانون اساسی‌ها در هیچ کجای دنیا وحی منزل نیستند و هر از گاهی دوباره بررسی می‌شوند و متمم می‌خورند. اما در عین حال ملتی متکثراز ذوق و سلیقه و فکر و باور و نژاد و فرهنگ و زبانهای متنوع به تاریخ پر فراز و نشیب خود فکر می‌کنند و آنقدر بلوغ فکری و شخصیتی دارند که اوج و فرودهای خود را درک کنند و سلیقه‌ها و اندیشه‌های خود را پی‌گیری کنند چرا فکر می‌کنید ایدئولوژی بر بلوغ یک ملت غلبه دارد؟
-
بخش بزرگی از طبقه متوسط نگاهی متفاوت به انقلاب دارد. اکثریت خاموش یا همان بخش خاکستری جامعه آنقدر بزرگ است که باید تلاش بیشتری برای جذب آن انجام گیرد. چرا پیام‌های آقای موسوی آنچنان که باید و شاید روی این گروه تاثیر نگذاشته است؟ چرا چنین به نظر می‌رسد که نگرانی عمده آقای موسوی ریزش نیروهای ارزشی است؟
*
من فکر می‌کنم تمام تجربیات سی ساله ما در این مقطع در انتخابات دهم ریاست جمهوری بار دیگر در معرض نقد و قضاوتمان قرار گرفته است. هر کس حق دارد هر فکر و سلیقه ای داشته باشد و برای آن آرمان پردازی کند و در عمل هم برای تحقق آن تلاش کند. امروز به این نتیجه رسیده‌ایم که شکوه وحدت رنگین کمان ملت شهر فرنگ نیست اما از همه رنگ است. و این تجربه بزرگی است. کثرت در وحدت هم فلسفی است و هم سیاسی و اجتماعی و فرهنگی، چرا حق نمی‌دهید در این هفت رنگ یا رنگارنگی، موسوی مذهبی دوست‌دار امام خمینی هم صادقانه رنگ خودش را داشته باشد. او که گفته است من در کنار شما هستم یعنی همین رنگی از رنگین کمان اندیشه و فرهنگ و سلیقه و قومیت‌ها و زبان‌ها. در این رنگین کمان از ارزشی‌ترین مذهبی ها تا باورها و نگرشهای دیگر حضور دارند. آزادی و دمکراسی، رنگ بی‌رنگی‌هاست. چرا به موسوی حق ندهیم که به عنوان یک فرد مذهبی و دوستدار امام خمینی از او به نیکی یاد کند؟ البته ما بیش از چهارده معصوم نداریم و هیچ کس هم مطلق نیست اما باید قبول کرد ضمن حفظ حق انتقاد نسبت به هر فرد سیاسی و مذهبی، امام خمینی فروپاشی یک نظام پوسیده پلیسی و استبدادی وابسته به خارج را رهبری کرد وبخش عظیمی از ملت ما به او باور دارند.

- نگاه شما به آزادی بیان چیست؟ نگاه میر حسین موسوی چطور؟ دوستان زیادی می‌گویند وقتی سایت کلمه بسیاری از کامنت‌های محترمانه را سانسور می‌کند، وقتی آقای موسوی به قدرت برسد چه اتفاقی خواهد افتاد؟
*
هم من و هم موسوی به آزادی قلم، زبان و اندیشه باور داریم و عمده حضورمان در انتخابات ریاست جمهوری دهم نیز به همین دلیل بوده است. البته من شخصا مایل بوده‌ام نظرات خودم را درباره سعادت ملت در بعد اقتصادی بین المللی و سیاسی و فرهنگی و آزادی‌ها در خارج از چارچوب انتخابات بیان کنم اما در هر حال وضع به این صورت پیش رفت که همه شاهد بودیم. همین جا می‌گویم که من با «سایت کلمه» در ارتباط مستقیم نیستم و شخصا معتقدم نباید کامنت‌ها سانسور شود مگر اینکه شخص پرستی و فردپرستی و فرعون پروری باشد که همیشه در تاریخ کشور ما دیده شده است‌. اگر نقد و راهنمایی در کامنت‌ها باشد که چه بهتر. اما نکته آخر که گفتید اگر موسوی به قدرت برسد چه اتفاقی می افتد‌؟ از اول هم قرار نبود موسوی به قدرت برسد. نکته در همین جاست قرار بود مردم به قدرت برسند. مردم امنیت داشته باشند. مردم به حقوق خود برسند پس قرار نبود و نخواهد بود باز هم فردی به قدرت برسد.

– گرچه بسیاری از نامه‌های رهبری به آقای موسوی در میان گروهی دست به دست شده اما اکثر مردم از این نامه نگاری ها بی‌اطلاعند. با این حال به نظر می‌رسد تجربه سال های ۶۷ و ۶۸ برای نخست وزیر امام چندان رضایت بخش نبوده به عبارتی قدرت کمتری داشته‌اند . وقتی رییس دولت قدرت کمتری دارد، عملا نمی‌تواند پاسخگوی بسیاری از کارهای دولتش هم باشد. آقای موسوی با چه تصوری باز به میدان آمدند؟ با آنکه نه نیروهای مسلح و نه بسیاری از نیروها وفاداری گذشتگان را نداشتند و عملا نمی‌توانستند در صورت پیروزی با توجه به ساختار حاکمیت کار خاصی از پیش ببرند؟
*
من فکر می‌کنم اگر موسوی یا آقای کروبی در این انتخابات رییس جمهور می‌شدند قطعا رییس جمهور موفقی نبودند چرا که ساختار انقلاب اسلامی خیلی زود از مسیر سالم خودش خارج شده بود وبسیاری از اتفاقات و انحرافات در این ایام گریبانگیر کشور ما شده است که کودتای انتخاباتی ریاست جمهوری یکی از آنها و باعث برملا شدن آن شد. من فکر می کنم این اتفاق برای ملت قدم مهمی در دست یابی به دمکراسی و آزادی و قانون‌گرایی است که امیدوارم از طریق جنبش مسالمت جوی اصلاحی تحقق پیدا کند.

- چرا سخن گفتن از وقایع دهه ۶۰ این قدر سخت است؟ قابل درک است که یک گروه با عملیات تروریستی خود فضا را مخدوش کرده بود، اما آیا می‌توان اسرای یک گروه را به این راحتی در تابستان سال ۶۷ سر به نیست کرد؟ آیا می‌توان پذیرفت که نخست وزیر از این ماجرا بی‌اطلاع بوده؟ آیا سکوت و حتی توجیه این اتفاق به معنی قبول داشتنش نیست؟
*
البته همانطور که شما اشاره کردید جنایات و عملیات تروریستی آن گروه کذایی بر کسی پوشیده نیست. اما انتقام‌جویی طرف مقابل هم خطای بزرگی بوده است و هیچ کج روی قابل قبول یا اغماض نیست. اما به طوری که بارها گفته شده از این جنایت نه آقای خامنه‌ای و نه آقای موسوی هیچ یک اطلاعی نداشته‌اند و در حوزه وظایف شان هم نبوده است .البته سکوت و توجیهی هم در کار نیست و آن اقدامات خارج از چارچوبهای حقوقی و ملاحظات اخلاقی بوده که بارها در نشست‌ها و در پاسخ به سوال کنندگان درباره آن تقبیح شده است، آن اتفاق لکه‌های سیاهی است که به آب زمزم و کوثر سفید نتوان کرد.

- آیا هیچگاه به [خاوران] رفته‌اید تا به خانواده‌های کشته شدگان سال‌های ۶۰ و خانواده‌های اقلیت‌های مذهبی که عزیزی را در آنجا به خاک دارند تسلیت بگویید؟ اگر نه فکر می‌کنید کی چنین کنید تا فاصله‌ها کمتر و کمتر شود؟
*
آقای کوثر شما چه فکر می‌کنید؟ کاش ایران بودید و در جریان محیط پلیسی و خفقان قرار می گرفتید! فکر می‌کنید من روی صندلی تابدار با لیوان آب میوه‌ای در دست پا روی پا انداخته ام و دارم کتاب‌های هری پاتر می خوانم یا حسین کرد شبستری را حفظ می‌کنم. فکر می‌کنید شما در سپهر آزادی‌خواهان و ما هم پالکی بی‌خیالان و یا در کنار جنایتکاران هستیم؟ حاشا و کلا که چنین نیست همه ما یک خانواده‌ایم. زندانی داده، دردمند و مصیبت دیده و شناخته و شکنجه شده و هزینه داده. در گورستان‌ها به سوگ نشسته و در مرگ و شهادت جوانان و عزیزان‌مان داغدارو سیه‌پوش. شما هم سری به ایران بزنید و با ما باشید یا حداقل با خواندن بیوگرافی‌ها و با در جریان قرار گرفتن از مصائب ما از باتوم برقی خوردن‌ها از گاز فلفل اختصاصی برای چشم و ریه‌های مجروح و از بازجویی های خیابانی و ترور شخصیت‌های روزنامه‌ای و دیجیتالی در جریان مصائب ما قرار بگیرید تا جنبش سبز را تنها نگذارید

Sunday, September 26, 2010

Asiyeh Baakeri on Police Officers Attacking Their Home - This is How they Choose to Visit us, after Ignoring us for 27 Years!

September 26th, 2010:  Summary - For 27 years they never bothered to ask us how we were doing. They didn't even know where we lived. After all these years, is this the reward for the difficulties my mother endured and the fact that we were left without a father? I am perplexed at why they are treating us in this manner!

After our letter to Sardar Jaafari, the pressures increased on a daily basis.

Kaleme: On an afternoon in September, a number of freedom seeking women were tyring to gather in order to recite the Quran. This gathering takes place every week. This week, due to the anniversary of the holy defense of our nation in the war against Iraq, this gathering was going to take place at martyr Baakeri's house. Asiyeh Baakeri recounts this event for us. She describes her anguish as a result of the contemptuous treatment of and disrespect shown towards her mother, the wife of Martyr Baakeri.  Asiyeh says that her family did not expect such disrespect.  Kaleme's reporter asks Ms. Baakeri about the manner in which their house was raided today. The content of this conversation is as follows:

What exactly happened at your house?

A group of my mother's friends and families of martyrs who usually get together on a weekly basis to recite the Quran, came to our house this week since it was the anniversary of the holy defense of our country in the war against Iraq. A few hours before the gathering, agents began to appear in front of our house, interrogating every single one of our guests as they approached our residence.
Did you just say that the agents were interrogating the guests, some of whom were families of the martyrs? Where did these interrogations take place? Did they take place inside your house?

No, they were taking some people inside a van and they were asking others questions on the street. Those who were taken inside a van were given forms to fill out.

Are you aware of the content of these forms? 

No, they did not allow those who had to fill out forms to enter our house.

What was the reaction of your family to this disrespect towards your guests?

My mother threw the individuals who had introduced themselves as security/police officers out of our house. They said they were security/police officers, but did not have a court order with them, so my mother did not allow them to enter our house.

Did they explain what the security issue was?

No, they did not provide any explanations.  They did not explain why a gathering to recite the Quran would lead to security issues.

Why do you think these agents raided the house of martyr Baakeri?

These individuals introduced themselves as security and police officers.  They intended to enter our house which led to Mrs. Mohtashemi Pour feeling very sick and fainting.  I believe they are trying to put our family under pressure.

When did these type of pressures begin?

It began after the elections last year when we defended the rights of the people. That is when the pressures and insults began and after my mother's letter to Sardar Jaafari, the pressures have increased even more every day.

Were they able to enter your house?

My mother went to the door. She had an argument with them but did not allow the agents to enter our home.

Did their presence have anything to do with the events on Wednesday and your meeting with Mousavi and Karroubi?

I cannot say for sure if their presence had anything to do with the fact that Ehsan, my brother was arrested and our presence in front of Mr. Karroubi's house.

Do you have anything else to add?

For 27 years they never showed up at our door even to ask how we were doing. Now they have decided to arrive in this manner. In fact they didn't even know where we lived. Now after all these years this is how they repay the hardships that my mother endured and the fact that we were left without a father. I am perplexed at why they are treating us in this manner!


Source: Kaleme http://www.kaleme.com/1389/07/04/klm-33110

سال نیامدند خانه ما بگویند حالمان چطور است؛حالا اینگونه آمدند۲۷

یکشنبه, ۴ مهر, ۱۳۸۹
چکیده : ۲۷ سال نیامدند در خانه ما بگویند حالمان چطور است. اصلا راه منزل ما را بلد نبودند . حالا بعد از این همه سال مزد سختی هایی که مادرم کشید و بی پدر ماندن ما را خوب می دهند. برای من جای سوال است که چرا این رفتار با ما می شود.

پس از نامه به سردار جعفری هر  روز فشار ها بیشتر می شود

کلمه: بعدازظهر مهر ماه تعدادی از زنان حق طلب برای خواندن قرآن می خواهند جمع شوند. هر هفته این جلسه برگزار می شود اما این بار این جلسه قرآن به دلیل هفته دفاع مقدس در منزل شهید باکری برگزار می شود. آسیه باکری اینها را بریده بریده می گوید. از بی حرمتیها و بی احترامی که به مادرش به عنوان همسر شهید باکری شده ناراحت است. آسیه می گوید اصلا انتظار چنین بی حرمتی را نداشته است.
خبرنگار کلمه از وی چگونگی ماجرای هجوم به منزل شهید باکری را جویا شدیم.

در منزل شما چه اتفاقی افتاد؟
گروهی از دوستان مادرم و خانواده شهدا که هر هفته جلسه قرآن برگزار می کنند، به دلیل هفته دفاع مقدس گفتند که به منزل ما می آیند. ساعاتی پیش ماموران در مقابل منزل جمع شده بودند از تک تک مهمانان ما بازجویی کردند.

گفتی ماموران از میهمانان که برخی خانواده شهدا بودند هم بازجویی کردند؟ کجا این بازجویی انجام می شد؟ داخل خانه شما؟
نه برخی را داخل ون می بردند. برخی از آنها هم در خیابان سوالاتی می پرسیدند. آنهایی که می برند داخل ون به آنها فرم هایی می دادند که پر کنند.

می دانی در داخل این فرم ها چه چیزی نوشته شده بود؟
نه کسانی که فرم پر می کردند را نمی گذاشتند به منزل ما بیایند.

واکنش خانواده شما دربرابر این بی احترامی ها به میهمانان خانواده اقای باکری چه بود؟
مادرم کسانی که خودشان را پلیس امنیت معرفی کرده بودند را از خانه بیرون کرد. چون گفتند ما نیروی امنیتی هستیم اما حکمی نداشتند مادرم هم آنها را به منزلمان راه نداد.

نگفتند چه ناامنی به وجود امده ؟
نه توضیحی ندادند. نگفتند جلسه قران چگونه باعث ناامنی می شود.

به نظر شما چرا ماموران به منزل شهید باکری حمله کردند؟
این افراد خودشان را نیروی امنیتی و پلیس امینت معرفی کردن قصد ورود به خانه را داشتند که خانم محتشمی پور حالش به هم خورد و از حال رفت. به نظر من می خواهند خانواده ما را تحت فشار قرار بدهند.

این فشارها از کی و برای چه شروع شده است؟
از بعد از انتخابات و طرفداری از حق  فشارها و تهمت ها بر روی خانواده ما شروع شد و بعد از نامه مادرم به سردار جعفری هر روز فشارها بیشتر می شود.

به منزل شما ورود پیدا کردند؟
مامانم به دم در رفت. دعوا شد اما نگذاشت ماموران به داخل منزل ما بیایند.

این مساله ربطی به  مساله چهارشنبه و دیدار شما با اقای موسوی و کروبی داشت؟
دقیقا نمی دانم که آیا این مساله به بازداشت احسان و حضور ما در مقابل خانه کروبی ربطی دارد یا خیر.

و حرف آخر؟
۲۷ سال نیامدند در خانه ما بگویند حالمان چطور است حالا اینگونه آمدند. اصلا راه منزل ما را بلد نبودند. حالا بعد از این همه سال مزد سختی هایی که مادرم کشید و بی پدر ماندن ما را خوب می دهند. برای من جای سوال است که چرا این رفتار با ما می شود

Wednesday, September 22, 2010

BREAKING NEWS - Plain Clothes Agents Use Tear Gas on Hemmat & Bakeri Families and Arrest Martyr Bakeri's Son Ehsan Bakeri

Wednesday September 22nd, 2010 - The cat and mouse game of whom is allowed or not allowed to visit with the leaders of the Green movement continues. While Green media outlets reported that a number of reformist political activists were allowed to meet with Mousavi at his house on Tuesday, today, Wednesday September 22nd, the families of the martyrs Bakeri and Hemat were refrained from visiting Mir Hossein Mousavi at his residence. In a telephone conversation with Mehdi Karroubi, the families were invited to go to his house instead. As they were heading towards his home, they were attacked by plain clothes agents and sprayed with tear gas.

According to Kaleme, on the anniversary of the start of the holy war against Iraq, Ehsan Bakeri, the son of martyr Bakeri was arrested and the families of Martyr's Bakeri and Hemmat were attacked by plain clothes agents and sprayed with tear gas.

Kalame reports that Ehsan Bakeri was arrested and taken to an undisclosed location as a result of complaining to one of the plain clothes agents who was threatening his mother with a gun. 


Source: Kalame http://www.kaleme.com/1389/06/31/klm-32666


حمله با اسپری اشک‌آور به خانواده همت و باکری / بازداشت فرزند شهید باکری

چهارشنبه, ۳۱ شهریور, ۱۳۸۹

چکیده : خانواده شهیدان باکری و همت که صبح امروز توسط نیروهای امنیتی از حضور در منزل میرحسین موسوی منع شده بودند، در یک تماس تلفنی با مهدی کروبی به منزل وی دعوت شدند، اما وقتی قصد مراجعه به منزل وی را داشتند، با حمله نیروهای لباس شخصی روبه‌رو شدند و مورد اصابت اسپری گاز اشک آور قرار گرفتند.

در سالروز آغاز دفاع مقدس، احسان باکری، فرزند شهید باکری، بازداشت شد و خانواده شهیدان باکری و همت نیز مورد هجوم نیروهای لباس شخصی قرار گرفتند.

به گزارش خبرنگار کلمه، خانواده شهیدان باکری و همت که صبح امروز توسط نیروهای امنیتی از حضور در منزل میرحسین موسوی منع شده بودند، در یک تماس تلفنی با مهدی کروبی به منزل وی دعوت شدند، اما وقتی قصد مراجعه به منزل وی را داشتند، با حمله نیروهای لباس شخصی روبه‌رو شدند و مورد اصابت اسپری گاز اشک آور قرار گرفتند.

بر اساس این گزارش، احسان باکری پس از آنکه یکی از لباس شخصی‌ها مادرش (همسر شهید) را با اسلحه تهدید کرد، به او اعتراض کرد و در نتیجه بازداشت و به به محل نامعلومی منتقل شد.

صبح امروز هم از دیدار خانواده این دو شهید دفاع مقدس با میرحسین موسوی جلوگیری شد.

Monday, September 20, 2010

Mousavi's Office Manager Hamid Mohseni Finally Calls His Family After 8 Days of Arrest

Monday September 20th, 2010 - Summary: In a continued effort to increase restrictions on Mir Hossein Mousavi, security forces arrested his office manager, Hamid Mohseni, last Monday September 13th, when he was closing the office and on his way home. Mohseni was arrested without any explanation and without being told where he was being taken.

After 8 days in prison, Hamid Mohseni, Mir Hossein Mousavi's office manager, was finally allowed to contact his family for approximately one minute in order to inform them that he is alive and well. Mohseni was arrested last Monday September 13th as part of an increased effort to tighten the restrictions around Mousavi.  His arrest took place while he was getting ready to close the office and head home. Mohseni was taken by security forces who did not explain the reason for his arrest or where he was being taken.

In the past few weeks, security forces have been present outside and around Mousavi's office building and have prevented anyone from visiting the office. Many visitors have been arrested temporarily, interrogated, asked to provide written guarantees that they will not return to Mousavi's office and later released.

It is worth mentioning that last Wednesday, security forces raided Mousavi's office, inspected the entire area and confiscated a number of equipment and material.

Source: Kaleme http://www.kaleme.com/1389/06/29/klm-32392


پس از ۸ روز؛ تماس مسوول دفتر میرحسین با خانواده


دوشنبه, ۲۹ شهریور, ۱۳۸۹
چکیده : در ادامه افزایش محدودیت‌ها و فشارهای امنیتی بر میرحسین موسوی، نیروهای امنیتی روز دوشنبه ٢٢ شهریورماه ۸۹، حمید محسنی، مسئول دفتر میرحسین موسوی را، هنگام تعطیلی دفتر و بازگشت به منزل، بازداشت کرده و پس از تفتیش منزل، وی را بدون توضیح اینکه به کجا منتقل می شود، همراه خویش بردند.

حمید محسنی، مسئول دفتر میرحسین موسوی، پس از گذشت هشت روز بازداشت و بیخبری، امروز دوشنبه ٢۹ شهریورماه، طی تماسی یک دقیقه ای با منزل، سلامتی خود را به خانواده اش خبر داد.

در ادامه افزایش محدودیت‌ها و فشارهای امنیتی بر میرحسین موسوی، نیروهای امنیتی روز دوشنبه ٢٢ شهریورماه ۸۹، حمید محسنی، مسئول دفتر میرحسین موسوی را، هنگام تعطیلی دفتر و بازگشت به منزل، بازداشت کرده و پس از تفتیش منزل، وی را بدون توضیح اینکه به کجا منتقل می شود، همراه خویش بردند.

نیروهای امنیتی از هفته های گذشته با حضور در اطراف دفتر میرحسین موسوی از حضور مراجعین به دفتر وی جلوگیری و آنها را بازداشت و پس از ساعتها بازجویی و اخذ تعهد کتبی برای عدم مراجعه مجدد، رها می کردند.

چهارشنبه شب گذشته، نیروهای امنیتی همچنین با حمله به دفتر موسوی، اقدام به تفتیش و بازرسی از محل کرده و برخی وسایل موجود در دفتر را نیز با خود بردند

Majid Tavakoli Finally Meets With His Family After Two Months

Sunday September 19th, 2010 - According to reports by DaneshjooNews, this past Thursday, Majid Tavakoli, member of the Islamic Association at Amir Kabir University, was finally allowed to meet with his family after two months at Rajai Shahr prison in Karaj. Tavakoli is said to have been in good spirits and thanked everyone who sent good wishes to his family on "Eide Fetr".

Tavakoli, imprisoned student activist was previously held in Evin's ward 350 and was transferred to Rajai Shahr prison after going on a 16 day hunger strike in protest to unacceptable prison conditions and insulting behavior by prison officials. He and 18 other political prisoners went on a hunger strike in order to protest the complete disregard for their rights in prison.

It is worth mentioning that based on amendments issued by Branch 1 of the Enforcement of Sentencing for the Prosecutor's Office at Evin, Tavakoli's 8 1/2 year prison sentence was reduced by one year to 7 1/2 years imprisonment. The amendment that Majid Tavakoli received last night reads: "The 8 1/2 year prison sentence shall be amended and reduced to 7 1/2 years."

This 1 year reduction was based on Articles 46, 500 and 610 of the Islamic Penal Code. According to Article 46 of the Islamic Penal Code "In the case of punishable crimes, when an individual has committed more than one crime, the punishment handed will be that which is severest." As a result, based on Article 500 of the Islamic Penal code, the 1 year sentence related to propaganda against the regime was eliminated due to the higher sentence of 5 years based on Article 610 of the Islamic Penal Code.

After the news was leaked by DaneshjooNews that Tavakoli's 8 1/2 year sentence was upheld by the appeals court, Branch 1 of the Enforcement of Sentencing for the Prosecutor's Office at Evin, fully aware that the case had not been attended to in the appeals court and that the sentencing had been upheld by bodies outside of the judiciary, stated that they had the intention to amend the sentence. As a result, an amendment was sent to Rajai Shahr prison and presented to Majid Tavakoli with the goal to swiftly uphold the sentence by the appeals court and squelch any potential activities within the universities with the start of the academic year.

Majid Tavakoli informed his family that his lawyer has requested a reduction in his sentence from the 15th Branch of the Appeals Court. This branch has promised to confer with other bodies and provide a response to this request within two weeks. It is worth mentioning that Tavakoli has announced that given the improper judicial process regarding his case, he is not asking for a reduction in his sentence but rather questioning whether the punishment imposed in connection to his case is legal to begin with.

Source: DaneshjooNews http://daneshjoonews.com/news/student/3085-1389-06-28-15-18-39.html


ملاقات مجید توکلی با خانواده پس از ۲ ماه

يكشنبه, ۲۸ شهریور ۱۳۸۹

مجید توکلی دانشجوی زندانی دانشگاه امیرکبیر پس از ۲ ماه، با خانواده خود دیدار کرد.


به گزارش دانشجونیوز مجید توکلی عضو انجمن اسلامی پلی تکنیک، روز پنج شنبه هفته گذشته پس از دو ماه عدم اجازه ملاقات، توانست با خانواده خود در زندان رجایی شهر کرج ملاقات کند. در این ملاقات مجید توکلی وضع روحی بسیار خوبی داشته است و از همه کسانی که "عید فطر" را به خانواده وی تبریک گفته اند، تشکر کرد.

این دانشجوی زندانی که پیش از این در بند ۳۵۰ اوین زندانی بود، پس از ۱۶ روز اعتصاب غذا در اعتراض به محدودیت ها و برخوردهای توهین آمیز مسئولین زندان، به زندان رجایی شهر کرج تبعید شد. وی به همراه ١٨ تن دیگر از زندانیان در اعتراض به عدم رعایت حقوقشان دست به اعتصاب غذا زده بودند.

همچنین با با اصلاحیه صادر شده توسط شعبه ١ اجرای احکام دادسرای اوین، ٨ سال و نیم محکومیت مجید توکلی با ١ سال کاهش به ٧ سال و نیم تبدیل شد.

در اصلاحیه ای که شب گذشته به دست مجید توکلی رسیده، آمده است: "حکم قطعی ۸ سال و نیم حبس تعزیری به ۷ سال و نیم حبس تعزیری اصلاح می شود."

این کاهش ۱ ساله با استناد به ماده ۴۶ قانون مجازات اسلامی، و حذف محکومیت ماده ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی و اجرای ماده ۶۱۰ قانون مجازات اسلامی بوده است. بنابر ماده ۴۶ قانون مجازات اسلامی، " در جرائم قابل تعزير هرگاه فعل واحد دارای عناوين متعدده جرم باشد مجازات جرمی داده می شود كه مجازات آن اشد است." بنابراین محکومیت ۱ ساله ماده ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی مبنی بر فعالیت تبلیغی علیه نظام به دلیل اعمال ماده ۶۱۰ و محکومیت ۵ ساله ناشی از آن حذف گشته است.

بعد از درج خبر ۸ سال و نیم محکومیت مجید توکلی در سایت دانشجونیوز، شعبه ۱ اجرای احکام دادسرای اوین با توجه به عدم بررسی پرونده در دادگاه تجدیدنظر و تایید حکم از سوی مراجعی خارج از قوه قضائیه قصد اصلاح حکم را داشته است. با توجه به این موضوع با ارسال اصلاحیه ای به زندان رجایی شهر و ارائه آن به مجید توکلی در شب گذشته قصد داشته تا بر روی روند سریع تایید حکم در دادگاه تجدید نظر در آستانه مهرماه و شروع فعالیت دانشگاه ها، سرپوش گذاشته شود.

مجید توکلی در تماس با خانواده خود اعلام داشته که وکیل وی از شعبه ۱۵ دادگاه تجدید نظر خواهان تخفیف مجازات شده است که این شعبه با اعلام استعلام از مراجع دیگر قول پاسخ تا ۲ هفته اینده را داده است. این در حالی است که مجید توکلی اعلام کرده است که با توجه به روند نادرست قضایی طی شده خواهان اعمال تخفیف مجازات در رابطه با حکم غیرقانونی خود نیست.